Είναι κάποιες λέξεις που για μια μερίδα ανθρώπων και ειδικών δε θεωρούνται δόκιμες. Μια από αυτές, που μάλιστα έκανε την εμφάνισή της με την COVID-19 και προκάλεσε, ομολογουμένως, πολλές αντιδράσεις είναι η "κανονικότητα". Προσωπικά, τη θεωρώ δόκιμη και όταν την παρατηρώ εκτός πλαισίου κορονοϊού, που δημιουργεί πολλές αρνητικές συνδέσεις, νιώθω ότι είναι μια λέξη που την έχει ανάγκη η εποχή μας. Γιατί αισθάνομαι ότι, με όλη αυτή την αναζήτηση της τελειότητας στην οποία μας έχει ωθήσει η βιομηχανία δισεκατομμυρίων των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η περίσταση του να είσαι κανονικός και να ζεις κανονικά είναι πιο ποθητή και αναγκαία από ποτέ. Τι σχέση, λοιπόν, έχουν όλα τα παραπάνω με τις τάσεις για τη νέα σεζόν Φ/Χ 2024-25; Την απόλυτη, αφού, μελετώντας τις περισσότερες τάσεις της πασαρέλας, το συμπέρασμα είναι ότι ακόμα και στις συλλογές που έθεσαν τη θηλυκότητα στο επίκεντρο το πρίσμα υπό το οποίο την παρουσίασαν ήταν αυτό της κανονικής, δίχως υπερβολές, θηλυκότητας.
"Με ενδιαφέρει να φτιάξω ρούχα για κάθε κομμάτι της ημέρας μιας γυναίκας: την εργασία, την επικοινωνία, την έξοδο για γεύμα, τον περίπατο, τη βραδιά με φίλες". Ο Matthieu Blazy το κατέστησε σαφές και η συλλογή στην Bottega Veneta ήταν ίσως η πιο ξεκάθαρη αναφορά σε αυτό το κανονικό ladylike look που κυριάρχησε στους οίκους για φέτος. Αυτή η ιδέα του elevated daywear, που χαρακτηρίζεται από ίσες ποσότητες άνεσης, λειτουργικότητας και σοφιστικέ κομψότητας. Αξιοσημείωτα παραδείγματα, οι δερμάτινες φούστες του που έδεναν με μια υπέροχη πόρπη και το couture-ish μαύρο cocoon παλτό με τα γλυκά στρογγυλεμένα τελειώματα. Όλα αληθινά και λειτουργικά ρούχα, αλλά καθόλου απλά. Θα ήταν λάθος να χαρακτηρίσουμε έτσι τα σχέδια του Blazy.
Μιλώντας για πανωφόρια και μένοντας στην κατηγορία των πραγματικών ρούχων, το peacoat ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής για φέτος και η πιο ηχηρή επιστροφή από το παρελθόν. Όχι από το μακρύ παρελθόν των 1800s, που έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή του, αλλά από τα πιο κοντινά και νεανικά ’60s. Υπήρξαν οι δομημένες δερμάτινες εκδοχές στην Prada και στον Saint Laurent, ο φόρος τιμής στους mods στον Gucci και η πιο σύγχρονη μακριά σιλουέτα στον ανερχόμενο Aaron Esh. Όλα έτοιμα να φορεθούν με μίνι φούστες αλλά και με κλασικά ’70s jeans αλά Chloé.
Όσο για τις μίνι φούστες, αυτή τη χρονιά εννοούμε εκείνες τις κοντές, κολεγιακές, όπως τις αναφέραμε κάποτε, που εξυμνούν το preppy style. Αγαπημένο σημείο αναφοράς για μια πλειάδα σχεδιαστών το συγκεκριμένο στυλ και ιδιαίτερα "κανονικό" για μια 24/7 γκαρνταρόμπα. Αν και φαίνεται ότι τα τελευταία χρόνια το prep κάνει τις εμφανίσεις του συχνά πυκνά στα shows, φέτος είδαμε την καλύτερη εκδοχή του.
