Συνέντευξη στον Γιάννη Βίτσα και στο περιοδικό "Hello!" παραχώρησε ο Νίκος Γκέλια. Μεταξύ άλλων, ο γνωστός ηθοποιός ρωτήθηκε άν έχει αντιμετωπίσει κάποια τραγωδία στη ζωή του, ανάλογη εκείνης που βιώνει ο ήρωάς του στο "Ναυάγιο" του Mega.
"Έχω ζήσει μια τέτοια κατάσταση με τον πατέρα μου. Πριν από χρόνια δούλευα σε ένα μπαρ, και ο πατέρας μου, που είχε απολυθεί από τη δουλειά του, έβαφε σπίτια. Εκείνη τη μέρα γνώριζα ότι έβαφε το σπίτι της γειτόνισσας. Με πήρε τηλέφωνο το μεσημέρι και μου είπε να πάω γρήγορα εκεί όπου βρισκόταν. Δεν είχα προλάβει να πιω ούτε καφέ. Κατάλαβα από τον τόνο της φωνής του ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Φτάνοντας, είδα τον πατέρα μου να διασχίζει τον δρόμο κουτσαίνοντας και κρατώντας με το χέρι το ματωμένο πόδι του. Η αιμορραγία ήταν ακατάσχετη. Τον έβαλα να ξαπλώσει στο αυτοκίνητο και πήρα ένα πανί από τη γειτόνισσα και του έδεσα το πόδι. Στο μυαλό μου έρχονταν όλες οι σκηνές που είχα δει σε σειρές και ταινίες με ιατρικό περιεχόμενο" απάντησε αρχικά.
Ο ίδιος συνέχισε λέγοντας: "Το ασθενοφόρο έκανε να φτάσει 45 λεπτά και στο μεταξύ βλέποντας τον πατέρα μου να χάνει το χρώμα του, του ζητούσα να μου μιλά συνέχεια για να έχει τις αισθήσεις του. Όταν έφτασε το ασθενοφόρο, αισθάνθηκα ότι έπαιζα σε επεισόδιο των "ΑΜΑΝ"! Ο έμπειρος τραυματιοφορέας του ΚΑΤ άρχισε να τσακώνεται με τη μαθητευόμενη που τον συνόδευε για το πώς έπρεπε να μεταφέρουν τον τραυματία. Έστησαν κανονικό καβγά μπροστά μου. Πήρα λοιπόν κι εγώ το φορείο μόνος μου και παραλίγο να διαπληκτιστώ κι εγώ μαζί του. Τελικά, φτάσαμε στο ΚΑΤ. Ο πατέρας μου ούρλιαζε από τον πόνο. Τελικά, αποφάσισαν να τον βάλουν στο χειρουργείο και ο γιατρός με έστειλε σε μια αποθήκη να φέρω πάπια για να ουρήσει πριν από την επέμβαση.Επειδή όμως δεν βρήκα τίποτα, τους το είπα, κι αυτοί πήραν έναν ορό, τον άδειασαν, τον έκοψαν και μου είπαν να τον χρησιμοποιήσω αντί πάπιας".
Ο Νίκος Γκέλια θυμάται ακόμα τη στιγμή που οι γιατροί του ανακοίνωσαν το χειρότερο σενάριο: "Η τελευταία κουβέντα του γιατρού ήταν: "Αν πετύχει, καλώς. Αν δεν πετύχει, θα γίνει ακρωτηριασμός". Η τελευταία κουβέντα του πατέρα μου, πάλι, ήταν: "Μην πεις τίποτα στη μάνα σου. Άσε να δούμε τι θα γίνει"".
Τελικά όλα πήγαν καλά: "Το πέρασα μόνος μου όλο αυτό, αφού ενημέρωσα τη μητέρα μου, αλλά δεν μπορούσε να φύγει από τη δουλειά γιατί θα την απέλυαν. Τελικά, όλα πήγαν καλά. Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα ύστερα από αυτό είναι ότι μπορώ να διαχειριστώ τα πάντα. Με βοήθησε πολύ η ψυχραιμία μου".