Δύο κόσμοι έρχονται αντιμέτωποι στο "Μαύρο ρόδο", το μυθιστόρημα της Ελένης Καπλάνη, που γίνεται σειρά για το MEGA. Ο κόσμος της νύχτας, ο υπόκοσμος, η κακοποίηση, η παραβατικότητα, από τη μια πλευρά, και, από την άλλη, ο κόσμος της αφοσίωσης στο μοναχικό βίο και γυναίκες που αναζήτησαν καταφύγιο στα μοναστήρια από ανάγκη.
Η Ελένη Καπλάνη μίλησε στον "Τηλεθεατή" που κυκλοφορεί και αναφέρθηκε στην έμπνευση της, αλλά και στο πόσο έχει εμπλακή στην τηλεοπτική μεταφορά του βιβλίου της.
Τι ωθεί ένα κορίτσι να ακολουθήσει τη μοναστική ζωή;
"Η αλήθεια είναι ότι αυτή η απορία με οδήγησε στο να γράψω το βιβλίο. Και επειδή οι ίδιες οι καλόγριες δεν μιλούν, συμπερασματικά θα σας έλεγα ότι οι περισσότερες έχουν βιώσει δυσάρεστα γεγονότα. Όμως, μεγάλο ρόλο παίζει το οικογενειακό υπόβαθρο. Υπάρχουν κορίτσια που από μικρή ηλικία ασχολούνται με την Εκκλησία, πηγαίνοντας κατηχητικό. Τα παλαιότερα χρόνια, δε, τις έταζαν κιόλας".
Εμπνευστήκατε την ιστορία από κάποια εμπειρία που ζήσατε με δικό σας άνθρωπο;
"Πράγματι, έχω μια φίλη που στα 25 της, έπειτα από ένα διαζύγιο, πήγε και κλείστηκε σε μοναστήρι, παρόλο που τίποτα δεν μαρτυρούσε μια τέτοια ροπή του χαρακτήρα της. Πήγε για να καθίσει λίγες μέρες να ηρεμήσει και έμεινε για πάντα. Και εδώ μπαίνει το οικογενειακό υπόβαθρο. Διότι η αδελφή της είχε πολύ στενές σχέσεις με το συγκεκριμένο μοναστήρι".
Η αδελφή Ελισάβετ ήταν υπαρκτό πρόσωπο;
"Η φίλη μου είναι η αδελφή Ελισάβετ, αλλά η ιστορία δεν είναι η δική της. Είναι μίξη δύο ιστοριών".
Είναι δόκιμη καλόγρια;
"Η Ελισάβετ της ιστορίας μας είναι δόκιμη".
Υπήρξε σημαντικός λόγος που ακολούθησε τη μοναστική ζωή;
"Στο βιβλίο την έταξαν. Στο σενάριο έχει επιλεγεί άλλος λόγος, σοβαρότερος".
Ποιες λέξεις είναι ιδανικές για να την περιγράψουμε;
"Ένα γλυκό, πονεμένο, με καθαρή καρδιά κορίτσι, το οποίο δεν έχει ιδέα για το τι θα πει ζωή".
Ένας σεισμός, οι ζημιές στο μοναστήρι και η προσωρινή της διαμονή στη γενέτειρά της είναι οι συμπτώσεις για ό,τι θα επακολουθήσει;
"Έχετε διαβάσει -βλέπω- το βιβλίο. Ναι, ο σεισμός είναι η αφορμή για να ζήσει έξω από το μοναστήρι και να αναμετρηθεί με την πραγματική ζωή".
Η Ελισάβετ έχασε τη μητέρα της;
"Η Ελισάβετ έμεινε ορφανή από τα πέντε της και ο πατέρας της ξαναπαντρεύτηκε μια κυρία που είχε ένα κορίτσι συνομήλικο".
Η σχέση της με τη μητριά και την κόρη της πώς ήταν;
"Η Ελισάβετ -κατά κόσμον Άννα- δεν πρόλαβε να καταλάβει τις προθέσεις της μητριάς, γιατί αρρώστησε. Οπότε ο πατέρας της την έταξε με παρότρυνση φυσικά της μητριάς. Αργότερα κατάλαβε".
Ένα πάρτι γίνεται η αφορμή για την αρχή ενός απαγορευμένου έρωτα;
"Όταν η Ελισάβετ πηγαίνει στο πατρικό της, η "αδελφή” της φιλοξενεί στο σπίτι τους την παρέα της από την Αθήνα. Για λίγες μέρες συγκατοικούν".
Ανελέητη η σύγκρουση του "πρέπει" με το "θέλω"; Η εγκράτεια με το πάθος;
"Νομίζω, δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα για μια καλόγρια, να τολμά να συγκρίνει τον έρωτα με την αγάπη και την αφοσίωσή της για Εκείνον. Είναι αφόρητος ο πόνος της καρδιάς για την άρνηση του έρωτα".
Συστήστε μας τον Δημήτρη.
"Ο Δημήτρης είναι ένα κακομαθημένο παιδί εύπορης οικογένειας, όμορφος, ανεύθυνος και με ένα μεγάλο ατού: ο πατέρας του έχει μπουζούκια στην παραλιακή. Όλη η νύχτα είναι στα πόδια του".
Το μυθιστόρημά σας μεταφέρεται στη μικρή οθόνη, έπειτα από δική σας κίνηση σε εταιρία παραγωγής;
"Ναι, εγώ πήγα στον κύριο Καραγιάννη, γιατί εκτιμώ πολύ τη δουλειά που κάνει στις παραγωγές του. Ειδικά στις "Άγριες μέλισσες”. Αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι ενθουσιάστηκε".
Η συμβολή σας στο σενάριο;
"Έχω μιλήσει με το σεναριογράφο Γιώργο Κρητικό για κάποια θέματα, αλλά δεν έχω καμία συμβολή στο σενάριο".
Συνεργαστήκατε στην επιλογή των ηθοποιών με το σκηνοθέτη Κώστα Αναγνωστόπουλο;
"Ούτε για τους ηθοποιούς είχα λόγο. Άλλωστε, αυτή είναι δουλειά ανθρώπων που γνωρίζουν καλά τη δεινότητα του κάθε ηθοποιού. Εξάλλου, είχα απόλυτη εμπιστοσύνη στον κύριο Καραγιάννη και δεν με διέψευσε".