Καλεσμένη στο "Στούντιο 4" βρέθηκε η Σμαράγδα Καρύδη. Η γνωστή ηθοποιός μίλησε στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και στον Θανάση Αναγνωστόπουλο για τα πρώτα της βήματα στον χώρο της ηθοποιίας.
"Η ανασφάλεια της επόμενης ημέρας μου φαινόταν συναρπαστική όταν ήμουν μικρή. Ήταν όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά, όταν ήμουν μικρή σκεφτόμουν δεν βαριούνται οι γονείς των άλλων παιδιών που δεν είναι ηθοποιοί. Μου άρεσε που δεν σταματάει το παιχνίδι" δήλωσε αρχικά.
Μιλώντας για τον πρώτο της ρόλο δίπλα στην Τζένη Καρέζη η ίδια ανέφερε χαριτολογώντας: "Ήμουν δυο ετών όταν έπαιξα με την Τζένη Καρέζη, έκανα φοβερά κάστινγκ! Δεν θυμάμαι καθόλου τίποτα. Το είδα μετά από χρόνια και ζήτησα αυτόγραφο από τον εαυτό μου! Ήμουν πάντα εξοικειωμένη".
Και πρόσθεσε για το πώς αντέδρασαν οι ηθοποιοί γονείς της στην επιλογή της να χαράξει και εκείνη μία καριέρα στην υποκριτική: "Έλεγα από πάντα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός, οι γονείς μου δεν με απέτρεψαν ήταν ανώριμοι! Ενώ έχουν ζήσει αυτήν την ταλαιπωρία, είναι μια δουλειά που διαρκώς δοκιμάζεσαι, δεν ίδρωσε το αυτί τους. Πάντα έχουν την αγωνία μου αλλά μου είχαν εμπιστοσύνη. Παρότι ήμουν μουρλή ο,τι έκανα ήταν σε ένα επίπεδο ασφαλές, δεν ξέφευγα από τα όρια. Δεν φοβήθηκαν ποτέ ότι θα μπλέξω πχ με ναρκωτικά ή κάτι επικίνδυνο".
Όπως παραδέχτηκε, το "άγχος της επόμενης ημέρας" αποδείχθηκε δίκοπο μαχαίρι: "Το άγχος αυτό δεν έπαψε ποτέ να είναι γοητευτικό, όταν το γνωρίζεις βέβαια δεν είναι ωραίο. Τα πρώτα χρόνια κουβαλάς αυτήν την ανασφάλεια του ποσό αξίζω. Θυμάμαι τα πρώτα χρόνια που δεν είχα δουλειά για το καλοκαίρι και τον χειμώνα, εκεί που τελείωνε η μια σεζόν με έπιανε άγχος. Το να σε μάθει ο κόσμος είναι βασικό στη δουλειά μας, απευθυνόμαστε στον κόσμο, δεν είναι το ντε και καλά να γίνεις διάσημος. Έχω ξεπεράσει πλέον αυτό το "αξίζω-δεν αξίζω". Τόσο μπορώ, τόσο κάνω, μια χαρά. Έχω χαλαρώσει, έχω σταματήσει να βάζω εμπόδια στον εαυτό μου. Αν πηγαίνεις έτσι θα αποτύχεις, άλλαξε με τον χρόνο και την εμπειρία. Τη στιγμή που έρχεσαι να κάνεις τη δουλειά, υπάρχει ένα φρένο εσωτερικό που δεν σε αφήνει να εκτεθείς και δείξεις αυτό που είσαι. Φοβάσαι ότι θα είναι λίγο και μη επαρκές, όποτε καλύτερα να μην το εκφράσω. Δεν βοηθάει αυτό πουθενά".
Η ίδια μοιράστηκε ότι υπήρξε επιφυλακτική ως προς τις συναναστροφές της: "Και με τους ανθρώπους είχα μια φοβία, με τους δημοσιογράφους είναι λογικό να έχει κανείς φοβία. Ρωτάνε πράγματα που σε φέρνουν σε αμηχανία, σε δύσκολη θέση. Μπορείς να μην απαντήσεις αλλά από τη στιγμή που τίθεται μία ερώτηση, και το να μην απαντάς είναι απάντηση. Πάντα ήμουν κρατημένη".