Η Μαρία Ναυπλιώτου βρέθηκε καλεσμένη στο "Χαμογέλα και Πάλι" το πρωί της Κυριακής και αναφέρθηκε στην ζωή της, τα επαγγελματικά της σχέδια, την τηλεόραση και το θέατρο.
"Αυτό που βλέπει ο κόσμος από την παρουσία μου είναι λόγω της μορφής μου πιστεύω που είναι κάπως πιο αυστηρή. Στην πραγματικότητα δεν είμαι έτσι. Δεν εμφανίζομαι συχνά στην τηλεόραση γιατί δεν έχω πολλά πράγματα να πω. Εμφανίζομαι όταν έχω να πω κάτι για τη δουλειά μου και να επικοινωνήσω τη δουλειά μου. Μου αρέσει πολύ να το κάνω αυτό, και να γνωρίζω καινούριους ανθρώπους, αλλά μέχρι εκεί. όταν δεν έχω κάτι να πω δεν βρίσκω τον λόγο να εμφανίζομαι στην τηλεόραση", είπε η Μαρία Ναυπλιώτου.
"Αγαπώ την τηλεόραση. Με την τηλεόραση και την "Αίθουσα του Θρόνου" συστήθηκα ως ηθοποιός. Είμαι από 15 ετών πάνω στη σκηνή γιατί υπήρξα χορεύτρια άρα είναι φυσικός χώρος για μένα. Μου είναι δύσκολο αν έχω κλείσει κάποιο θέατρο να κάνω και τηλεόραση ταυτόχρονα. Γι ΄αυτό πάντα δίνω προτεραιότητα στο θέατρο. Η τηλεόραση είναι μία συντροφιά για τους ανθρώπους της επαρχίας και όταν κάνουμε καλή τηλεόραση εκπαιδεύουμε τους ανθρώπους, τους δίνουμε στιγμές που τους συντροφεύουν. Έχουν υπάρχει σειρές που έχω πει ότι θα ήθελα να είμαι εκεί. νομίζω κάνουμε καλή τηλεόραση στην Ελλάδα. Υπήρξαν δουλειές στην τηλεόραση που πραγματικά ήθελα να είμαι αλλά δεν μπορούσα λόγω των υποχρεώσεών μου στο θέατρο. Δεν είναι ότι δεν μου έχουν προταθεί πράγματα. Δεν μπορώ να κάνω τόσα πολλά πράγματα. Έχω τελειομανία και δεν αφήνω ποτέ τίποτα", απάντησε αναφερόμενη στην τηλεόραση.
"Ενηλικιώθηκα στο θέατρο όταν έκανα την πρώτη μου αποτυχία. Είχα τόσο ενθουσιασμό και άγνοια κινδύνου τι σημαίνει να είσαι ηθοποιός και να παίζεις στην σκηνή κάθε βράδυ που βγήκα με τέτοια φόρα που δεν καταλάβαινα τίποτα. Καταβρόχθιζα τους ρόλους και έπαιξα έναν πάρα πολύ δύσκολο ρόλο, την Ελβίρα στο Δον Ζουάν. Βγαίνει 2 φορές σε ένα τρίωρο έργο. Δεν κατάλαβα τίποτα. Έπιασα τον ρόλο πολύ υψηλά και δεν είχα τα εφόδια να τον κρατήσω και εξαφανίστηκε ο ρόλος. Βγήκα στην σκηνή και είχα πλήρη επίγνωση της αποτυχίας μου. Τότε άρχισα να καταλαβαίνω τι σημαίνει να είσαι ηθοποιός, πως χρειάζεται κανείς να έχει τεχνική, ότι δεν φτάνει μόνο το συναίσθημα. Αυτός ο ρόλος με ενηλικίωσε. Του χρωστάω πάρα πολλά παρόλο που υπέφερα και ήταν το μεγαλύτερο βάσανο που έχω ζήσει μέχρι τώρα στη ζωή μου. Όλη μας η επιτυχία βασίζεται σε αυτές τις αποτυχίες", ανέφερε για την θεατρική της πορεία.