Η Ναταλία Γερμανού παραχώρησε μία εφ' όλης της ύλης συνέντευξη στον Νίκο Γεωργιάδη για το περιοδικό "ΟΚ!".
Η δημοφιλής παρουσιάστρια αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην προσωπική της ζωή, στα λάθη που έχει κάνει και στη συγγνώμη που δεν δίστασε να διστάσει από τον Πέτρο Ίμβριο.
Τι ακριβώς έχεις κάνει στη μεσημεριανή ζώνη του Σαββατοκύριακου, μάγια; Όλοι τα βρίσκουν δύσκολα κάθε χρόνο απέναντί σου.
Καθόλου. Πες ότι φεύγω από αυτή τη ζώνη και πάω απέναντι στον Χρήστο Φερεντίνο, που είναι παγιωμένος και αγαπημένος στη δική του ζώνη. Θα φάω τα μούτρα μου. Δεν έχει να κάνει με μένα, αλλά με τη συνήθεια που χτίσαμε. Από τη μέρα που ο αγαπημένος μου Βασίλης Παπαδρόσος είχε την ιδέα μαζί με την Ιζαμπέλα Σασλόγλου ξεκινήσαμε με άλλη ομάδα τότε, η εκπομπή έδεσε και έγινε αγαπημένη συνήθεια. Κι αυτό δύσκολα του το χαλάς του κόσμου. Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο φυσικά. Δεν λέω καθόλου ότι "δέσαμε τον γάιδαρό μας". Έχει τύχει να μας περάσει μια ταινία στο Star ή μια επανάληψη στον ΑΝΤ1, δεν είμαστε ανίκητοι, προς Θεού.
Διαφήμιση όμως φέρνουν οι δικές σας εκπομπές, όχι οι επαναλήψεις.
Αυτό δεν μπορώ να σ’ το πω εγώ. Θα πω ότι εμείς κάναμε ένα πείραμα που πέτυχε. Φέτος έχω απέναντί μου μια γυναίκα που αγαπώ, που είναι φίλη μου. Η Μαρία Μπακοδήμου είναι μια πολύ καλή παρουσιάστρια και της αξίζουν πολύ πιο υψηλά νούμερα τηλεθέασης. Θα βρει τα πατήματά της.
Και εσύ τα έχεις βρει στη δουλειά σου. Στην προσωπική σου ζωή;
Κατά καιρούς τα βρίσκω και τα χάνω. Θα ήταν πολύ αχάριστο εκ μέρους μου να πω ότι έχω υπάρξει άτυχη στην προσωπική μου ζωή. Και εσύ κι εγώ ξέρουμε ότι έχω περάσει πολύ ωραία. Έχω κάνει λάθη απέναντι σε ανθρώπους. Τα πλήρωσα και καλά να πάθω. Έχω όμως περάσει και υπέροχα με καταπληκτικούς ανθρώπους. Τώρα βρίσκομαι σε ένα σταυροδρόμι πολύ διαφορετικό. Δεν ψάχνω τίποτα και από τη στιγμή που δεν ψάχνω νιώθω ότι θα βρω κάτι πολύ σωστό.
Τις προάλλες ο Μουτσινάς έλεγε στην εκπομπή του ότι επικοινώνησε με πρώην σύντροφό του και απολογήθηκε για συμπεριφορές του. Έχεις κάνει κάτι αντίστοιχο;
Βέβαια. Με πάρα πολλά κλάματα και σε ανύποπτη στιγμή. Δεν με πειράζει να πω ότι ήταν ο Πέτρος (σ.σ. Ίμβριος) γιατί έχω μια εξαιρετική σχέση με τη γυναίκα του, με έχουν βάλει στο σπίτι τους και έχω πάρει αγκαλιά το παιδί τους.
Εντάξει, έχουν περάσει τόσα χρόνια από τον χωρισμό σας.
Έχουμε χωρίσει από το 2003. Ίσως είχε βοηθήσει και η ψυχανάλυση σε αυτό που έκανα. Πριν από τέσσερα χρόνια ένιωσα την ανάγκη να του τηλεφωνήσω και μέσα σε γοερά κλάματα να του πω "συγχώρεσέ με! Πόσο απαίσια και φρικτή ήμουν που σου έκανα αυτό και εκείνο και το άλλο". Τον είχα πετύχει πάνω στο φαγητό τον άνθρωπο. "Τι έπαθες, παιδάκι μου;" να μου λέει. "Πού τα θυμήθηκες όλα αυτά; Σε έχω συγχωρήσει, σταμάτα να κλαις!". Δεν ξέρω τι με είχε πιάσει.
Κάτι θα είχε προκαλέσει αυτό το ξέσπασμα, δεν μπορεί.
Σκεφτόμουν πόσο μου είχε σταθεί στον θάνατο του πατέρα μου και αν δεν τον είχα τότε μπορεί να είχα σπάσει σε 1.000 κομματάκια. Ένιωσα ότι δεν ήμουν αντάξιά του. Ξέρεις, είμαι άνθρωπος της "συγγνώμης". Και λέω πάντα "ευχαριστώ". Είναι οι δύο πολύτιμες λέξεις της ζωής μου.