Dries Van Noten, Prada, Loewe και Undercover, για να αναφέρουμε μερικούς, ήταν οι οίκοι που το απογείωσαν, προσδίδοντας αυτή την ανεπιτήδευτη κομψότητα που τόσο επιθυμούμε όλοι από τη μόδα. Το πλεκτό γιλέκο ή, αλλιώς, η κλασική καζάκα, συνδυασμένο με γαλάζιο πουκάμισο και γραβάτα στον Loewe ήταν σαν να βγήκε από τα έδρανα του πανεπιστημίου, αυτή η ζώνη κορσές, όμως, στη μέση υπογράμμισε τη θηλυκή υπεροχή. Από την άλλη, στον Dries Van Noten, του οποίου το μότο γι’ αυτή τη σεζόν ήταν "στυλ και όχι τόσο μόδα", τα τυπικά sweatsuits μεταμορφώθηκαν σε ένα sleek σύνολο μέσα από το οποίο ξεπρόβαλε ένα ροζ πουκάμισο – υπέροχος συνδυασμός με τα ψηλοτάκουνα μυτερά Mary Janes του οίκου. Thumbsup στη μάστερ της επαναχρησιμοποίησης ρούχων Hodakova, που παρουσίασε φούστες φτιαγμένες από παντελόνια κοστουμιού και τα συνδύασε με πόλο δανεισμένα από την ντουλάπα του παππού.
Και αν όλα αυτά σας φαίνονται πολύ… καθημερινά, οι σχεδιαστές έδωσαν μια ευρεία γκάμα επιλογών για ένα "ladies lunch". Αν έχετε περάσει ήδη ώρες μπροστά από την οθόνη παρακολουθώντας "Feud: Capote Vs. The Swans", θα είστε εξοικειωμένες με το θέμα, αν όχι, κρατήστε σημειώσεις. Μίντι μήκος, ελαφρώς τονισμένη μέση και U λαιμόκοψη, παρέα με μια σειρά μαργαριτάρια στον λαιμό και όπερα γάντια. Δε θυμίζει Miu Miu και όμως είναι, και ένα είναι βέβαιο, ότι, εκτός από τον κλασικό τρόπο, θα φορεθεί με φλατ μπαλαρίνες, ριμπ κάλτσες και ένα υπερμέγεθες bomber jacket από πολλές gurus του street style. Στην πιο grande εκδοχή, τα πανωφόρια στη Chanel και τα καπέλα με το φαρδύ γείσο θα κάνουν όλη τη δουλειά σε ένα γεύμα κυριών, ενώ για εκείνες που θα θελήσουν το κάτι παραπάνω, η αισθητική της "κούκλας", όπως αυτή αποτυπώθηκε μοναδικά στον Marc Jacobs, θα "φορέσει" στο ladylike λίγο από υπερρεαλισμό.
Τέλος, στις τάσεις εντάσσονται πάντα οι αποχρώσεις. Με τα παστέλ να έχουν κλέψει καρδιές, το πράσινο χρώμα ήρθε για να ανέβει πρώτο στη λίστα, προσπαθώντας να εκτοπίσει το κόκκινο. Και γιατί πράσινο; Γιατί είναι η απόχρωση που συνδέεται με τα νέα ξεκινήματα και την ανάπτυξη και ταίριαξε γάντι στο θέμα "realness". Στην Jil Sander τόσο τα πληθωρικά παντελόνια –άλλη μια ισχυρή τάση– όσο και τα σακάκια τύπου peacoat θριάμβεψαν σε έναν ανοιχτό πράσινο τόνο. Την ίδια στιγμή στον οίκο Carven το καθωσπρέπει ladylike μετατράπηκε σε ένα αναζωογονητικό deux pièces που, εκτός από τα υλικά των ρούχων, εντυπωσίασε και με τους δύο συγγενικούς πράσινους τόνους. Και, τέλος, στον Alexander McQueen τα μετρημένα looks από πράσινο νέον χρώμα έκαναν αυτό ακριβώς που ονειρεύτηκε γι’ αυτή τη συλλογή ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του οίκου, Seán McGirr. Χάρισαν μια παιχνιδιάρικη επιθετικότητα, μια αίσθηση ανάτασης που τα τελευταία χρόνια ο κόσμος έχει τόσο ανάγκη.
