Η Βίκυ Κουλιανού παραχώρησε μια συνέντευξη εφ’όλης της ύλης στο περιοδικό "ΟΚ!" και μίλησε μεταξύ άλλων για την ηλικία της, για την οικογένεια που μεγάλωσε αλλά και για τον λόγο που δεν έκανε οικογένεια.
Η αίσθηση που δίνεις είναι ότι δεν μεγαλώνεις, ότι ζεις μια παρατεταμένη νιότη, παραμένοντας όμως σύγχρονη.
Αυτό έχει να κάνει με την ψυχή. Έχω μια εφηβική ψυχή, οπότε όλο αυτό μεταφέρεται και στην ενέργεια του σώματος. Νομίζω ότι η ηλικία που έχουμε στα χαρτιά δεν είναι η πραγματική μας ηλικία. Αλλά έχει να κάνει και με το DNA – για παράδειγμα, ο μπαμπάς μου ήταν 59 και φαινόταν 39. Αντίστοιχα, μπορεί κάποιος να είναι 25 και να φαίνεται για 45. Όλα παίζουν ρόλο.
Το γεγονός ότι δεν δημιούργησες τη δική σου οικογένεια έχει παίξει ρόλο;
Δεν νομίζω να έχει επηρεάσει σε κάτι. Δεν το επιδίωξα, δεν το ήθελα μάλλον πολύ, εξού και δεν έκανα. Κάποιες φορές που το σκέφτομαι, νομίζω πως θα ήμουν από τις τύπισσες που θα έκαναν παρέα με τα παιδιά τους. Ίσως γιατί κι εγώ έτσι μεγάλωσα με τους γονείς μου, ακόμη και η γιαγιά μου ήταν έτσι.
Ποιο ήταν το οικογενειακό πλαίσιο στο οποίο μεγάλωσες;
Γεννήθηκα στην Αθήνα, μεγάλωσα στον Νέο Κόσμο μέχρι τα 18 μου που έφυγα για το εξωτερικό. Ήμουν μοναχοπαίδι, αλλά έχω πολλά ξαδέλφια. Ήμασταν μια απλή οικογένεια, με την αγάπη της, το νοιάξιμο αλλά και τα προβλήματα. Οι γονείς μου έγιναν ζευγάρι από μεγάλο έρωτα και, όπως ήταν φυσικό, αντιμετώπιζαν τα πάντα με πάθος – σε περιόδους που δεν υπήρχε οικονομική άνεση τα πάθη γίνονταν σπίθες. Εννοείται πως αργότερα που έβγαζα αρκετά χρήματα από το μόντελινγκ βοηθούσα
τους γονείς μου, καθότι ώριμο παιδί που δεν μου είχε βγει η εφηβεία. Ως παιδί ήμουν μοναχικό. Όταν ήθελα να κλειστώ στον εαυτό μου το έκανα, αλλά από την άλλη είχα πάντα φίλους. Οι φίλοι μου είναι σημαντικό κεφάλαιο της ζωής μου, είναι τα τυχερά μας αστέρια. Στην πορεία έχασα φίλους, βρήκα άλλους, αλλά πάντα είμαι ανάμεσα σε δικούς μου ανθρώπους.