Ας είμαστε ειλικρινείς: Αν ένας τίτλος ταίριαζε απολύτως στη σεζόν Φ/Χ 2023-24 με βάση τις πασαρέλες, αυτός θα ήταν "Black Out". Και η αλήθεια είναι ότι στο catwalk ήρθε το μαύρο χρώμα να σαρώσει και να αποτυπώσει όλο το μούδιασμα που επικρατεί στον κόσμο. Μου αρέσει να λέω ότι, όταν η κοινωνία πάλλεται, η μόδα συντονίζεται. Και πώς να μη συμβαίνει αυτό, αφού οι τάσεις δεν είναι τίποτα άλλο από έναν ακριβή αντικατοπτρισμό του τι συμβαίνει γύρω μας.
Το ασταθές οικονομικό σκηνικό, ένα περιβάλλον στην απόλυτη κρίση, ένας υγειονομικός πόλεμος που τάραξε συθέμελα τις ισορροπίες και γεωπολιτικές αλλαγές που ταρακουνούν τον πλανήτη θα ήταν αδύνατο να μην αποτυπωθούν στο ύφασμα και στις σιλουέτες. Στρατιές μοντέλων, από την Prada και τον Balenciaga στη Victoria Beckham και τους Dolce & Gabbana, παρέλασαν ντυμένες με μαύρα παλτό, δίχως να έχει σημασία αν επρόκειτο για θηλυκές εκδοχές με τονισμένη μέση ή oversized γραμμές.
Το θέμα εδώ ήταν, από τη μία, να αποτυπωθεί το "χάος" που επικρατεί στον κόσμο μέσα από ένα χρώμα άρρηκτα συνδεδεμένο με το πένθος και, από την άλλη, να επιστρέψουμε στα βασικά, στην ουσία, στη "σοβαρότητα" ενός διαχρονικού κομματιού, όπως το μαύρο παλτό. Καμία πρόκληση, καμία διάθεση για φανφάρες και glossy αποτελέσματα.
Ο κόσμος κατάλαβε πως τα σημαντικά είναι αλλού. Είναι στον χρόνο, που αποδείχτηκε το πολυτιμότερο αγαθό, στο ρευστό αυτό δώρο που μας δόθηκε και επιτέλους μετά τον κορονοϊό οφείλουμε να το αξιοποιήσουμε υπέρ μας. Βρίσκονται στο μέσα μας και αξίζει να κάνουμε ησυχία για να ακούσουμε την εσωτερική μας φωνή να μας υπαγορεύει αυτά που έχουμε πραγματικά ανάγκη. Σε αυτό, τα "πραγματικά ρούχα", όπως τα ονόμασαν πολλοί σχεδιαστές, είναι μονόδρομος. "Αυτό που με ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή είναι να δώσω αξία σε ό,τι είναι modest και όχι στην extreme ομορφιά ή στο glamour" δήλωσε η Μrs Prada.
Πραγματικά ρούχα, λοιπόν, για πραγματικούς ανθρώπους. Εξάλλου, όπως αποδείχτηκε πολλές φορές, η πραγματικότητα ξεπερνά κατά πολύ τη φαντασία. Και εγένετο το quiet luxury. Γιατί είναι πολυτέλεια, τελικά, να έχεις χρόνο επάνω σε αυτή τη γη. Να ζεις το πραγματικό. Να συναναστρέφεσαι ανθρώπους που ζουν στο τώρα. Έτσι, ακόμα και ο άλλοτε εκκεντρικός Gucci έστειλε στην πασαρέλα χαλαρά τζιν παντελόνια με πουκάμισα και κλασικά μπλέιζερ, η Bottega Veneta εξύψωσε το tank top και ο Salvatore Ferragamo τόνισε την υπεροχή της μονοχρωμίας. Όλα σε γραμμές λογικές, σε αποχρώσεις της βασικής παλέτας, σε υφάσματα πολυτελή λόγω της φυσικής τους προέλευσης. Μοχέρ, ντένιμ, μάλλινα σακάκια, δερμάτινα αξεσουάρ, όπως tote bags, και loafers από εξαίσια δέρματα που δεν έχουν ανάγκη κανένα logo για να δείξουν στο ευρύ κοινό πόσο κοστίζουν, άρα και πόσο "μετράνε".
