Στις Rainbow Mermaids παραχώρησε συνέντευξη ο Αργύρης Αγγέλου και μίλησε για τη συμμετοχή του στις "Σαββατογεννημένες" και το "Παρά Πέντε", που προβάλλονται μέχρι και σήμερα με τεράστια επιτυχία.
Ο γνωστός ηθοποιός αναφέρθηκε αρχικά στο ρόλο του Λαζάρου από τις Σαββατογεννημένες, διαμηνύοντας ότι τον αγαπά λίγο περισσότερο από τον Φώτη του "Παρά Πέντε". Όπως σημείωσε "Ήταν το πρώτο (σ.σ. σίριαλ), ήμασταν πολύ άγραφα χαρτιά με ένα τεράστιο ερωτηματικό. Πήγαινα στο γύρισμα με τα μάτια γουρλωμένα να ρουφήξω το παραμικρό. Δε θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη μέρα που μου είπαν ότι θα πάω στο στούντιο να γνωρίσω την Κατιάνα Μπαλανίκα που θα κάνει την καθηγήτριά μου… ήταν στο μακιγιάζ και μου είπαν να πάω να με γνωρίσει. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά".
Συμπλήρωσε μάλιστα πως "Το 90% των σκηνών μου ήταν με την Κατιάνα Μπαλανίκα και τη Μάγδα Τσαγγάνη που έπαιζε τη μαμά μου. Όταν προχώρησε η εξέλιξη είχα και με τους υπόλοιπους. Θυμάμαι η πρώτη σκηνή που είχα με τις τρεις πρωταγωνίστριες και τον Σάκη Μπουλά ήταν μια σκηνή που ήμουν μεθυσμένος. Είχα τόσο άγχος και σκεφτόμουν πώς θα παίξω μπροστά στην Ελένη Ράντου, τον Σάκη Μπουλά και τη Ράνια Σχίζα. Θυμάμαι είχα ζητήσει να πιω μια γουλίτσα. Μπήκα μέσα τρέμοντας. Η σκηνή έγινε μια κι έξω"
Όσον αφορά την εμπειρία του στο "Παρά Πέντε", ο Αργύρης Αγγέλου σημείωσε, μεταξύ άλλων: "Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα παίξω σε μια σειρά, σε δύο τελικά, που θα είναι σαν και αυτές που έβλεπα εγώ και θαύμαζα. Δηλαδή οι Τρεις χάριτες, το Dolce Vita, το Είσαι το Ταίρι. Διαχρονικές σειρές που έχουν μείνει. Δε φανταζόμουν ποτέ ότι θα μου δινόταν η ευκαιρία να παίξω σε κάτι τέτοιο. Από εκεί και πέρα, από εκείνη την περίοδο, δε θυμάμαι πολλά πράγματα με την έννοια ότι δεν το ζήσαμε. Ήταν τόση η δουλειά, τόση η πίεση… Επίσης οι περισσότεροι, αν όχι όλοι μας, κάναμε και θέατρο παράλληλα. Αυτό σήμαινε ότι κάναμε 10 -12 ώρες τη μέρα γύρισμα, συνήθως και Σάββατα γιατί δεν προλαβαίναμε, πεντάωρη πρόβα ή όταν είχαμε παράσταση τετράωρη, οπότε οριακά κοιμόσουν 5 ώρες. Ήθελες και μια ώρα να αποφορτιστείς. Πήγαιναν τόσο γρήγορα οι ρυθμοί της δουλειάς και οι μέρες περνούσαν τόσο γρήγορα, που καταλάβαινες ότι κάτι γίνεται αλλά δεν είχες το περιθώριο να το ζήσεις. Το κατάλαβα όταν τελείωσε και τώρα".