Η Σοφία Κουρτίδου ήταν καλεσμένη της Νάνσυς Ζαμπέτογλου και του Θανάση Αναγνωστόπουλου στο πλατό της εκπομπής "Στούντιο 4". Η ίδια αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στον αείμνηστο Αγάθωνα και στη συμβολή του στα πρώτα της βήματα της καριέρας της.
Αναλυτικότερα, η ίδια είπε: "Με συγκινεί πολύ αυτό το θέμα γιατί ο Αγάθωνας είναι ένας πολύ αγαπημένος μου φίλος. Και λέω "είναι" γιατί οι άνθρωποι αυτοί για πάντα ζουν μέσα από το έργο τους, μέσα από τα τραγούδια τους, μέσα από οτιδήποτε έχουμε μοιραστεί μαζί τους. Εμένα με είχε σαν παιδί του ο Αγάθωνας γιατί έχω και την ηλικία του παιδιού του, οπότε ήμουν 17 χρονών όταν συναντηθήκαμε και δεν το ξεχνώ αυτό. Εγώ ήμουν σε ένα μαγαζί που τραγουδούσα χωρίς να έχω καμία σχέση με το ρεμπέτικο. Ήρθε ο Αγάθωνας και μου λέει, "εμείς οι δυο πρέπει να συνεργαστούμε" Τραγουδούσα σε ένα μαγαζί στη Θεσσαλονίκη επαγγελματικά μιας και από τα 15 μου ασχολήθηκα επαγγελματικά με το τραγούδι. Του είπα, "Αγάθωνα εγώ δεν έχω καμία σχέση με το ρεμπέτικο". Μου λέει, "δεν με ενδιαφέρει αυτό γιατί το ρεπερτόριο είναι το μόνο εύκολο ειδικά αν κάποιος είναι μουσικός όπως είσαι εσύ, αρκεί να σε ενδιαφέρει". Πήγα να τους ακούσω το Σάββατο βράδυ στο μαγαζί και είχα μάθει κάποια τραγούδια. Χωρίς καμία πρόβα, μου λέει "σε λίγο ξεκινάμε και ξεκινάμε όλοι μαζί" Του λέω πως "εγώ μια πρόβα ήρθα να κάνω" και μου απαντάει πως "η καλύτερη πρόβα είναι επάνω στη σκηνή" Με έβγαλε Σάββατο βράδυ, με γεμάτο μαγαζί στα Λαδάδικα και είπα αυτά τα πέντε τραγούδια που ήξερα".
Η Σοφία Κουρτίδου μίλησε και για κοινωνικά ζητήματα, όπως το θέμα της προσβασιμότητας των αναπήρων συνανθρώπων μας: "Τι καθιστά την αναπηρία; Την αναπηρία την καθιστά ακριβώς η κοινωνία μας. Ένα άτομο είναι με αναπηρία γιατί βρίσκεται σε μία κοινωνία που δεν είναι προσβάσιμη για εκείνον, που κάνει τα πράγματα μη προσβάσιμα για εκείνον. Φανταστείτε έναν κωφό άνθρωπο που ζει σε μία χώρα και κανείς να μη γνωρίζει τη νοηματική. Αν η κοινωνία μας ήταν φτιαγμένη για ανθρώπους σε αμαξίδιο, εμείς θα ήμασταν τα άτομα με αναπηρία".