Η Μαρία Κωνσταντάκη παραχώρησε συνέντευξη στη Μαρία Λυσάνδρου για το "Plan be" που κυκλοφορεί με τον "Ελεύθερο Τύπο".
Η γνωστή ηθοποιός αναφέρθηκε στον ρόλο της στη σειρά "Έρωτας Φυγάς", στον "για γερά νεύρα" χώρο του θεάματος, αλλά και στο ενδεχόμενο να τη βλέπαμε σε κάποια τηλεοπτική εκπομπή.
H Ελπίδα, ο ρόλος σου στον "Έρωτα Φυγά", στο OPEN, δεν έχει καμία σχέση με τους προηγούμενους ρόλους σου: δολοπλόκα, σπάταλη…
Η Ελπίδα είναι αντιπαθητική. Και αυτή είναι μια τεράστια διαφορά από τους υπόλοιπους ρόλους που έχω κάνει. Εδώ μιλάμε για την περίπτωση ενός πολύ τοξικού χαρακτήρα, ενός ανθρώπου που δεν χρωστάει καλή κουβέντα σε κανέναν. Δηλαδή, τελειώνουμε το 10ωρο γύρισμα με τον Καζανά, που είναι ο άνδρας μου στη σειρά, και του φορτώνω, του φορτώνω… και του λέω "Ρε 'συ, τι είπε πάλι το στόμα μου σήμερα;" (γέλια) Πώς να σου το πω… Είναι η γυναίκα που τη βλέπεις και αλλάζεις πεζοδρόμιο – και ενεργειακά!
Σε επηρεάζει αυτό τελειώνοντας το γύρισμα; Μετά από τόσες ώρες… τοξικότητας;
Όχι! Ίσα-ίσα, αισθάνομαι κιόλας ότι έχω εκτονωθεί! Επειδή η Ελπίδα είναι μια γυναίκα μέσα στη βρισιά και την κατάρα, κι εσύ μπορεί να πας στο γύρισμα φορτωμένος επειδή βρήκες κίνηση, επειδή σε πήρε η μητέρα σου την πιο άκυρη στιγμή για να σου πει κάτι άσχετο… Ε, εγώ εκτονώνομαι σκηνικά και μετά αισθάνομαι και ανακουφισμένη, "ααααα… τα 'πα και ξεθύμανα!". Δεν έχει σημασία που αποδέκτης είναι ο κακομοίρης ο Καζανάς… (γέλια)
Τι νομίζεις ότι έχουν δει σε σένα και σε επέλεξαν γι' αυτόν τον ρόλο; Το έχεις σκεφτεί καθόλου;
Κοίτα να δεις… η Ελπίδα έχει ένα πολύ μαύρο χιούμορ, βιτριολικό. Επιπλέον, είναι μια γυναίκα πολύ εξωστρεφής. Δεν είναι καμιά υποχθόνια, που κάθεται σε μια γωνιά και δεν μιλάει. Δεν είναι και πολύ έξυπνη, καρφώνεται κι από μόνη της… Οπότε, επειδή κι εγώ στην προσωπική μου ζωή έχω μια εξωστρέφεια και ένα μαύρο χιούμορ, δεν κάθισα να το πολυσκεφτώ. Σε όσους μου λένε ότι είναι κόντρα ρόλος, λέω κι εγώ με νόημα "Ε, όχι και τόσο… Έχετε τον νου σας". (γέλια)
…..
Πάντως, η δουλειά σας είναι για γερά νεύρα. Φοβερή ανασφάλεια, ρε παιδί μου…
Όποια ευκαιρία σου παρουσιάζεται, πρέπει να την εκμεταλλεύεσαι. Γι' αυτό και βλέπεις πάρα πολλούς ηθοποιούς που κάνουν πολλά πράγματα παράλληλα, και καμιά φορά λες "Καλά, ρε παιδάκι μου, έχει λυσσάξει κι αυτός…". Δεν είναι έτσι ακριβώς. Απλώς του έχουν προκύψει πολλές προτάσεις, και λέει "Τώρα μπορεί να έχω ευκαιρίες, του χρόνου μπορεί να μην έχω τίποτα". Οπότε, κάνει όσα περισσότερα μπορεί, τότε που μπορεί.
Επίσης, αν έχεις πολλές προτάσεις, δεν σημαίνει ότι εσύ είσαι πολύ καλός, και ο άλλος που δεν έχει, δεν είναι. Το θέμα είναι απόλυτα συγκυριακό. Είναι και να ταιριάξεις εσύ στο μυαλό κάποιου σκηνοθέτη για έναν συγκεκριμένο ρόλο. Εγώ, ας πούμε, για δύο χρόνια δεν είχα κάνει τηλεόραση και, ξαφνικά, μου προέκυψε μια πρόταση εντελώς κόντρα σε όσα είχα κάνει.
…..
Αν ήταν να κάνεις μια εκπομπή στο ραδιόφωνο με το soundtrack της ζωής σου…
Μπα, πολύ βαρετό… Ούτε καν εμένα δεν θα ενδιέφερε!
Ε, ωραία: πες μια εκπομπή που θα σε ενδιέφερε να κάνεις!
Καλά… αυτή η εκπομπή δεν μπορεί να υπάρξει… (γέλια) Αλλά θα ήθελα να κάνω κάτι τύπου late night, που να μπορεί ο άλλος να παίρνει τηλέφωνο και να λέει τη γνώμη του. Εντάξει, κάτι τέτοιο έχει πάντα και ένα trash στοιχείο, αλλά επειδή έχουμε μπει όλοι σε ένα πράγμα πολύ "clean cut", φτάνοντας πολλές φορές και στο άλλο άκρο. Φοβάσαι πια να εκφέρεις μια γνώμη, γιατί κάποιος θα σ' την πέσει – γιατί θα πεις σε κάποιον "Άντε, ρε σκαθάρι", και θα πειραχτεί εκείνο το σκαθάρι που υπάρχει στον Αμαζόνιο…
Σ' αυτή την εκπομπή, λοιπόν, θα μπορεί να παίρνει ο άλλος τηλέφωνο και να λέει την trash-ίλα του. "Δεν σε πήρε τηλέφωνο, κουκλίτσα μου; Ε, δεν σε θέλει, τι δεν καταλαβαίνεις; Πόσο ακόμα θα ξεφτιλίζεσαι;" (γέλια) Θα το θέσω αλλιώς: Θα έκανα μια εκπομπή – οδηγό για θέματα καθημερινής επιβίωσης. Θέματα εργασιακά, ας πούμε: "Έχω ένα συνάδελφο που ρεύεται συνέχεια στο διπλανό γραφείο. Τι να κάνω;". (γέλια)