Τις τελευταίες εβδομάδες ακούω συχνά πυκνά τον Γρηγόρη Αρναούτογλου να κάνει παράπονα. Ούτε για το κανάλι του, ούτε για τις εκπομπές του, ούτε για τον κόσμο. Κάνει παράπονα για όσους τον κρίνουν, ορισμένοι εξ αυτών -κατά τη γνώμη του- τον κρίνουν άδικα.
Τι συμβαίνει πραγματικά όμως με την περίπτωσή του;
Αν μου ζητάτε να γράψω την απόλυτα προσωπική μου γνώμη για τον Γρηγόρη Αρναούτογλου θα ήθελα να είμαι εγκρατής. Τι εννοώ με αυτή την κουβέντα… Ο Γρηγόρης Αρναούτογλου είναι ένας άνθρωπος απόλυτα καταξιωμένος. Έχει σημειώσει τεράστιες επιτυχίες, έχει παρουσιάσει πολλά και διαφορετικά πράγματα στην τηλεόραση, έχει αφήσει το προσωπικό του στίγμα σε αυτήν και ο ίδιος δεν έχει απασχολήσει ποτέ τα "φώτα" για κάποιο μεγάλο του τηλεοπτικό ατόπημα. Με λίγα λόγια: είναι ένας βαθιά καταξιωμένος επαγγελματίας.
Ως εκ τούτου αναμφίβολα δεν με ενοχλεί ως παρουσιαστής, δεν χρειάζεται να μπαίνουμε σε τέτοιες συζητήσεις. Από την άλλη, τηλεοπτικά είναι μια θετική περσόνα. Είναι γλυκομίλητος, έχει άποψη, ορισμένες φορές είναι και πολύ αυθόρμητος – ειδικά στο ραδιόφωνο. Από εκεί και πέρα εγείρεται ένα σαφές ερώτημα, αν αρέσουν οι εκπομπές του Γρηγόρη Αρναούτογλου και όχι ο ίδιος. Εκεί σηκώνει μεγάλη κουβέντα.
Το "The 2Night Show” είναι μια εκπομπή στο blender. Έχουν περάσει κάθε είδους ενότητες από το "2Night” και έχουν δοκιμαστεί τα πάντα. Δεν είναι ένα καθαρόαιμο show συνεντεύξεων, κυρίως γιατί ο ίδιος προσπαθεί να έχει πλάκα – η εκπομπή, όχι ο ίδιος. Εκεί κάπου η συνταγή χαλάει, αλλά στους καλεσμένους που έχουν ενδιαφέρον κάνει καλή δουλειά. Αν με ρωτάτε, "βράδυ με τον Πέτρο Κωστόπουλο” δεν είναι, μιας και εκείνο ήταν ατάκα στην ατάκα, ένα καθαρόαιμο late night. Εδώ είναι ένα… τηλεοπτικό mix grill, με εκπομπές σαφέστατα με λιγότερο ενδιαφέρον, άλλες με περισσότερο, καθόλου βαρύγδουπες ατάκες, καθόλου πιεστικές ερωτήσεις. Με λίγα λόγια, ο καλεσμένος δεν το πολυσκέφτεται αν είναι να βγει στον Αρναούτογλου, περνάει καλά. Ακριβώς έτσι λειτουργώ κι εγώ σαν θεατής. Δεν πιέζομαι να τον δω, αν το πετύχω το βλέπω, αν μ' αρέσει η κουβέντα περνάω καλά. Όλα τα άλλα που παίζουν στην εκπομπή -από βιντεάκια του Περρή, ανόητα παιχνίδια άλλοτε με τον Σταρόβα, κάτι περίεργες φάρσες που κάνει και τηλεφωνήματα με καλεσμένους που γελάει μόνο ο ίδιος και οι συντελεστές της εκπομπής μέχρι τις πάσες στους "Prestige”- δεν ξέρω αν τα θέλω. Και ακόμα και αν τα θέλω εγώ, δεν τα χρειάζεται η εκπομπή. Εγώ πάντως μια κουβέντα θέλω να δω ανάμεσα στον Αρναούτογλου (όταν είναι ευδιάθετος και δεν έχει ξινίσει με κάτι) και έναν ενδιαφέροντα καλεσμένο, λόγου χάρη τον Δημήτρη Αβραμόπουλο το βράδυ της Δευτέρας.
