Ο Νίκος Κουρής παραχώρησε μία εφ' όλης της ύλης συνέντευξη στον περιοδικό "Down Town" και στον δημοσιογράφο Πάνο Ζόγκα.
Ο γνωστός ηθοποιός αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στη μάχη που έδωσε με την κατάθλιψη, εξηγώντας πώς κατάφερε να την καταπολεμήσει.
Πάντως έχεις περάσει δύσκολες πίστες. Έχεις περάσει κατάθλιψη, το έχεις εξομολογηθεί δημόσια και για μερικούς ανθρώπους λειτουργείς ως πρότυπο.
Μα ήθελα να το πω γιατί το πρώτο πράγμα που σου κάνει η κατάθλιψη είναι να θέλεις να παραιτηθείς. Έχω πέσει σε πολύ μεγάλο "τίποτα" κάποιες περιόδους, έχω κινδυνεύσει. Και πέρα από τους γιατρούς, τους φίλους, το υποστηρικτικό περιβάλλον είναι μια απόφαση που μόνο εσύ μπορείς να πάρεις για να σηκωθείς και να ξεφύγεις από αυτό. Έτσι, θέλησα μόνος μου να πάρω πέντε αποφάσεις, να στρίψω τη ματιά στον εαυτό μου και να κάνω ένα μικρό "κλικ". Και θέλει και χιούμορ αυτό, κάτι που το πιστεύω ακράδαντα. Χρειάζονται όλα. Αλλά αυτό που είναι αναγκαίο είναι εσύ να πάρεις την απόφαση, να κάνεις μια μετατόπιση για το πώς κοιτάς τον εαυτό σου και κυρίως πόσο χρειάζεται να τον αγαπήσεις. Κι εγώ πια, σε σχέση κυρίως με παλαιότερα, όχι μόνο αγαπάω τον εαυτό μου αρκετά, αλλά τον αγαπάω περισσότερο και τον προσέχω. Και επίσης δεν τον στήνω στον τοίχο και του λέω κι ένα "μπράβο" αν χρειαστεί. Πρέπει να λες "μπράβο" στον εαυτό σου, να αγαπάς το παιδί που έχεις μέσα σου. Ο λόγος που διάλεξα αυτό το έργο (σ.σ. Η μοναξιά της δύσης) στο θέατρο είναι επειδή μιλάει για δύο ενήλικες που στην ουσία είναι 2 χρονών. Κι αυτό επειδή θεωρώ πως μέσα σε όλους μας υπάρχουν κομμάτια που είναι ακόμη 2 χρονών, και αν δεν αγαπήσουμε αυτά τα κομμάτια μας δύσκολα θα καταφέρουμε να αγαπήσουμε εμάς ως ενήλικες και να έχουμε κίνητρα.
Εσένα τι σου έδωσε σήμερα κίνητρο για να ξυπνήσεις;
Η Έλενα (σ.σ. η σύζυγός του), ο Πέτρος (σ.σ. ο 15χρονος γιος τους), η παράσταση και ότι θα βρω κάτι νέο να μάθω. Τη ζωή μου την πάω day by day – μέρα με τη μέρα.