Ο Νίκος Γκέλια ήταν καλεσμένος της Νάνσυς Ζαμπέτογλου και του Θανάση Αναγνωστόπουλου στο "Στούντιο 4". Ο γνωστός ηθοποιός παραχώρησε μία συνέντευξη στους παρουσιαστές της ΕΡΤ αναφερόμενος στη ζωή του και στην καριέρα του.
Ο Νίκος Γκέλια έχει μεγαλώσει στην Ελλάδα και σήμεραανακοίνωσε ότι πήρε την ελληνική του ταυτότητα: "Σημαίνει πάρα πολλά για μένα, είναι πολλά τα πράγματα τα οποία γλυτώνω. Κατά κύριο λόγο αφορά το παιδί μου, τη γραφειοκρατία που γλυτώνω σε διαδικαστικά θέματα. Είναι και λίγο προσωπικό και ηθικό ζήτημα".
Ο ίδιος ήρθε από την Αλβανία στην Ελλάδα σε νεαρή ηλικία: "Ήρθα στην Ελλάδα μόνος μου με έναν ταξιτζή. Οι γονείς μου ήταν ήδη στην Ελλάδα εκείνοι τον βρήκαν τον ταξιτζή να με φέρει από το Φιέρι. Όταν ήμουν πρώτη δημοτικού οι γονείς μου πήγαν στην Ελλάδα και εγώ έμεινα στην Αλβανία με τις γιαγιάδες και τους παππούδες. Θυμάμαι πράγματα από τη διαδρομή, θυμάμαι το πρώτου μου σουβλάκι καλαμάκι, θυμάμαι ότι υπήρχε φόβος. Θυμάμαι ότι όταν περνούσα τα σύνορα είχε σφιχτεί η καρδιά μου. "Θα δω τους γονείς μου;" σκεφτόμουν, είχα και χρόνο να τους δω. Θυμάμαι ήταν δύσκολη η διαδικασία πριν, όταν έφυγαν οι γονείς μου δεν ήξερα πόσο καιρό θα κάνω να τους δω. Είχαν πει ότι θα πάνε, θα εγκατασταθούν, θα πιάσουν δουλειά και μετά θα έρθω και εγώ, δεν ήθελαν να το τραβήξω μαζί τους. Ήξερα μέσα μου ότι θα τους δω, απλά δεν ήξερα το πότε. Έφτασα, μου έδειξε ο ταξιτζής πού είναι το σπίτι μου, περπατάω -δεν ξέρω ελληνικά, τίποτα- βλέπω δύο γνώριμα πόδια, ήταν του πατέρα μου. Έτρεξα πάνω του, κλάματα ιστορίες".
Μεγαλώνοντας στην Ελλάδα, υπέστη άσχημες συμπεριφορές λόγω της αλβανικής του καταγωγής. Για τους γονείς του, όπως είπε, ήταν πιο δύσκολα τα πράγματα: "Οι γονείς μου έχουν περάσει πιο άσχημα από μένα. Έχει τύχει να είμαι στην Ομόνοια και να κάνει πλάκα ένας αστυνομικός στη μητέρα μου τύπου "Για να δω τα χαρτιά σου". Τα παίρνει και της λέει "Το παιδί σου μια χαρά, εσύ επιστρέφεις Κακαβιά τώρα". Η μάνα μου κλάμα εκείνη την ώρα, "Τι Κακαβιά;" του έλεγε. Εκείνος της έκανε χιουμοράκι. Η μάνα μου έβαλε τα κλάματα γιατί σου λέει τώρα θα με στείλουν πίσω".
Και πρόσθεσε αναφερόμενος σε δική του ρατσιστική εμπειρία: "Στο σχολείο, δεν με έπαιζαν, και με κοιτούσαν περίεργα. Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ η ιστορία. Μία φορά είχαμε μάθημα, πρέπει να ήμουν στη δευτέρα δημοτικού. "Ποιος θα πει μάθημα;" ρωτούσε ο καθηγητής, σήκωνα το χέρι μου. "Ωραία, κανένας δεν ξέρει μάθημα, θα το πω εγώ" είπε. "Συγγνώμη, αφού σηκώνω το χέρι, μπορώ να πω μάθημα;" του είπα. "Εσύ είσαι Αλβανός, δεν έχεις δικαίωμα να μιλάς για την ελληνική ιστορία" μου απάντησε. Υπήρχε και αυτό. Έκατσα κάτω, δεν μίλησαν. Με απογοήτευσε σίγουρα αλλά με πείσμωσε, πήγα σπίτι μου και διάβασα ιστορία. Όλες οι κακουχίες της ζωής μου -αν μπορώ να την πω αυτήν τη λέξη, δεν ήρθα με βάρκα, με ένα ταξί ήρθα σε ένα σπίτι στην Ελλάδα- με πεισμώνουν πάρα πολύ".
Παρόλα αυτά, υπήρξαν και στιγμές που η καταγωγή του τον βοήθησε να αναδειχθεί: "Η αλβανική μου ταυτότητα με έχει βοηθήσει σε κάποια σημεία. Για παράδειγμα, δεν θα έπαιρνα ποτέ τον ρόλο στην ταινία "XENIA" εάν δεν ήμουν Αλβανός μετανάστης δεύτερης γενιάς και ηθοποιός. Ο Πάνος Κούτρας έψαχνε ακριβώς αυτό, δεν ήθελε να πάρει έναν Έλληνα να το κάνει. Στα γυρίσματα ήμουν 21 ετών".
Η ταινία είχε μεγάλη επιτυχία και έφτασε στο φεστιβάλ των Καννών. Όταν του ζήτησαν αυτόγραφο, δεν ήξερε τι πρέπει να κάνει: "Ήρθαν δύο Γαλλίδες να ζητήσουν αυτόγραφο και εγώ δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω. Δεν έχω δώσει ποτέ αυτόγραφο ρε παιδιά! Κοιτάζω τον Κώστα Νικούλι, με κοιτάζει και αυτός, ο ένας περίμενε τον άλλον! Προσπαθώ να σκεφτώ, του λέω ότι η μητέρα μου είχε σπίτι ένα αυτόγραφο του Πλούταρχου που λέει "Με αγάπη Γιάννης". "Να το γράψουμε;" τον ρώτησα και το γράψαμε στα αγγλικά. Μισή ντροπή δική μου μισή δική του!".