Η Ράνια Τζίμα παραχώρησε μία εφ' όλης της ύλης συνέντευξη στον Άρη Καβατζίκη για το "Glow".
Η παρουσιάστρια του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του MEGA μίλησε για την προσωπική της ζωή, αλλά και για τον ανταγωνισμό που βίωσε στο εργασιακό της περιβάλλον.
"Τους άντρες τους βλέπω πολύ ανταγωνιστικά, γιατί με είδαν κι εκείνοι εξίσου ανταγωνιστικά. Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που τους ξυπνούσε τον ανταγωνισμό και όχι τον ερωτισμό. Mου έβγαινε αυτό και στις σχέσεις μου. Είμαι ευγνώμων φυσικά σε άντρες που είχαν το μεγαλείο κι ένιωθαν την ασφάλεια να με βοηθήσουν να κάνω βήματα, που δε με φοβήθηκαν. Υπήρξαν τέτοιοι άντρες και στην επαγγελματική αλλά και στην προσωπική μου διαδρομή. Για να εξελιχθείς, πρέπει να υπάρχουν συνοδοιπόροι που δε σε φοβούνται" δήλωσε αρχικά.
Αρκετά ήταν τα υποτιμητικά σχόλια που άκουσε στην πορεία της: "Φυσικά και δέχτηκα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. "Είναι γυναίκα, φροντίζει την εμφάνισή της, άρα είναι ελαφριά" ή "αντί να καλλιεργήσει το μυαλό της, ασχολείται και με τα νύχια της". Όταν άρχισα να ξεχωρίζω, φυσικά και αντιλήφθηκα υπονοούμενα για προσωπικές σχέσεις βασισμένες στην εξωτερική μου εμφάνιση. Και δυστυχώς, ακόμη το βλέπω αυτό στη δουλειά μας. Όταν μία γυναίκα αρχίσει να εξελίσσεται, ν’ αναβαθμίζεται, πιάνεις στον αέρα αυτό το βλέμμα "Mε ποιον κοιμήθηκε; Mε ποιον έχει σχέση;”.
Για έναν άντρα, όμως, δε θα το πουν ποτέ. Για εκείνον υπάρχει μόνο η αξία του, το βιογραφικό, οι περγαμηνές του. Οι ισορροπίες είναι πολύ προβληματικές. Εγώ η ίδια, στην αρχή της καριέρας μου, αμφισβήτησα τον εαυτό μου. Σκέφτηκα ότι, για να με αμφισβητεί ένας τόσο έμπειρος άνθρωπος, μήπως αυτός ξέρει κάτι παραπάνω από μένα; Σαφώς αυτοαμφισβητήθηκα, αλλά ήμουν και τυχερή, γιατί παράλληλα υπήρχε κάποιος άλλος που είπε: "Κορίτσι μου, μην ακούς, προχώρα μπροστά, τρέχα, φύγε".
Η Ράνια Τζίμα επηρεάστηκε από την αμφισβήτηση που δέχτηκε, αλλά κάποια στιγμή είπε "τέλος": "Θα επαναλάβω πως μία γυναίκα που μπαίνει σε αυτήν τη δουλειά πρέπει να έχει πιο γερό στομάχι απ’ ό,τι οι άντρες, να γνωρίζει την αξία της, την οποία θα την αμφισβητήσουν τα πρώτα χρόνια σε κάθε της βήμα. Και εγώ το έχανα και το έβρισκα, μέχρι να φτάσω σε εκείνο το σημείο να μη γίνεται αυτό. Με παραμέλησα. Έβαλα στην άκρη τη θηλυκότητά μου, την εικόνα μου, τα απαρνήθηκα και το έκανα ασυνείδητα. Κάποια στιγμή όμως κατάλαβα τι έκανα.
Υποσυνείδητα, δεν έβαζα φούστα ή τακούνια στο ρεπορτάζ, για να μη με αμφισβητήσουν. Αυτό όμως για μία γυναίκα 30 χρονών -τόσο ήμουν- είναι στρεβλό! Μέγιστο λάθος. Και την υγεία μου έχω παραμελήσει, όπως πολλοί δημοσιογράφοι. Μέχρι που μία ωραία πρωία αρχίζεις να κάνεις δουλειά με το μέσα σου, να βάζεις πλέον όρια στο πόσο εισχωρούν οι άλλοι και η ενέργειά τους σε σένα".