Καλεσμένος στο πλατό της εκπομπής "Δύο στη μία" βρέθηκε ο Ανδρέας Μικρούτσικος. Ο διάσημος παρουσιαστής παραχώρησε μία συνέντευξη στη Ζωή Κρονάκη και στον Δημήτρη Γιαγτζόγλου στη διάρκεια της οποίας αναφέρθηκε στη μεγάλη περιπέτεια που πέρασε με την υγεία του.
"Ήταν μία δύσκολη χρονιά γιατί ζω στην Ελλάδα, ήταν δύσκολη χρονιά γιατί είμαι κοινωνικό άτομο. Και προσωπικά να είχα διευκολύνσεις, δεν γίνεται τον αέρα που αναπνέεις να μην τον φιλτράρεις και να μην παίρνεις τα κελεύσματα, τα μηνύματα, αυτά που έρχονται απ' έξω. Ήταν δύσκολη χρονιά για τη χώρα μας, για εμένα ήταν δύσκολη γιατί πέρασα άλλη μία περιπέτεια της υγείας μου κάπου στα Χριστούγεννα. Πέρασα άλλη μία εντατική και έναν μήνα απουσίας. Το δράμα ήταν ότι όταν βγήκα νομίζοντας ότι στέκομαι καλά στα πόδια -ή μάλλον στα πνευμόνια μου- έγιναν τα Τέμπη. Οπότε, όλο αυτό ήταν ένα βάρος ασύλληπτο. Στο νοσοκομείο παρακολουθούσα τι γίνεται, ήμουν από δέκα ημέρες εντατική και δεν έστεκε καλά το κεφάλι μου, πράγμα το οποίο ήταν τρομακτικό, μεγεθυνόταν παραπάνω όλο αυτό το πράγμα. Βγήκα από το νοσοκομείο με ένα βάρος. Ένιωθα ένα βάρος στο στήθος" δήλωσε αρχικά.
Σε άλλο σημείο, ο Ανδρέας Μικρούτσικος μοιράστηκε τις σκέψεις που περνούσαν από το μυαλό του τη στιγμή της περιπέτειας της υγείας του: "Εκείνη την ώρα το μόνο που είπα είναι "θέλω να ζήσω και άλλο". Στην αρχή με έπιασε πανικός, Όταν γύρισα σπίτι έκανα κινήσεις που δεν τις θυμάμαι. όταν το διοξείδιο καταφέρνει και σου κάνει τον εγκέφαλο πίτα, χάλια, δηλαδή να μην έχεις πια σωστή αίσθηση των πραγμάτων, ειλικρινά έκανα μόνο μία σκέψη, ότι η ζωή μου είναι ένα ευθύγραμμο τμήμα Α-Β, το είδα μέσα μου και είπα γιατί το Α να μην είναι λίγο πιο αριστερά και το Β πιο δεξιά, ζήταγα δηλαδή να να πάω μέχρι το 2025, το 2026".
Ο ίδιος συνέχισε λέγοντας: "Δεν είχα πλέον καθόλου οξυγόνο, μου έμεινε το αίσθημα της αξιοπρέπειας και είπα "θα γείρω για να να μη με βρουν πεσμένο κάτω" και έγειρα στον καναπέ. Είχα ειδοποιήσει τον γιο μου, πίστευα ότι δεν θα προλάβει αλλά με πρόλαβε, με πήγε και ως εκ θαύματος, μετά από μέρες μπορούσα να κάνω τα πρώτα βήματα αποκατάστασης. Εκεί πραγματικά είδα τον θάνατο, εκεί τον αναλογίστηκα και ήμουν 100% σίγουρος ότι μέχρι εδώ είμαι. Στην αρχή πανικός και μετά ένα μικρό παράπονο".