Η Σοφία Αλιμπέρτη φιλοξένησε τον Άρη Καβατζίκη στην εκπομπή "Ζήσε Αλλιώς". Ο γνωστός δημοσιογράφος σε μία συγκινητική εξομολόγηση αναφέρθηκε στο πώς βίωσε το πένθος μετά την ξαφνική απώλεια του αδερφού του.
Πιο αναλυτικά ο Άρης Καβατζίκης αφηγήθηκε τα εξής: "Ήταν μια ξαφνική απώλεια, τελείως απροσδόκητη και απροειδοποίητη. Ήταν 49 ετών, ξύπνησε το πρωί και δεν είχε καλή επαφή. Μας ειδοποίησε η γυναίκα του, ξεκίνησα μια διαδρομή από την Θεσσαλονίκη για το νοσοκομείο των Σερρών γιατί μου είπε ότι κάτι δεν πάει καλά. Τελικά έμαθα ότι ήταν ακαριαίος ο θάνατος. Ήταν ένα πολύ ισχυρό ισχαιμικό επεισόδιο στα 49 του και συνέβη αυτό το 2015. Ήταν 4 Γενάρη του 2015. Εγώ βρισκόμουν τότε στη Θεσσαλονίκη, γιατί εργαζόμουν στην Αθήνα, για τις γιορτές και περιμέναμε την γιορτή του μπαμπά που ήταν δυο μέρες μετά. Έφυγε δύο ακριβώς μέρες πριν από την γιορτή του μπαμπά όσο βρισκόμουν και εγώ εκεί, στη Θεσσαλονίκη στην πόλη".
Για τις ισορροπίες στηνοικογένεια ανέφερε: "Ο αδελφός μου ήταν έξι χρόνια μεγαλύτερος από εμένα. Το θέμα ήταν ότι ο αδελφός μου, επειδή εγώ ήμουν ο δεύτερος γιος, ήμουν μάλλον ο πιο ισχυρός της οικογένειας, ίσως ο πιο ανεξάρτητος, ίσως ο πιο τολμηρός στο να κάνει διαφορετικά πράγματα στη ζωή του, να κυνηγήσει αυτό που θέλει να κάνει, να μη συμβιβαστεί εύκολα… Ο αδερφός μου ήταν πολύ μεγάλη αγάπη των γονιών μου γιατί ήταν και πολύ κοντά τους. Δηλαδή είχαν μια πολύ αγαπησιάρικη σχέση και -δεν το λέω με παράπονο- θεωρώ ότι ήταν το αγαπημένο τους παιδί".
Τέλος σχετικά με το πένθος παραδέχτηκε: "Ακόμα και σήμερα που μιλάμε, που έχουν περάσει σχεδόν 8 χρόνια, δεν ξέρω αν έχω βιώσει πένθος. Δεν ξέρω αν έχω βιώσει τον θρήνο της απώλειας του αδελφού μου γιατί ουσιαστικά γίνεσαι "αρχηγός". Όταν υπάρχουν δυο γονείς για τους οποίους γίνεται το πιο ασυνήθιστο πράγμα που μπορεί να συμβεί στη ζωή… Δεν θα ξεχάσω φυσικά ποτέ την εικόνα της μαμάς μου όταν μπήκα μες στο δωμάτιο και με κοιτούσε μέσα στα μάτια και έπρεπε να της πω: "μαμά, δεν είναι εδώ ο Δημήτρης. Ο Δημήτρης έφυγε". Δεν πρόλαβα να θρηνήσω γιατί ακριβώς ήξερα ότι στο σπίτι είναι η μαμά και ένας μπαμπάς, οι οποόι ήταν μεγάλοι άνθρωποι και έπρεπε να είμαι εκεί".