Η Μαρία Εκμεκτσίογλου ήταν καλεσμένη της Νάνσυς Ζαμπέτογλου και του Θανάση Αναγνωστόπουλου στο πλατό της εκπομπής "Στούντιο 4".
Η γνωστή μαγείρισσα παραχώρησε μία συνέντευξη στους παρουσιαστές της ΕΡΤ κατά τη διάρκεια της οποίας αναφέρθηκε αναλυτικά στην προσωπική της ζωή.
Η ίδια περιέγραψε πώς έφτασε στο να τελειώσει τον πρώτο της γάμο λέγοντας: "Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα, ήταν όλα ωραία, σίγουρα με τα προβλήματα που έχουν όλοι οι γάμοι, με τους καυγάδες μας, τις αγάπες μας, με το πάθος μας, με όλα αυτά που συμβαίνουν σε ένα παντρεμένο ζευγάρι. Κρατάω πάντα τα καλά. Μετά από πολλά χρόνια άρχισα να λέω "όχι". Συνέβη κάτι είπα "τελείωσε". Πνίγηκα και είπα ότι θέλω να φύγω. Πιέστηκα, σταγόνα σταγόνα ξεχείλισε το ποτήρι. Δεν είπα τίποτα απλά έφυγα, κλείνω την πόρτα και φεύγω. Αφήνω πίσω μου πολλά πράγματα, περιουσίες, τα πάντα Δεν με νοιάζει. Με τον πρώτο μου άντρα πήρα διαζύγιο, έχω κάνει δύο γάμους".
Η Μαρία Εκμεκτσίογλου έγραψε βιβλίο βασισμένο στα όσα έζησε μέσα στον γάμο της. "Θέλω να δώσω δύναμη γιατί ζούμε σε εποχές που αυτά που βιώνουμε αυτόν τον καιρό τα βιώναμε στην Τουρκία. Δεν περίμενα ποτέ στην Ελλάδα να γίνονται να γίνονται φόνοι. Ξαφνικά, αυτό που γίνεται τα τρία τελευταία χρόνια… Έχω επαναστατήσει, λέω "γιατί;". Λέω θα το γράψω γιατί οι γυναίκες πρέπει να παίρνουμε δύναμη η μία από την άλλη, μπορούμε να αναγεννηθούμε από τις στάχτες μας" είπε η ίδια για τους λόγους που την οδήγησαν στο να γράψει ένα τέτοιο μυθιστόρημα.
Το να πάει διαζύγιο ήταν επαναστατική κίνηση για την τότε εποχή: "Ήταν ταμπού, ο μπαμπάς μου μου είπε. "Αν χωρίσεις θα αυτοκτονήσω". Η μητέρα μου δεν ζούσε την είχαμε χάσει πολλά χρόνια πιο πριν. Δεν πτοήθηκα, του είπα, "Να αυτοκτονήσεις. Εκεί που θα αυτοκτονούσα εγώ, να αυτοκτονήσεις εσύ". Ήξερα ότι ο μπαμπάς μου αγαπάει πάρα πολύ τη ζωή, κατάλαβα ότι μπλοφάρει, το γνώριζα πολύ καλά. Από την οικογένεια δεν μου μίλησε κανένας (όταν χώρισα). Τους έχασα όλους, τους λίγους θείους που είχα και τις θείες. Έλεγαν ότι "στην οικογένειά μας δεν χώρισε κανείς". Άκουγα και λέξεις που δεν πρέπει να τις προφέρουμε, επειδή χώρισα. Ήμουν η πρώτη στην οικογένειά μου που χώρισα, μετά χώρισαν και άλλοι, εγώ ήμουν το μαύρο πρόβατο. Στον δρόμο δεν θα με έβλεπαν γιατί ούτως ή άλλως εγώ επέστρεψα στην Κωνσταντινούπολη όταν χώρισα, δεν υπήρχε κανένας συγγενής μου".
Την πίεση που δέχτηκε από τον πατέρα της μεγαλώνοντας, την άσκησε και η ίδια στους γιους της: "Τους πίεσα. Δηλαδή, τους κοίμιζα νωρίς, έχουν παράπονο ότι "εμείς δεν παίξαμε ποτέ μπάλα με τους φίλους μας. Ήθελα όταν μεγαλώσουν να είναι κύριοι, να μην παίζουν στους δρόμους, να μη μάθουν βρισιές, να μην αλητεύουν. Έβγαιναν στα ραντεβού τους και εγώ νοίκιαζα αυτοκίνητα σε άλλο χρώμα από το δικό μου, έβαζα περούκες ξανθές, κόκκινες και τους παρακολουθούσα. Έμπαιναν στο λεωφορείο να πάνε στο ραντεβού και εγώ από πίσω με άλλο αυτοκίνητο με περούκες ξανθές ακολουθούσα. Πήγαινα να δω με ποιους φίλους βρίσκονται, με ποια κορίτσια βρίσκονται. Όταν παρακολουθούσα τον τρίτο μου γιο, είχα μαζί μου τους άλλους δύο μεγάλους, έτσι το έμαθαν! Δεν έγιναν έξαλλοι, είχαν περάσει τα χρόνια".
Όσον αφορά το γιατί έφτασε στο σημείο να παρακολουθεί τα παιδιά της, η Μαρία Εκμεκτσίογλου δήλωσε: "Έπρεπε να τους προστατέψω (από το τι θα πει ο κόσμος). Έπρεπε να βγουν παιδιά σωστά. Είναι καλής μαγιάς παιδιά, βοήθησε και ο πατέρας τους σε αυτό. Παρακολουθούσα τα παιδιά μου για μένα και για τα παιδιά μου, όχι για το τι θα πει ο κόσμος. Ο κόσμος έπαψε να με ενδιαφέρει τα τελευταία 20 χρόνια […] Εγώ νομίζω ότι πολλές μανάδες το έχουν κάνει και ας μην το παραδέχονται".
Η Μαρία Εκμεκτσίογλου υπήρξε υπερπροστατευτική μητέρα και εξαιτίας του τραγικού θανάτου του αδερφού της: 'Έχεις το βάρος της ευθύνης αυτών των τριών παιδιών εάν κάτι γίνει. Εγώ είχα και το τραύμα που έχασα τον αδερφό μου οπότε έλεγα, "μη βγει αυτόν τον φίλο που έχει μηχανή". Έχασα τον αδερφό μου σε τροχαίο με το αυτοκίνητό του […] Ποτέ δεν έπαψα να φοβάμαι και 60 χρονών να γίνουν τα παιδιά μας… Κάποιες φορές έβαλα τις ανάγκες των παιδιών πάνω από τις δικές μου, όχι πάντα. Γιατί πάντα λέω ότι πρέπει να είμαι καλά εγώ για να είναι καλά και τα παιδιά μου. Αν είμαι εγώ δυστυχισμένη δεν θα μπορέσω α δώσω στα παιδιά μου τη χαρά της ζωής και τη χαρά της δημιουργίας".