Καλεσμένος στην εκπομπή "Αλήθειες με τη Ζήνα” βρέθηκε το μεσημέρι της Πέμπτης ο Σπύρος Λάμπρου. Ο γνωστός δημοσιογράφος και παρουσιαστής του Κεντρικού Δελτίου Ειδήσεων του STAR τα Σαββατοκύριακα μίλησε για την εμπειρία του στην καρδιά"του πολέμου από την πρώτη στιγμή της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και μοιράστηκε τις συνταρακτικές αλήθειες του ρεπορτάζ που βίωσε.
"Στην αρχή λέγαμε κι εμείς τι είναι αυτό που ζούμε γιατί τις πρώτες 5-6 μέρες κοιμόμασταν εκεί, στο Προξενείο. Χρησιμοποιούσαμε τα βιβλία προκειμένου να τα δέσουμε στα πόδια μας και να ζεσταθούμε. Σκέψου εμείς το κάναμε για κάποιες μέρες. Σκέψου ότι υπάρχουν παιδιά, υπάρχουν γονείς που κοιμούνται για μέρες ολόκληρες κάτω χωρίς φαγητό, χωρίς νερό, χωρίς θέρμανση και με τις βόμβες να τους χτυπάνε ανά πάσα στιγμή χωρίς να μπορούν να βγουν έξω και χωρίς για την ώρα να έχουν ελπίδα” ανέφερε αρχικά ο Σπύρος Λάμπρου.
Μιλώντας στη Ζήνα Κουτσελίνη δήλωσε: "Αν δεν χωρούσαν στο άλλο αυτοκίνητο των συναδέλφων το παίρναμε εμείς προκειμένου να μπορέσουμε με κάποιο τρόπο να οργανωθούμε όλοι μαζί. Δεν έχεις χρόνο. Πιέζει ο χρόνος. Χτυπάνε οι σειρήνες. Πέφτουν οι βόμβες. Ξέρεις ότι ρισκάρεις όταν πέφτουν οι βόμβες και είσαι έξω. Είσαι στο δρόμο κάνεις ρεπορτάζ, χτυπούν οι σειρήνες και βλέπεις ανθρώπους στη μέση του δρόμου με ανοιχτά τα χέρια και να σου ζητούν να τους πάρεις να τους πας σε ένα καταφύγιο, σε ένα υπόστεγο για να μην δεχτούν μια ρουκέτα”.
Αποκαλύπτοντας ποια ήταν η στιγμή που φοβήθηκε περισσότερο ο έμπειρος δημοσιογράφος αποκάλυψε πως το βράδυ πριν από τον βομβαρδισμό του Δημαρχείου στο Χάρκοβο βρισκόταν για τις ανάγκες του δελτίου εκεί και πως στις 8 το πρωί το μέρος βομβαρδίστηκε τονίζοντας μάλιστα πως αν υπήρχε πρωινή εκπομπή ίσως βρισκόταν εκείνη την ώρα στο σημείο. "Όταν κινείσαι με αυτοκίνητο, όταν χτυπούν οι σειρήνες, ξέρεις ότι πέφτουν ρουκέτες. Ξέρεις ότι μπορεί να είσαι εσύ στην πολυκατοικία που θα χτυπηθεί” υπογράμμισε.
"Μετά από λίγο καιρό συνηθίζεις τις εκρήξεις και είναι άγριο αυτό που λέω. Συνηθίζεις τις εκρήξεις, τις σειρήνες, τους τραυματισμένους, τα συντρίμμια. Αυτό που δεν συνηθίζεις ποτέ είναι τα σκοτάδια, τρία πατώματα κάτω από τη γη με τα παιδιά τυλιγμένα σε κουβέρτες και όταν βλέπαμε κουβέρτες με μωρά μέσα που άνοιγαν τα μάτια τους και 20-30 παιδιά που προσπαθούσαν να μοιραστούν ένα λίτρο νερό. Αυτό είναι το σκληρό του πολέμου” εκμυστηρεύτηκε.