Στο παιχνίδι της κανονικής γκαρνταρόμπας δε θα μπορούσε παρά να μπουν οι "στολές εργασίας". Με τη δουλειά να συνδέεται πλέον με το φυσικό εργασιακό περιβάλλον, ήταν δεδομένο ότι το workwear θα έστρεφε τους προβολείς επάνω του. Υβριδικό περιβάλλον εργασίας ίσον υβριδικό στυλ. Ένα undone prep style που φέρνει σε επαφή τα lingerie κομμάτια με τα κλασικά πλεκτά. Βάζει στην εξίσωση τις διαφάνειες και τις συνδυάζει με πουκάμισα και κασμιρένια τοπ. Επιτρέπει ακόμα και στα εσώρουχα, τα κλασικά knickers, να συνδυαστούν με καθωσπρέπει τοπ και λεπτά καλσόν. Στη Miu Miu το αποτέλεσμα ήταν άρτιο, με τα bejeweled εσώρουχα να θέτουν το θέμα του γυμνού στο meeting table.
Και μιλώντας για εσώρουχα, τα τόσο διάσημα slip dresses τα τελευταία χρόνια είχαν για ακόμα μία σεζόν την τιμητική τους. Άνετα, αιθέρια, σέξι, δίνοντας την αίσθηση ότι μόλις ξυπνήσατε και λίγο σας ενδιαφέρει πια τι θα φορέσετε. Στη Stella McCartney η μείξη χρωμάτων έδωσε μια ανάλαφρη αίσθηση στο slip dress, όσο στη Rodarte η συνύπαρξη μαύρης δαντέλας και μεταξιού το έκανε να δείχνει αισθησιακά gothic. Ως απάντηση στο επαναστατικό κλίμα, δε θα μπορούσε να λείπει φυσικά και το punk. Στη νέα εκδοχή του ήταν εκεί όχι μόνο για την απελευθερωτική ενέργεια που διαθέτει αυτό το στυλ, αλλά και ως φόρος τιμής στην ιέρειά του που έφυγε από τη ζωή, τη Vivienne Westwood. Στον Marc Jacobs οι προτάσεις μπορεί να ήταν πιο τολμηρές, δεν άφηναν όμως περιθώρια απόρριψης ενός στυλ που άλλαξε μια για πάντα τον χάρτη της μόδας.
Και επειδή οι πιο θηλυκές εκδοχές πάντα θα γιορτάζονται, η σιλουέτα "κλεψύδρα" επέστρεψε, αλλά πλέον πιο ευέλικτη, σαφώς πιο casual και σχεδιασμένη ώστε να μην κόβει την ανάσα. Με την προσθήκη μιας λεπτής ζώνης, οίκοι όπως ο Louis Vuitton και η Sportmax έδειξαν τον δρόμο, έναν δρόμο relaxed κομψότητας, όπως αυτή που χαρίζουν τα σκούρα φλοράλ. Σύμβολα αισιοδοξίας και αναγέννησης, τα λουλούδια τα είχαμε ανάγκη αυτή τη σεζόν περισσότερο από ποτέ, να μας δείξουν ότι μετά τον θάνατο σειρά έχει πάντα η αναγέννηση. Erdem, Emilia Wickstead αλλά και Chanel τοποθέτησαν αριστοτεχνικά σε μαύρο φόντο λουλούδια που έρχονται να μας κάνουν να ανθίσουμε μες στον χειμώνα.
Για το τέλος, τα λευκά πουκάμισα και τα "ρευστά", σχεδόν σουρεαλιστικά κομμάτια νιώθω πως θα σημαδέψουν την καρδιά κάθε insider. Ένας λευκός καμβάς, ένα κομμάτι που θα λειτουργήσει σαν κουμπί restart, το κλασικό λευκό πουκάμισο, ήρθε ως αντίδοτο στα μαύρα πανωφόρια. Θεσπέσια εκδοχή του, εκείνη του πουκαμίσου που εμφανίστηκε ως μάξι φόρεμα συνδυασμένο με μποτάκια και μαύρη επίσημη γραβάτα στον Valentino – μια neo-punk προσέγγιση couture χαρακτήρα. Και από την άλλη, τα ασταθή υφάσματα, εκείνα που ρέουν επάνω στο κορμί ή δημιουργούν το εφέ της θολωμένης εικόνας μέσω εκτύπωσης, όπως το αριστουργηματικό φόρεμα-πανωφόρι του Loewe. Άρτια σύμβολα παλινδρόμησης μεταξύ πραγματικότητας και σουρεαλισμού. Εξάλλου, αυτό ακριβώς δεν είναι η ζωή μας τελευταία;
