Ο Θέμης Γεωργαντάς υποδέχτηκε στο "After Dark", τον Νίκο Γκέλια, με τον ηθοποιό να μιλά για την πορεία του στην υποκριτική, τις φορές που έχει πάει στο Φεστιβάλ των Καννών αλλά και για τον ρατσισμό που βίωσε όταν ήρθε με την οικογένειά του από την Αλβανία στην Ελλάδα.
Ο δημοφιλής ηθοποιός μίλησε αρχικά για τη συμμετοχή του στο "Ναυάγιο" λέγοντας ότι "Είναι βάλσαμο στην καρδιά. Από την πρώτη μέρα που μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία και κάναμε αυτή την κουβέντα για το 'Ναυάγιο' μέχρι και τώρα που έχουν περάσει όλοι αυτοί οι μήνες και το βιώνουμε κάθε μέρα στα γυρίσματα και οι τηλεθεατές στον καναπέ, είναι ευτυχία. Έχει πολλά πράγματα, βασίζεται σε αληθινή ιστορία, βλέπεις την τραγικότητα των συμβάντων που έγιναν τότε με το πόσο σύγχρονο και επίκαιρο είναι στο εδώ και τώρα. Αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό, όταν βλέπεις να έχουν περάσει τόσα χρόνια και δεν έχουν αλλάξει τόσο σημαντικά πράγματα. Αλλά να πω ότι εξαιτίας αυτού του ναυαγίου δημιουργήθηκαν τα απαγορευμένα μποφόρ. Δεν μπορεί πλέον ο καθένας να ταξιδεύει με ελαφρά την καρδία και να δοκιμάζει τις ψυχές των ανθρώπων".
Όσον αφορά την εμπειρία του από το Φεστιβάλ των Καννών, ο Νίκος Γκέλια σημείωσε ότι "Έχω βρεθεί στο red carpet δύο φορές. Την πρώτη χρονιά ήμουν δεύτερο έτος στη Δραματική Σχολή και πήγα με την ταινία του Πάνου Κούτρα, 'Ξενία'. Ήμουν περίπου 22 ετών και ήταν απίστευτη εμπειρία, σαν παραμύθι γιατί ήμασταν και στο διαγωνιστικό κομμάτι. Πήγαινες για βραβείο και ήμασταν ο Κώστας Νικούλι, ο Νίκος Γκέλια και δίπλα μας ο Ryan Gosling και ο Channing Tatum. Είδα πρώτη φορά την ταινία εκεί, μετά είχε ένα standing ovation, που χειροκροτούσε ο κόσμος και δε σταματούσε, ενώ εμείς δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Αφού βγήκα έξω ο κόσμος ήθελε αυτόγραφο και εμείς δεν ξέραμε τι να γράψουμε. Θυμήθηκα ένα αυτόγραφο του Πλούταρχου, που είχε η μαμά μου και έτσι υπογράψαμε".
Επιπλέον μίλησε για την περίοδο που ήρθε στην Ελλάδα, από την Αλβανία και τη συμπεριφορά που αντιμετώπισε ο ίδιος και η υπόλοιπη οικογένειά του, λέγοντας: "Πήγα σε διάφορα δημοτικά σχολεία, γιατί τότε μας έδιωχναν από τα σπίτια, επειδή είμαστε Αλβανοί. Υπήρχε ένα θεματάκι. Έχω αλλάξει αρκετές γειτονιές στην Αθήνα. Τότε ήταν λίγο πιο δύσκολο για την αλβανική κοινότητα να ενταχθεί μέσα στην Ελληνική κοινωνία. Ήρθα στην Ελλάδα 6 χρονών μόνος μου με ένα ταξί, ενώ οι γονείς μου ήρθαν ένα χρόνο νωρίτερα από εμένα, για να βρουν σπίτι, να βγάλουν τα κατάλληλα χαρτιά, γιατί είχαμε έρθει με συγκεκριμένη βίζα και έπρεπε να γίνει αλλαγή. Από το ταξίδι μου θυμάμαι την αγωνία μου στα σύνορα μη με γυρίσουν πίσω, θυμάμαι να τρώω το πρώτο μου σουβλάκι που μου το έκανε δώρο ο ταξιτζής και το ferry boat. Και θυμάμαι την πρώτη συνάντηση με τον πατέρα μου όταν έφτασα το βράδυ. Είχα να δω τους γονείς μου ένα χρόνο ολόκληρο και τους είχα μιλήσει στο τηλέφωνο μόνο τέσσερις φορές και αυτό κρυφά"
"Πέρσι πήρα για πρώτη φορά την ελληνική ταυτότητα στα χέρια μου. Το έκανα story στο Instagram, ήμουν τόσο χαρούμενος εκείνη την μέρα. Υπάρχει ένα αστείο σε όλους τους συναδέλφους, μετανάστες δεύτερης γενιάς, που ζούμε εδώ. Βγάζουμε αυτή τη φωτογραφία σε προσωπικό μήνυμα, δαγκώνοντάς τη και λέμε 'Φίλε την πήρα μετά από 26 χρόνια'. Σαν να είναι μετάλλιο. Τα πράγματα έχουν αλλάξει από όταν ήρθα στην Ελλάδα και ευτυχώς που δεν είναι ίδια" σημείωσε σε άλλο σημείο ο Νίκος Γκέλια.
Τέλος, αποκάλυψε ένα ρατσιστικό περιστατικό που βίωσε ως παιδί στο σχολείο, δηλώνοντας πως "Όταν ήμουν στο δημοτικό, δάσκαλος δεν μου έδωσε το λόγο σε μάθημα ιστορίας, γιατί είμαι Αλβανός και δεν έχω δικαίωμα να μιλάω για την ελληνική ιστορία. Εκεί δε θίγω τόσο το ρατσιστικό του κομμάτι στο προσωπικό θέμα αλλά τον ρατσισμό με βάση τη δυναμική και την ταυτότητα που έχει ο άλλος. Είσαι δάσκαλος απέναντι σε παιδί. Είναι θέμα εξουσίας, θέμα μέντορα εκείνη την ώρα για ένα παιδί. Αυτό είναι προς σχολιασμό, γιατί μπορώ να πω άπειρες ιστορίες και φίλων μου και δικές μου για το πόσο ρατσισμό έχουμε βιώσει".