Ο Σταύρος Σβήγκος παραχώρησε μία συνέντευξη στον Βασίλη Ανδριτσάνο και στην Αθηνά Ζαχαράκη για το περιοδικό "Τηλέραμα".
Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε για τη συνεργασία του με τον Σταύρο Ζαλμά στον "Έρωτα Φυγά" , για τον χαρακτήρα που ενσαρκώνει, αλλά και για τον γιο του.
Ο ίδιος παραδέχτηκε μάλιστα ότι χρειάστηκε να πει μερικά "όχι" για χάρη της οικογενειακής και της προσωπικής του ευημερίας.
Προστάτης σας είναι ο Στέφανος, ο Σταύρος Ζαλμάς. Πώς είναι η συνεργασία σας;
Είναι η πρώτη φορά που δουλεύουμε μαζί και μου είναι πολύ ευχάριστο. Επιπλέον, εκτός πλατό και πίσω από τις κάμερες, είμαστε σαν δυο μικρά παιδιά, που πειράζουμε συνεχώς ο ένας τον άλλον, το συνεργείο, τους πάντες… Αν δεν γελάς στη δουλειά σου, αν δεν δεθείς και δεν ανοιχτείς με τους υπόλοιπους, δεν βγαίνει το δεκάωρο… Και με τον Αντώνη (Καρυστινό) αγαπιόμαστε πολύ. Είναι πολύ αστείο να τον… μισώ. Στη σκηνή κολλάμε το όπλο ο ένας στον κρόταφο του άλλου και τα μάτια μας βγάζουν σπίθες… Εκτός σκηνής, οι αγκαλιές είναι τρομερές. Είμαστε τρυφερά τα αγόρια, μη μας βλέπετε έτσι… (γελάει).
Είπατε πως ο Μάρκος θα ήταν ένας αναρχικός. Εσείς είστε;
Θεωρώ τους αντισυμβατικούς ανθρώπους ηθικούς κατά κύριο λόγο, τους καταλαβαίνω και ταυτίζομαι. Έχουν όραμα, όνειρο και τους στενεύουν τα συστημικά όρια. Προσωπικά, δεν βρίσκω καμία διαφορά στη χυδαιότητα που προκαλεί η εξουσία και τότε και σήμερα. Δεν είναι θέμα εποχής αλλά αντίληψης. Πάντα θα υπάρχουν "προύχοντες" και υποτακτικοί… Όταν, π.χ., σήμερα σου δίνουν 600-700 ευρώ για να ζήσεις και από πάνω σού κουνάνε και το δάχτυλο, ποια διαφορά υπάρχει από τη δεκαετία του '50, τον "Δεμερτζή" και τους εργάτες; Άρα πώς να μην ταυτίζομαι με τη σκέψη των σύγχρονων επαναστατών; Ωστόσο ξέρω καλά πως ο τρόπος με τον οποίο ζω μου "απαγορεύει” να είμαι επαναστάτης, μια και ζω στο σύστημα: υπάρχω, εργάζομαι και καταναλώνω μέσα σε αυτό. Οπότε απλώς ίσως έχω μερικές αντισυμβατικές ιδέες, ίσως δεν ζω ακριβώς όπως ορίζει η κοινωνία. Είμαι ας πούμε… "εναλλακτικός" .
Πείτε μου μια "εναλλακτική" ιδέα…
Δεν με αφορούν τα αυτοκίνητα, δεν με αφορούν τα ρούχα, θέλω ποιοτική και συναισθηματική ζωή με το παιδί μου και τους φίλους μου… Αυτά ζητάω. Φέτος, για παράδειγμα, ενώ είχα κλείσει ποιοτικές παραστάσεις, με πρωταγωνιστικούς μάλιστα ρόλους (σ.σ.: μεταξύ άλλων, θα υποδυόταν τον Χίθκλιφ από τα "Ανεμοδαρμένα ύψη" στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά), τελικά παραιτήθηκα, ώστε να έχω χρόνο για μένα και τον γιο μου, τον Μιχαήλ Άγγελο. Ήταν δύσκολη απόφαση, αλλά προτίμησα να μη δουλεύω 14-15 ώρες την ημέρα, όπως έκανα τα τελευταία δύο χρόνια. Έτσι, "άκουσα” την ανάγκη μου και επέλεξα να είμαι κοντά σε αυτή την τρυφερή ηλικία του γιου μου. Είναι 4 ετών.