Η Νέλλη Γκίνη παραχώρησε συνέντευξη στη Μαρία Σοφιανού και το περιοδικό "Λοιπόν".
Η γνωστή ηθοποιός μίλησε για τις δύσκολες στιγμές που κλήθηκε να αντιμετωπίσει κατά τη διάρκεια της καριέρας της.
Έχετε περάσει δύσκολες στιγμές, μεγάλης θλίψης…
Έτσι είναι. Τα τελευταία χρόνια, έπεσα, μάτωσα, αλλά έχω μάθει να σηκώνομαι γρήγορα. Διότι αν δεν σηκωθείς γρήγορα σε αυτή τη δουλειά, υπάρχει πρόβλημα. Έχω νιώσει έντονα να με παραμερίζουν άνθρωποι που έχω δουλέψει μαζί τους, αλλά και άλλοι που δεν έχω δουλέψει μαζί τους και θα ήθελα να το είχα κάνει. Ωστόσο, εντάξει, με το ζόρι δεν γίνεται τίποτα. Οπότε ναι, σηκωνόμουν σχετικά γρήγορα, αλλά υπήρξαν περίοδοι που έμεινα κλεισμένη στο σπίτι μου. Το κακό είναι ότι δεν πήγα και σε ψυχολόγο για διάφορους λόγους, μέσα σε αυτούς και το οικονομικό, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Πώς το αντιμετωπίσατε μόνη σας;
Διάβαζα βιβλία σχετικά με το θέμα, συζητούσα με φίλους και γνωστούς και πάνω από όλα αυτό που με έβγαλε από την κατάθλιψη, ήταν η δουλειά μου. Υπήρχε να φανταστείς ένας ολόκληρος μήνας που δεν έβγαινα ούτε στο μπαλκόνι μου. Όλα κλειστά, στα σκοτάδια. Οι μόνες στιγμές που προσποιούμουν ότι ήμουν καλά, ήταν όταν ερχόταν το παιδί μου. Ευτυχώς σαν καλή θεατρίνα που νομίζω ότι είμαι, τα κατάφερνα.
Είπατε ότι νιώσατε να σας παραμερίζουν συνάδελφοι. Υπάρχει έντονος ανταγωνισμός στο χώρο σας;
Εννοείται, η δουλειά αυτή έτσι είναι. Στον χώρο μας υπάρχουν τα παρεάκια, όλοι το ξέρουμε αυτό. Μη γελιόμαστε. Υπάρχουν οι άνθρωποι που για κάποιο δικό τους λόγο σου κάνουν κακό όχι μόνο μην παίρνοντάς σε στη δουλειά, αλλά επειδή έχουν κάποια εξουσία σε σταματάνε κι από άλλες δουλειές. Δεν θα αναφερθώ σε ονόματα, γιατί τους αγνοώ. Με πονάνε, αλλά τους προσπερνώ.