Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είμαι fan αυτού του ζευγαριού. Είτε ήταν μαζί είτε κατά μόνας. Οπότε, η φάση αυτή με κάνει να νιώθω άβολα. Όχι μόνο ως παιδί χωρισμένων ενηλίκων, που ένιωσε άβολα και όταν ήταν μικρό για όλο αυτό που γινόταν για χάρη του, αλλά και ως ενήλικος θαυμαστής τους.
Να μην κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου. Από τη μία, τη Σίσσυ τη θεωρώ έναν άνθρωπο πολύ ταλαντούχο στον χώρο του θεάματος. Δεν είναι μόνο η τηλεόραση η δουλειά της, ήταν και τα ρούχα, ήταν και τα κοσμήματα, ήταν και είναι και τα social media. Η Σίσσυ είναι ένα μικρό εργοστάσιο δημοσιότητας και πάντα είχε μια ροπή προς την έκθεση. Ακόμα τη θυμάμαι στις γαλάζιες -τις παλιές, όχι τις τελευταίες του Alpha τις Τζενερικές- πολυθρόνες της Μενεγάκη να βουρκώνει για την αχρείαστη δημοσιότητα που έπαιρνε κάθε πτυχή της προσωπικής της ζωής. Πιθανοί χωρισμοί, κιλά εγκυμοσύνης, ενδυματολογικές επιλογές. Μόνο για τον αέρα που καταναλώνει δεν την είχαν κατηγορήσει μια περίοδο. Από την άλλη είναι ο Θοδωρής. Ο Θοδωρής που όσο ήταν "ο Θοδωρής των Onirama" μού ήταν παντελώς αδιάφορος, αλλά όταν έγινε ο Θοδωρής Μαραντίνης, που μεταξύ άλλων ήταν και σύζυγος της Χρηστίδου της εποχής, με έπεισε πολύ. Ήταν τότε εκείνη η θετικά άμετρη αυτοπροβολή του στα social media, τα γκομενέ ποστ με τη Σίσσυ, τα stories στις ντουζιέρες, οι κοινές τους σέξι διακοπές. Ήμουν φαν αυτού του άτυπου reality που τους ακολουθούσε. Εκείνη λοιπόν την εποχή, γύρω στο 15-16-17, εγώ ψόφαγα για τους Maradinians, όπως τους αποκαλούσαμε.
Όταν χώρισαν, σπάστηκα. Προδόθηκε ο fan του ζευγαριού. Μη νομίζεις, για να κάνω αυτή τη δουλειά, γουστάρω ακόμα να μυθοποιώ ανθρώπους. Όποιος πάει να μου τους υποβιβάσει ή αν σκάσει μια συνθήκη που τους αφαιρεί την αστερόσκονη, ξενερώνω. Γι' αυτό και παίρνω τόσο προσωπικά μια κακή κριτική ή έναν άδικο στα αυτιά μου αρνητικό σχολιασμό για κάποιον που συμπαθώ/ υποστηρίζω. Έτσι και με το αγαπημένο star-οζεύγαρο, σπάστηκα όταν η πραγματικότητα με προσγείωσε.
Όχι μόνο χώρισαν λοιπόν, αλλά τώρα τσακώνονται και δημοσίως. Δεν τσακώνονται δηλαδή ακριβώς, αλλά τα δημοσιεύματα πλέον είναι ασταμάτητα και μάλιστα από την πρώτη στιγμή αρνητικά προς τον Μαραντίνη. Προφανώς και το media-κό κλίμα θα πάει προς την πολιτική ορθότητα (μανούλα, γυναίκα, σύζυγος) και όχι προς τον φαινομενικά -κατά τα δημοσιεύματα- αδιάφορο μπαμπά που δεν έδινε τη διατροφή. Θέλοντας και μη, οι τίτλοι που βγάζει το οικογενειακό τους mini drama για άλλη μια φορά είναι ταμάμ για το non stop τσουνάμι κιτρινίλας που λατρεύουν τα εγχώρια μέσα. Το θέμα, το καταλαβαίνετε κι εσείς, είναι κάπου στη μέση, αλλά κανείς δεν τρέχει να μάθει την αλήθεια. Αρκεί ο τίτλος που κάνει κλικζ και να περάσει ο επόμενος εντός τετάρτου. Είναι κρίμα.
Το μόνο που δεν μπορώ να προσπεράσω είναι ότι ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να λέει τη δική του εκδοχή της ιστορίας. Αρκεί να παραδέχεται πως αυτό που λέει έχει να με τα πράγματα όπως τα βλέπει εκείνος και όχι όπως θα τα έβλεπε ένας δικαστής, ένας ανεξάρτητος κριτής. Και επειδή τα ελληνικά media, αγαπούν τον ρόλο του δικαστή -όπως δεκάδες φορές άλλωστε έχουμε δει και στο "Χαμογέλα και πάλι" που dna-κα παίρνει μπάλα τη Σίσσυ- φτάσανε κάποια σάιτ, που δεν έχουν ιδέα από την πορεία της υπόθεσης να βγάζουν συμπερασματικούς τίτλους υπέρ του ενός ή του άλλου. Κρίμα κι άδικο, ξαναλέω.
Αν περάσουμε το σημείο του δικαιώματος για έκφραση της προσωπικής θέσης του ή της, περνάμε σε αυτό που λέμε "τα εν οίκω μη εν λύκω" που έλεγε και η Μάρθα Καραγιάννη στην "Ωραία του Κουρέα". Άμα τροφοδοτείς με δηλώσεις τον… λύκο της showbiz, και δίνεις τα εν οίκω μασημένη τροφή στον… δήμο, μετά μπλέκεις. Κι εμένα δεν μου άρεσε η επιλογή του Θοδωρή Μαραντίνη να πάει να τα πει όλα, τα δικά του έστω, χαρτί και καλαμάρι στον Λιάγκα. Η επίσημη δήλωση της Σίσσυς το επόμενο πρωί, με την τόσο αυστηρή τοποθέτηση και την προαναγγελία της συνέχειας της νομικής τους διαμάχης, με έκανε να νιώσω ακόμα πιο άβολα. Είναι κρίμα, θα το ξαναπώ.
Εγώ θέλω τον Θοδωρή στο stage -άντε και στο instagram- και τη Σίσσυ στο πλατό της -άντε και στο YouTube. Τι διάολο παθαίνουν και πρέπει να το λύσουν δημόσια όλο αυτό; Μπορεί να μην προσπαθούν και να λύσουν τίποτα, μόνο να διασφαλίσουν την προσωπική τους δημόσια εικόνα. Αλλά και πάλι, αξίζει; Η σιωπή είναι χρυσός.
Ας λήξουμε λοιπόν και αυτό το star-ο-drama και ας κάνουμε πως δεν συνέβη ποτέ. Είναι κρίμα. Είναι κρίμα τόσο λαμπεροί και pop άνθρωποι, βουτηγμένοι στη μαρμίτα της καλής δημοσιότητας και της ασφαλούς έκθεσης χρόνια τώρα, να βρίσκονται τώρα αντιμέτωποι μπροστά σε μία κάμερα. Δεν το θέλει ούτε ο Θεός ούτε ο διάολος αυτό.
Αποψάρα σου, θα μου πεις, δεν σε ρωτήσαμε. Το δέχομαι. Αλλά εγώ θα την πω.
Σε κάθε περίπτωση, τα social media μου για κουβεντούλα, ιδέες και προτάσεις είναι στη διάθεσή σας.
http://instagram.com/sirconstantino
https://www.facebook.com/constantinos.antonatos
https://twitter.com/SirConstantino