Στο περιοδικό "Λοιπόν και στον Θάνο Ξάνθο παραχώρησε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις της η Γεωργία Καλλέργη. Η "Ζουζού Ντε Λα μερ” της σειράς "Οι Στάβλοι της Εριέτας Ζαΐμη” αναφέρθηκε στο πως προέκυψε η συμμετοχή της στην επιτυχημένη σειρά του ΑΝΤ1, τη βοήθεια που της χάρισε ο συγκεκριμένος ρόλος, ενώ δεν δίστασε να αναφερθεί και στον αείμνηστο ηθοποιό και πρωταγωνιστή, Νίκο Σεργιανόπουλο.
Για το πως προέκυψε ο ρόλος της στη σειρά ανέφερε: "Στη σειρά υποδύθηκα τη Γαλλίδα "Ζουζού Ντε Λα μερ”. Εκείνη την περίοδο με είχε δει ο κύριος Αλέξανδρος Ρήγας να παίζω στο θέατρο, έναν ρόλο στα γαλλικά, στη "Λούλου” του Φρανκ Βέντεκιντ, σε σκηνοθεσία Αντώνη Καλογρίδη, μια σπουδαία παράσταση. Έτσι μου πρότεινε να υποδυθώ στους "Στάβλους της Εριέτας Ζαΐμη” τη συγκεκριμένη γυναίκα. Ο ίδιος ο Αλέξανδρος θέλησε να υπάρχουν μέσα στην όμορφη "φυλακή” μας κι άλλες εθνικότητες, ώστε να έχει περισσότερα χρώματα η αίσθηση και το γενικότερο κλίμα της σειράς”.
"Θεωρώ ότι ο ρόλος αυτός με βοήθησε πάρα πολύ, όπως και κάθε ρόλος που είναι ενταγμένος σε μία γνήσια καλλιτεχνική δουλειά, όπως ήταν οι "Στάβλοι της Εριέτας Ζαΐμη”. Με εξέλιξε αυτός ο ρόλος και με έκανε να σκεφτώ μέσα από μια άλλη οπτική τα πράγματα” παραδέχτηκε η Γεωργία Καλλέργη.
Μιλώντας για την ανάμνηση που έχει από τη συγκεκριμένη συνεργασία και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε εκμυστηρεύτηκε: "Η συνεργασία ήταν τόσο σπουδαία, που νιώθω -πραγματικά σας το λέω- πως δεν υπήρχαν δυσκολίες. Ναι, τα γυρίσματα ήταν πολύωρα και δύσκολα, γυρίσματα με σκηνές συνόλου, πολλά εξωτερικά και όλες μαζί. Αλλά όλοι ήμασταν μια αληθινή ομάδα, αυτό θυμάμαι έντονα. Είχαμε μεταξύ μας σύμπνοια και καλή διάθεση, κάναμε πλάκες ακόμη και μέσα από μικροεντάσεις πάνω στο γύρισμα. Αυτό που έχει ύψιστη σημασία, είναι ότι οι άνθρωποι είχαν ποιότητα και χιούμορ τρομερό. Αυτό θυμάμαι και κρατάω πάνω απ’ όλα σ’ αυτήν τη δουλειά”.
Δεν δίστασε μάλιστα να αναφέρει όταν ρωτήθηκε για όλα εκείνα που της έχουν μείνει στη μνήμη από τα γυρίσματα: "Μου έχουν μείνει βαθιά στη μνήμη μου, οι άνθρωποι που γνώρισα εκεί. Αρχικά, τον αείμνηστο Νίκο Σεργιανόπουλο, έναν από τους πιο καλούς ανθρώπους που συνάντησα στη ζωή μου. Επίσης, τον Γιάννη Μποσταντζόγλου, έναν πολύ αγνό συνάδελφο με ψυχή μικρού παιδιού. Αλλά γνώρισα και γυναίκες με αξία, γιατί όλες οι συνάδελφοι ήταν μία και μία. Είχαμε πολλή χημεία και άψογο κλίμα μεταξύ μας. Όλοι οι συνεργάτες της σειράς, ήταν με χαρίσματα τόσο μπροστά, όσο και πίσω από τις κάμερες. Και πάνω απ’ όλα γνώρισα έναν άγγελο επί της γης: τον Άγγελο Παπαδημητρίου (Ντίμης Τσιμισκής-Χόφμαν), με τον οποίο ξεκίνησε μια φιλία πολύ σημαντική για τη ζωή μου”.