Η Θάλεια Ματίκα έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό Hello! Μεταξύ άλλων μίλησε για τη ψυχολογία της όταν έγινε μητέρα.
Πιο συγκεκριμένα, η Θάλεια Ματίκα δήλωσε ότι:
"Εγώ νομίζω ότι έχω κατασταλάξει πολύ ως άνθρωπος -και βέβαια σε αυτό δεν μέτρησε μόνο η σχέση μου με τον Τάσο. Είναι και τα χρόνια που έχουν περάσει. Άλλο να είσαι 20, άλλο 30 κι άλλο 40. Πλέον εστιάζω στην ουσία της ζωής και έχω φύγει πολύ από το εγώ μου, διαδικασία την οποία θεωρώ πολύ σημαντική γενικά για τους ανθρώπους. Καλό είναι μεγαλώνοντας να απομακρύνεσαι από το εγώ σου γιατί το εγώ σου σε πνίγει. Μετά την έλευση των παιδιών. Σιγά σιγά όμως, όχι από τη στιγμή που έγινα μητέρα. Στην αρχή αισθανόμουν ότι η ζωή μου τελείωσε. Πέρασα κι αυτές τις κρίσεις. Σταδιακά, όμως, μεγαλώνοντας τα παιδιά και διαπιστώνοντας ότι μπορεί να έρθουν συνθήκες που δεν μπορούμε να προγραμματίσουμε και να μας ανατρέψουν τη ζωή, όπως για παράδειγμα η οικονομική κρίση ή ο κορονοϊός, εκεί αντιλήφθηκα ότι δεν είναι όλα στο χέρι μας και χρειάζεται να ηρεμούμε, να προσπαθούμε να διατηρήσουμε τη ψυχική και σωματική μας υγεία -όσο μπορούμε, γιατί είναι και θέμα τύχης αυτό. Πρέπει να βλέπουμε τι συμβαίνει γύρω μας και γιατί τα πράγματα δεν είναι καλά και να αισθανόμαστε πολύ τυχεροί που γεννηθήκαμε σε αυτό το μικρό κομματάκι γης, στην Ελλάδα, που ξυπνάμε το πρωί, αναπνέουμε και περπατάμε. Γενικά προσπαθώ να αναπτύξω την ενσυναίσθησή μου και, επειδή έχω την ευθύνη δύο παιδιών που βρίσκονται στο δημοτικό, έχω καταλάβει πλήρως τι σημαίνει να είσαι γονέας. Ήμουν σίγουρη ότι είναι τεράστια ευθύνη, απλώς τώρα το έχω κατανοήσει σε μεγαλύτερο βαθμό. Είναι μια απόφαση που δεν πρέπει να παίρνουμε εν θερμώ. Δηλαδή, δεν χρειάζεται να τεκνοποιούμε όλοι, δεν είμαστε φτιαγμένοι όλοι για γονείς…Στη γέννηση του γιου μου κατέφυγα σε ψυχίατρο επειδή δεν ήμουν καλά. Ο πατέρας του Τάσου πέθανε από καρκίνο στον εγκέφαλο είκοσι ημέρες μετά τη γέννηση του γιου μας, οπότε βιώσαμε και μια οικογενειακή τραγωδία. Ο ψυχίατρος επίσης μου ξεκλείδωσε πολλά πράγματα. Μου είπε ότι κάποιοι βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο και άλλοι μισοάδειο κι αυτό δεν αλλάζει. Μου επισήμανε, μεταξύ άλλων, ότι εγώ ανήκω σε εκείνους που το βλέπουν μισοάδειο, οπότε θα πρέπει να μάθω να ζω με αυτό. Είναι μεγάλη κουβέντα…"