Η Νατάσα Εξηνταβελώνη μίλησε αποκλειστικά στον "Τηλεθεατή" για την εμπειρία της στη σειρά του Alpha "Ο Παράδεισος των Κυριών" αλλά και για την παράσταση "Η βίλα (ο δρόμος που δεν πήραν)".
ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΣΤΗ ΧΡΥΣΑ ΠΑΧΟΥΜΗ ΠΟΥ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕ ΤΟ YUPIII!
Άπιαστο όνειρο η γυναίκα να διαθέσει τον εαυτό της όπως επιθυμεί;
Τα τελευταία χρόνια ελπίζω ότι αλλάζει η αίσθηση που έχουμε για το πώς είναι μια γυναίκα να μεγαλώνει μόνη της ένα παιδί. Εκείνη την εποχή, ακόμη και να ήθελε η Αμαλία να μην πάρει καμία απόφαση και να διαχειριστεί τον εαυτό της όπως θα ήθελε, δεν μπορεί. Οπότε καλείται να είναι παντρεμένη με κάποιον. Εκείνη την εποχή, ούτε κατά διάνοια μια γυναίκα δεν μπορούσε να είναι μητέρα εκτός γάμου.
Δελεαστική η συμμετοχή σας στη σειρά;
Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις πώς θα αντιδράσει ο κόσμος σε μια καινούργια παραγωγή. Λειτουργώ πάντα σκεπτόμενη τους ανθρώπους που εμπλέκονται. Ισχύει αυτό το κλισέ "περνάμε καλά" και είναι αλήθεια. Νιώθω μεγάλη ασφάλεια με αυτούς τους συνεργάτες που δημιουργούν τη σειρά. Σενάριο, σκηνοθεσία, μακιγιάζ, ενδυματολόγος, φωτογραφία… όλοι είναι εξαιρετικοί. Από την άλλη, με τους συναδέλφους υπάρχει η καλύτερη συνθήκη για να δουλέψει ο ηθοποιός. Σε τέτοιες ιστορίες, που οι ανατροπές και οι εξελίξεις έχουν καταιγιστικό ρυθμό, όταν στην ομάδα επικρατεί κλίμα ασφάλειας, είναι πολύ σημαντικό. Νιώθω πολύ χαρούμενη που ανήκω στην ομάδα.
Συνεχίζεται η παράσταση "Η βίλα (Ο δρόμος που δεν πήραν)", το συγκλονιστικό έργο του Χιλιανού Γκιγέρμο Καλντερόν, στο οποίο συμμετέχετε;
Ναι, από τις 22 Απριλίου στο Σύγχρονο Θέατρο. Η παράσταση πηγαίνει πολύ καλά. Όσο για την περιοδεία, είναι η πρώτη μου φορά με ένα τέτοιο έργο. Δεν περίμενα ποτέ να είναι τόσο συγκινητικά στην επαρχία. Είμαστε πολύ χαρούμενοι. Μιλά για την ιστορική μνήμη και τη βία. Σκηνοθετεί η Λητώ Τριανταφυλλίδου και είμαστε με τη Λίλα Μπακλέση και την Αγγελική Πασπαλιάρη. Τρεις γυναίκες, που τις λένε "Αλεχάνδρα", συναντιούνται σε ένα δωμάτιο, επιφορτισμένες με το καθήκον να αποφασίσουν το μέλλον της Βίλας Γκριμάλντι, ενός υπαρκτού χώρου βασανιστηρίων και δολοφονιών της Χιλής, κατά τη δικτατορία του Αουγκούστο Πινοσέτ. Εξετάζουν τον απόηχο ενός τέτοιου τραυματικού γεγονότος στη σύγχρονη πραγματικότητά μας, καθώς και την παράδοση της συστημικής βίας πάνω στο γυναικείο σώμα.