Πρωί Πέμπτης ενός χειμώνα που δε θυμίζει πολύ τον χειμώνα όπως τον ξέρουμε. Πηγαίνοντας στο Ιντεάλ, για την τελευταία δημοσιογραφική προβολή που θα δω ποτέ σε αυτόν τον ιστορικό κινηματογράφο, σκέφτομαι ότι ο πιο ωραίος τρόπος για να ξεκινήσει ωραία μία μέρα είναι βλέποντας μία ωραία ταινία. Λίγα λεπτά αργότερα, καθισμένη πια στα αναπαυτικά καθίσματα της αίθουσας, πέφτουν οι τίτλοι αρχής του Poor Things. Και μετά η πρώτη σκηνή. Το πρώτο "κλείσιμο ματιού" του Γιώργου Λάνθιμου. Το πρώτο "έλα μαζί μου" σε αυτό το κινηματογραφικό σύμπαν που είναι συνταγογραφημένο με σωστές δόσεις σουρεαλισμού, κυνισμού και δυστοπίας. Είναι ποίηση με εικόνες.
Διάβασε τη συνέχεια στο www.madamefigaro.gr