Για την τραυματική εμπειρία της στην πολύνεκρη πυρκαγιά στο Μάτι μίλησε η Χριστίνα Λαμπίρη, στην κάμερα της εκπομπής "Αλήθειες με τη Ζήνα".
Η γνωστή παρουσιάστρια παραχώρησε συνέντευξη από το σπίτι της στο Κόκκινο Λιμανάκι στο Μάτι, στο οποίο βρισκόταν όταν και ξεκίνησε η η τραγωδία. "Κάθε φορά που το συζητάμε το ξαναζούμε από την αρχή όλο" δήλωσε αρχικά.
Αμέσως μετά, η Χριστίνα Λαμπίρη περιέγραψε όσα πέρασε μετά το ξέσπασμα της πυρκαγιάς λέγοντας: "Ήμουν εδώ, παρακολουθούσα με αγωνία το τι συνέβαινε, το παρακολουθούσα σχεδόν ζωντανά προφανώς επειδή η φωτιά ήταν από πάνω. Ο καπνός, οι στάχτες, έφταναν σε εμάς. Στις 6 η ατμόσφαιρα έγινε αποπνικτική, μπορώ να καταλάβω ότι η φωτιά είναι κάπου πολύ κοντά μας, δεν περνούσε καθόλου από το μυαλό μου ότι εμείς είμαστε οι επόμενοι που καιγόμαστε. Το ελικόπτερο ήρθε πάρα πολύ κοντά για να πάρει νερό, έρχονταν το ένα πίσω από το άλλο. Βγήκα με την κάμερα και άρχισα να καταγράφω την προσπάθειά τους. Όσο τραβάω το βίντεο, πέφτει το ρεύμα, εκεί κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά και αρχίζω να ανατριχιάζω".
Και πρόσθεσε: "Βγήκαμε από την μπροστινή πλευρά του σπιτιού και ήδη μέσα σε δέκα λεπτά είχαν αρχίσει οι στάχτες και οι καύτρες. Η πρώτη σκέψη που έκανα ήταν να κατέβω στη θάλασσα. Είχα Άγιο για δύο λόγους, πρώτον επειδή ο Θανάσης δεν έρχεται τα μεσημέρια και δεύτερον μου έδωσε τη σωστή συμβουλή. "Μπες στο αυτοκίνητο και φύγε προς το κέντρο" μου είπε".
Για το πώς κατάφερε να ξεφύγει από το σπίτι της, η ίδια είπε: "Έξω από το σπίτι ήταν όλα τα αυτοκίνητα κολλημένα. Ήταν ένα μποτιλιάρισμα τρομερό, μια εικόνα, παιδιά, απίστευτη. Μέσα στα αυτοκίνητα ήταν ηλικιωμένοι, παιδιά, ζωάκια. Παρατηρούσα την απόγνωση και τον τρόμο στα μάτια του κόσμου, όσο προσπαθούσα να βγω και εγώ από το σπίτι. Να βλέπω από τον καθρέφτη τις πύρινες γλώσσες στις κορφές των δέντρων, μιλάμε για πολύ ύψος φωτιάς. Ο Θανάσης προσπαθούσε με τη μάνικα, με την αντλία να σώσει ό,τι μπορούσε. "Δεν μπορώ να φύγω, είναι κολλημένη στην κίνηση" του είπα, είχα διανύσει μία μικρή απόσταση με το αυτοκίνητο, του είπα στο τηλέφωνο ότι θα κατέβω στη θάλασσα στα επόμενα σκαλιά που θα βρω. Ήθελα να κατέβω από τα σκαλιά που βλέπουμε (δείχνει το καμένο σημείο) ότι δεν έχει μείνει τίποτα". Ο Θανάσης μου είπε "Μπες στο αντίθετο ρεύμα, πάτα κόρνα και φύγε μακριά από εδώ. Καιγόμαστε, καίγεται το σπίτι". Έκανα αυτό που μου είπε, μπήκα στο αντίθετο ρεύμα, άρχισα να κορνάρω, να ουρλιάζω, με ακολούθησαν και άλλοι. Η αγωνία μου μετά ήταν ο Θανάσης".
Το σπίτι της καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς: "Κάθε οικογένεια, είναι μία διαφορετική ιστορία. Σε ό,τι αφορά εμάς, τρόμαξα να γνωρίσω το σπιτικό μας. Όπως κατέβαινα τις σκάλες έβλεπα μαύρο. Όλο το σαλόνι είχε καταστραφεί, είχαν σπάσει όλα τα τζάμια. Ό,τι είχε απομείνει ήταν κατάμαυρο και αγνώριστο, παντού να κρέμονται οι ίνες οι μαύρες της φωτιάς. Είναι τέτοιο το σοκ που δεν ξέρεις τι υπήρχε εκεί που έβλεπες, δεν θυμάσαι από το σοκ τι υπήρχε πριν. Περίμενα ότι κάπου θα δω το μπάνιο που είχαμε, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι δεν έχει μείνει τίποτα από αυτόν τον χώρο. Δεν έμεινε κρεβάτι, δεν έμεινε έπιπλο, είχαν καταστραφεί από τη θερμότητα".
Το να προχωρήσει τη ζωή της δεν ήταν εύκολο για εκείνη αλλά και για όλους τους επιζώντες: "Τα δύο χρόνια που ακολούθησαν, (το Μάτι) ήταν μία νεκρή περιοχή. Κάθε φορά που έβρεχε, μύριζε καμένο. Για δύο χρόνια σίγουρα άλλαζα συνέχεια το νερό του σκύλου γιατί έβαζα μεράκι και μετά από κάποιες ώρες ήταν μαύρο από πάνω. Έβγαζε η γη μαυρίλα Δύο χρόνια υπήρξε η απέραντη σιωπή, σίγουρα δεν ξεπερνιέται. Ακόμα και σήμερα έχω τον νου μου, όταν ακούω πυροσβεστική, όταν έχει πολύ αέρα είμαι σε ετοιμότητα. Πέντε χρόνια μετά είμαι πάντα σε ετοιμότητα".