Ποδαρικό στο "Στούντιο 4” της ΕΡΤ1 έκανε ο Σπύρος Παπαδόπουλος. Ο γνωστός ηθοποιός κάθισε στον καναπέ του ψυχαγωγικού μαγκαζίνο και μίλησε στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου για όλους και για όλα.
Για τις οικονομικές δυσκολίες εκμυστηρεύτηκε: "Είμαι σκορπιοχώρης. Ξοδεύω. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Η μόνη φορά που είπα 'ντροπή σου' ήταν στην κρίση, όταν ξαφνικά ενώ ήμουν στη θέση που ήμουν έφτασα σε σημείο να μη μπορώ να βάλω βενζίνη. Είπα 'είσαι ξεφτίλας'. Το 2008-2009. Να έχουν περάσει τόσα λεφτά από τα χέρια σου. Ήταν μέρες που ήμουν σε τέτοια κατάσταση γιατί σκορπιοχώρι όλα. Είμαι άνθρωπος του καθήκοντος όσο δεν πάει. Ως προς την οικογένεια δεν έλειψε τίποτα. Την ώρα που εγώ δεν είχα να βάλω βενζίνη στην οικογένεια δεν έλειπε τίποτα. Εγώ δεν είχα να βάλω βενζίνη”.
Αναφερόμενος για την εκπομπή "Στην υγεία μας” και την ολοκλήρωσή της παραδέχτηκε: "Εγώ είχα ξεκαθαρίσει και στους συνεργάτες μου και παντού ότι κάνω μια εκπομπή για το τραγούδι το λίγο πριν και το λίγο μετά από εμένα. Δεν είναι μια μουσικολογική εκπομπή. Δεν με αφορά, είναι άλλο. Εγώ θέλω να θυμίζω αυτό το τραγούδι, να μαθαίνουν τα νέα παιδιά […] Ήθελα αυτή τη περιοχή. Κάποια πράγματα σε κάποια στιγμή ξέφευγαν. Μέχρι ένα σημείο που κουράστηκα και λέω 'άστο, δεν πειράζει'. Ένιωσα μέσα μου ότι έκλεισε ο κύκλος. Ήταν μεγάλος κύκλος. Θυσίασα ρόλους συνειδητά γιατί από ένα σημείο είχε ξεφύγει από τα χέρια μου, δεν το έλεγχα. Έλεγα να σταματήσω και μου έλεγαν 'είσαι τρελος, τι θα κάνουμε εμείς;'”.
Για το πως αντιλαμβάνεται την επιτυχία σχολίασε: "Αν μου πεις για ένα πράγμα που δεν είναι πολύ καλό αλλά να αρέσει στον κόσμο, δεν το συζητάω. Να αρέσει σε εμένα και σε κάποιους που θέλω να αρέσει” ενώ για τα νούμερα τηλεθέασης της εκπομπής τόνισε: "Δεν είχα καμία αγωνία με τα νούμερα. Κοιτούσα αν είναι καλά η εκπομπή. Δεν ζητούσα ποτέ τα νούμερα την επόμενη μέρα. Δεν με ενδιέφεραν. Όταν πήγαινα την επόμενη εβδομάδα ρωτούσα πως πήγαμε το Σάββατο. Εγώ μετά το τεταρτάκι όταν άρχιζαν να χαλαρώνουν οι γραβάτες καταλάβαινα ότι πάμε καλά! Πολλές φορές δύο άνθρωποι μπορεί να χαλάγανε τη χημεία και κάτι να γινόταν. Το έπιανα. Είμαι διάολος σε αυτά. Έπιανα κάποιον που έλεγα 'αυτός θα μου το χαλάσει'. Από την αύρα του, από την ενέργειά του […] Υπήρξαν φορές που έμενα πίσω και έλεγα δεν με αφορά. Λίγες ευτυχώς. Οι φίλοι με καταλαβαίνανε. Μου έλεγαν σε είδαμε και δεν πέρασες καθόλου καλά. Ήταν εκτός της αισθητικής μου”.