Παράλληλα με το "2Night” όμως ο Γρηγόρης Αρναούτογλου έχει παρουσιάσει και άλλα προϊόντα. Λόγου χάρη το "Ταλέντο” βρέθηκε στη… σκιά του, μιας και ο Νικόλας Ράπτης και ο Σταύρος Σβήγκος λίγα θα μπορούσαν να κάνουν και να πουν απέναντι σε ένα τέτοιο τηλεοπτικό σίφουνα… Την ίδια στιγμή, τα τηλεπαιχνίδια που παρουσίασε κατά καιρούς κρίνονται κατά μόνας. Δεν θα κρίνεις ποτέ τον Αρναούτογλου για το "Η μαμά μου μαγειρεύει καλύτερα από τη δική σου” που δεν ήταν καν αστείο. Ωστόσο, μπορείς να τους πεις μπράβο που επανέφερε στην original μορφή του τον "Εκατομμυριούχο”. Ένα project που αν μη τι άλλο ταιριάζει στο δικό του προφίλ και την πορεία του στη μικρή οθόνη. Γιατί τέτοια άρτια προϊόντα του αξίζουν.
Με μία (τουλάχιστον) καλή εκπομπή (εντάξει το ξαναλέω, δεν είναι και η επιτομή της τηλεοπτικής φινέτσας αλλά είναι μια χαρά show) ποιος έχει πει κάτι για το ήθος του ως παρουσιαστής; Μου έκανε πραγματικά μεγάλη εντύπωση η δήλωσή του, γιατί πραγματικά κανείς (θεατής) δεν έχει να πει κάτι. Όχι δεν έχει πει, δεν έχει και να πει, ακόμα και αν θέλει. Το "δεν μου αρέσει" επιτρέπεται, αλλά το "δεν είναι καλός ο Αρναούτογλου" δεν είναι επιτρεπτό. 30 χρόνια κάνει τηλεόραση ο άνθρωπος – αν όχι αυτός, ποιος; Τώρα αν για ακόμα μία φορά έχει τα παράπονά του με τον χώρο των media, εγώ πιστεύω πως ο καθένας που έχει καημό να συζητηθεί, τα βάζει πού και πού με τον Αρναούτογλου, για να απαντήσει εκείνος, να ανοίξουν μια "κουβέντα" μέσω δημοσιευμάτων και τελικά να ευνοηθεί ο σχολιαστής και καθόλου ο σχολιαζόμενος…
Με λίγα λόγια, ο Γρηγόρης Αρναούτογλου ενώ θα μπορούσε απλά να κάθεται στις δάφνες του, με αυτές τις συνεχιζόμενες δηλώσεις του για τους απανταχού επικριτές του το μόνο που καταφέρνει είναι να τους δίνει αξία. Άστο να πάει στο καλό. Αφού ο κόσμος είναι μαζί σου, τι σε νοιάζει ο χώρος και τι λένε για σένα;
Υ.Γ. Σε ένα πράγμα θα ήθελα να του δώσω δίκαιο. Ο Γρηγόρης Αρναούτογλου είναι ο πρώτος που μίλησε για την ανθρωποφαγία που γίνεται καθημερινά στο twitter μέσω ανώνυμων προφίλ που στοχοποιούν συγκεκριμένα άτομα. Εκεί έχει τον σεβασμό μου, γιατί αν μη τι άλλο έχει το σθένος να ανοίξει… πόλεμο με φαντάσματα του Διαδικτύου. Και αυτό είναι μαγκιά στην τηλεόραση.
