Την Κωνσταντίνα υποδέχτηκε ο Γρηγόρης Αρναούτογλου στο πλατό της εκπομπής "The 2night show". Η γνωστή τραγουδίστρια μίλησε για όλα στον παρουσιαστή του ΑΝΤ1, για τις δικές της πληγές από την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο.
Με αφορμή λοιπόν τις δραματικές εξελίξεις στην Ουκρανία μετά τη ρωσική εισβολή, η Κωνσταντίνα είπε: "Ένας άνθρωπος που έχει ζήσει τον πόλεμο δεν λυπάται μόνο γι' αυτό που βλέπει και στεναχωριέται. Ξυπνάνε μνήμες, αυτό καταρρακώνει την ψυχή σου και βιώνεις την παιδική σου ηλικία. Εγώ έζησα τον πόλεμο στην παιδική μου ηλικία, ξέρω και τον ήχο της σειρήνας και λέω "Δεν μπορώ να το ακούσω ξανά", τον ήχο από τους βομβαρδισμούς. Ξέρω την αιχμαλωσία γιατί τα δύο μου αδέρφια ήταν αιχμάλωτα στον πόλεμο".
Αμέσως μετά η ίδια συμπλήρωσε για τον επί 46 χρόνια αγνοούμενο πατέρα της: "Ξέρω τι θα πει να έχεις ανθρώπους, συγγενείς αιχμάλωτους και ξέρω και το τελευταίο πλήγμα, το οποίο κρατάει για χρόνια. Άσε τις περιουσίες, εμείς περιμένουμε έναν άνθρωπο να έρθει. Πριν μερικά χρόνια πιστεύαμε ότι ο πατέρας μου είναι ζωντανός και ότι θα έρθει.
Όταν έχουν περάσει όμως 46 χρόνια από την εισβολή στην Κύπρο, ξέρουμε πλέον και περιμένουμε να τον βρουν μέσα σε έναν ομαδικό τάφο όπως έχουν βρει τόσους αγνοούμενους. Είμαι από τα παιδιά που όταν γινόταν η ανταλλαγή αιχμαλώτων, στεκόμουν με τη φωτογραφία του πατέρα μου για να μάθουμε κάποιο νέο".
Εκείνη και αδερφός της προσπάθησαν να ξεφύγουν: "Επίσης να πω ότι όταν είχε γίνει ανακωχή εγώ έφυγα με τον αδερφό μου και πήγαμε πιο Νότια, δεν ξέρεις ποτέ πού είναι ο εχθρός, υπάρχει τέτοια σύγχυση. Όταν βομβαρδίζουν ένα στρατόπεδο που είναι πολύ κοντά στο σπίτι σου, και ακούς πυροβολισμούς στο σπίτι σου, τι να πεις. Πήγαμε κοντά στην Αμμόχωστο γιατί πιστεύαμε ότι οι Τούρκοι δεν θα έφταναν εκεί αλλά τελικά, ξεκινώντας τη δεύτερη εισβολή, οι Τούρκοι έκαναν περίπατο.
Φεύγεις μέσα από έναν καταιγισμό από πυροβολισμούς, είναι πράγματα που τα έχω ζήσει, αυτή τη στιγμή ζω την παιδική μου ηλικία. Δεν το κοιτάω και λέω "Α κοίτα τι πάθανε", ξέρω πολύ καλά αυτό το δράμα. Έχασα τον πατέρα μου σε μία ηλικία που τον είχα ανάγκη".
Ο πατέρας της θεωρείται "άφαντος" για το κράτος: "Μου είπαν στην Κύπρο ότι πρέπει να πάω στο δικαστήριο και να κηρύξω τον πατέρα μου άφαντο για να μπορέσω να διαχειριστώ την ιστορία, και τα οικονομικά μας θέματα. Πες μου τι κάνουν οι δικοί μας για τους αγνοούμενους; Όταν υπάρχει τέτοια νομοθεσία. Όταν μας το είπαν πάθαμε black out, και αναγκαστήκαμε να προχωρήσουμε τη διαδικασία. Τον κηρύξαμε "άφαντο" ενώ είναι αγνοούμενος".