Στο πλατό του "Καλοκαίρι #Yes" ήταν καλεσμένη η Βούλα Πατουλίδου. Η πρώτη γυναίκα χρυσή Ολυμπιονίκης μίλησε στην ομάδα της εκπομπής για την εμβληματική κούρσα των 100 μέτρων μετ' εμποδίων στη Βαρκελώνη το 1992, η οποία της χάρισε το χρυσό μετάλλιο.
Η Βούλα Πατουλίδου ασχολήθηκε με τα κοινά της Ελλάδας για προσφέρει στη χώρα της όσα της δόθηκαν απλόχερα μετά τη νίκη της: "Είναι εκπληκτικό να έχουν περάσει τα χρόνια. Το συναίσθημα που μένει μέσα μου είναι μία συνέπεια, μία συνέχεια και μία ευθύνη. Εγώ τουλάχιστον δεν μπορούσα να μείνω στο σπίτι μου, είναι βαθιά ριζωμένη μέσα μου η ανταπόδοση" είπε αρχικά.
Όταν ο Τριαντάφυλλος ανέφερε ότι η νίκη της άλλαξε τον αθλητισμό, η Βούλα Πατουλίδου σχολίασε: "Βλέπεις τον Μίλτο τον Τεντόγλου και περιμένεις ότι στο έκτο άλμα θα τα ανατρέψει, άρα μπορεί να τα ανατρέψει. Για εμάς τότε-το λέω και ανατριχιάζω- ήταν απαγορευτικό το "μπορώ", σε όλους τους χώρους. Τώρα εσείς θέλετε να πάρει στο Hollywood Oscar; Μπορείτε αν αυτός είναι ο δικός σας στόχος και το δικό σας το όνειρο. Νομίζω ότι η αμφισβήτηση περιορίστηκε. Μεγαλώσαμε με την αίσθηση ότι το ταβάνι ήταν πολύ χαμηλό".
Πόσο δύσκολο ήταν τότε για μία γυναίκα να ασχοληθεί με τον αθλητισμό; Η ίδια απάντησε πάνω σε αυτό: "Απαγορευτικό ήταν πρωτίστως για την οικογένεια. Εάν δεν ήταν από τον αθλητικό χώρο, όπως και οι δικοί μου, ήταν χαμένος χρόνος, μία πολυτέλεια. Οι εργαζόμενοι δεν είχαν την πολυτέλεια να το κάνουν… Οι γονείς μου ήταν δίπλα μου αλλά με πολλά ερωτηματικά".
Σε άλλο σημείο, η Βούλα Πατουλίδου αναφέρθηκε στο bullying που κατά καιρούς είχε δεχτεί, λέγοντας: "Είχαμε υποστεί αμφισβήτηση αλλά δεν ξέραμε πώς να τη βαφτίσουμε. Δέχεσαι μια κακία, μια κακή συμπεριφορά και λες "γιατί μία κακή συμπεριφορά; Αφού μπορεί να διαλέξει το καλό ή το κακό, γιατί διαλέγει το κακό;". Προφανώς εσύ ενοχλείς άμα τη εμφανίσει. Έχω κλάψει πάρα πολλές φορές γιατί έκανα καλό και εισέπραττα κακό. Περνά ο καιρός, εμπλουτίζεις τις γνώσεις, το μυαλό, τις δράσεις. Δεν έμεινα στις δάφνες του 1992, αυτό δημιουργεί μία ανασφάλεια στους άλλους. Το είδωλο είναι πάρα πολύ ωραίο αλλά ταυτόχρονα αποδεικνύει τη γύμνια κάποιων που δεν μπόρεσαν να σε φτάσουν. Το "μπράβο" είναι ακριβή λέξη. Εάν λέγαμε το "μπράβο", bullying δεν θα υπήρχε. Θα είχε αναγνωρίσει ο άλλος ότι ξέρεις είμαι κάπως λιγότερος. Δεν είμαι τόσο όμορφη όσο κάποια άλλη και λες "Τι κουκλίτσα που είσαι", αυτό θέλει γενναιοδωρία ψυχής για να το πεις".