Κάθε χρόνο στις 4 Απριλίου, στην Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων, εύχομαι με όλη μου την καρδιά την επόμενη χρονιά να μην υπάρχει εκεί έξω ούτε ένα ζώο που κάποιος εγκατέλειψε αβοήθητο ή που γεννήθηκε στο δρόμο (επειδή κάποιος άλλος είχε πρωτύτερα παρατήσει τους γονείς του) και συνεπώς να καταργηθεί ως θεσμός με συνοπτικές διαδικασίες. Να μην ξαναπετάξει κανείς αθώες ψυχές στα σκουπίδια, να μην κακοποιήσει κανείς ένα πλάσμα που μόνο αγάπη και αφοσίωση έχει να προσφέρει. Δυστυχώς, βάσει πραγματικότητας και φρικτών περιστατικών κακοποίησης και αδιαφορίας, βεβαιώνομαι ολοένα και περισσότερο πως τα ζώα δε μας αξίζουν.
Με ευχολόγια ωστόσο, λύσεις ποτέ δε βρέθηκαν. Οι πράξεις είναι αυτές που μετρούν. Οι υιοθεσίες αδέσποτων ζώων σώζουν ζωές -όχι μόνο τις δικές τους- φέρνουν μόνο χαρά και γέλια στην καθημερινότητά μας. Για τους δύσπιστους, πέντε πολύ χαρακτηριστικά παραδείγματα ακολουθούν.