Η Τζόυλια Νόβα μίλησε στον Γιώργο Πράσινο και στο περιοδικό "ΟΚ!" για όλα. Το γνωστό αναφέρθηκε στη μικρή της κόρη Δάειρα, εξηγώντας το όνομά της, και αποκαλύπτοντας τις πρώτες της λέξεις.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, η Τζούλια Νόβα μοιράστηκε επίσης τη δική της εμπειρία με τον φυσιολογικό τοκετό.
Η κόρη σου Δάειρα μόλις έκλεισε τους 8 μήνες. Πώς εμπνευστήκατε το όνομά της;
Ναι, έγινε 8 μηνών, γεννήθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο. Το Δάειρα είναι αρχαίο ελληνικό όνομα, το ανακάλυψε ο σύζυγός μου που του αρέσει ό,τι αφορά την Ιστορία και τη Μυθολογία. Η Δάειρα ήταν Ωκεανίδα, νύμφη της Ελευσίνας, η οποία αγαπήθηκε από τον Ερμή. Από την άλλη, εγώ πάντα ήθελα να δώσω στο παιδί μου ένα όνομα σπάνιο, ιδιαίτερο, που να μην το ακούμε συχνά ή καλύτερα να μην το είχαμε ακούσει ξανά. Οπότε, όταν ο Μιχάλης μού πρότεινε το "Δάειρα" ενθουσιάστηκα. Είναι εύηχο και βγάζει κάτι δυνατό.
Ποια ήταν η πρώτη λέξη που είπε;
Αυτό έγινε προχθές και μας συγκίνησε όλους. Είμαστε για καλοκαίρι στην Πάρο – έχει έρθει μαζί μας και η μητέρα μου για να μας βοηθάει με τη μικρή. Πριν από πέντε μέρες, ο Μιχάλης χρειάστηκε να γυρίσει για λίγο στην Αθήνα, έχει το εστιατόριο Pirates House στη Ροδόπολη, στον Διόνυσο. Εκείνη την ημέρα μιλούσαμε μέσω βιντεοκλήσης και η μικρή φώναξε "μπαμπά". Αυτή ήταν η πρώτη της λέξη. Όλοι βάλαμε τα κλάματα, και εγώ και η μητέρα μου και, φυσικά, ο Μιχάλης. Τρελαθήκαμε. Δεν το κρύβω, ζήλεψα λίγο, γιατί θα ήθελα να πει πρώτα "μαμά", αλλά τι να κάνουμε; Μάλλον έχουμε και οι δύο αδυναμία στον μπαμπά.
Γέννησες με φυσιολογικό τοκετό στο σπίτι σας. Ήταν κάτι που το σκεφτόσουν πάντα ή ήταν απόφαση που προέκυψε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης;
Ανέκαθεν ήθελα να γεννήσω στο σπίτι. Για μένα ήταν η μόνη επιλογή. Αν και πήγε να με επηρεάσει ο γιατρός μου λέγοντας ότι θα ήμουν πιο ασφαλής στο μαιευτήριο. Η αλήθεια είναι ότι το σκέφτηκα για λίγο, αλλά τελικά έμεινα στην αρχική μου επιθυμία. Προσωπικά, θεωρούσα πιο καλή την επιλογή να γεννήσω στο σπίτι. Αισθανόμουν πιο οικεία, από το να πάω σε ένα νοσοκομείο που είναι πιο ψυχρό μέρος. Επίσης, όταν γέννησα τον περασμένο Δεκέμβριο, ο κορονοϊός ήταν σε έξαρση και έτρεμα στην ιδέα να βγω θετική – οπότε θα με έστελναν να γεννήσω σε δημόσιο νοσοκομείο με καισαρική. Αλλά και αν έβγαινε ο Μιχάλης θετικός, δεν θα ήθελα να γεννήσω χωρίς να τον έχω δίπλα μου. Τον είχα ανάγκη, όπως και ο ίδιος ήθελε να είναι παρών στον τοκετό.
Πώς ήταν η εμπειρία της γέννας στο σπίτι;
Υπέροχη! Άκουγα από γυναίκες ότι είναι κάτι απλό και από άλλες ότι οι πόνοι της γέννας δεν συγκρίνονται με κανέναν άλλο πόνο. Η προσωπική μου εμπειρία είναι πως ήταν υποφερτοί οι πόνοι. Επίσης, δεν έκανα επισκληρίδιο γιατί φοβάμαι πιο πολύ τη βελόνα από τον ίδιο τον πόνο. Όταν κάνεις αυτή την επιλογή, πρέπει να είσαι συνειδητοποιημένος ότι σε όλη τη διαδικασία θα έχεις τον πόνο παρέα. Από όλη την εμπειρία, το μόνο κουραστικό για μένα ήταν ότι νύσταζα. Το προηγούμενο βράδυ είχα πάει στα γενέθλια μιας φίλης μου και γύρισα στο σπίτι στη 01.30 και στις 03.00 με έπιασαν οι πόνοι! Αμέσως τηλεφώνησα στις μαίες και μισή ώρα αργότερα ήταν και οι δύο στο σπίτι μας.
Όταν γεννάς στο σπίτι, έρχονται μαίες που σε καθοδηγούν. Είχα κάνει και μαθήματα τοκετού, αλλά εκείνη την ώρα ξεχνάς τα πάντα, οπότε έχεις τις μαίες για να σε καθοδηγούν. Ξεκίνησαν οι πρώτοι πόνοι, έπειτα έσπασαν τα νερά, μετακινήθηκα από το κρεβάτι στην μπανιέρα που είναι σαν τζακούζι, αλλά δεν βολευόμουν και γύρισα στο κρεβάτι. Έπειτα από δύο ώρες οι πόνοι ήταν πιο έντονοι και για τέσσερις ώρες περίπου κράτησε αυτό. Κάποια στιγμή, με θυμάμαι να ρωτάω τις μαίες "πότε θα γεννήσω επιτέλους;" και λίγο αργότερα ήρθε η μικρή. Γέννησα μετά από 6μιση ώρες, στο σύνολο της διαδικασίας.
Ποια ήταν η πρώτη σκέψη μόλις την είδες, η πρώτη κουβέντα σου;
Μόλις βγήκε και την ακούμπησαν πάνω μου, την αγκάλιασα σφιχτά και άρχισα να κλαίω. Ήταν πρωτόγνωρα τα συναισθήματα. Δεν είχα αισθανθεί ποτέ κάτι πιο όμορφο. Ξέρεις, όταν είσαι έγκυος, ίσως να μη συνειδητοποιείς ότι έχεις μέσα σου ένα πλασματάκι. Όταν το βλέπεις, όμως, ξέρεις ότι είναι το παιδί σου και ότι θα είσαι για πάντα δεμένη με αυτή τη ζωή. Εκεί αισθάνθηκα το θαύμα της ζωής. Τα συναισθήματα δεν περιγράφονται.