Ο Μάνος Πυροβολάκης παραχώρησε την Παρασκευή μια συνέντευξη στην εκπομπή "Στούντιο 4" και την δημοσιογράφο Φανή Πλατσατούρα. Μεταξύ άλλων μίλησε για τις δυσκολίες που συνάντησε στην αρχή της καριέρας του αλλά και για την άγνωστη ιστορία πίσω από το τραγούδι "Το χαμόγελο σου".
"Μέχρι να βγάλω τον πρώτο μου δίσκο, παντού πηγαίναμε και μας απέρριπταν. "Τι είναι αυτά; Ποπ με λύρα; Ποιος θα το ακούσει;". Εντάξει, το καλό που είχα τότε εγώ όμως ήταν πως δεν το έπαιρνα προσωπικά. Σκεφτόμουν ότι δεν με απορρίπτουν, απλά δεν το καταλαβαίνουν. Ξέρεις, είναι πολύ εύκολο να θυματοποιηθείς μετά και να πεις πως είσαι το θύμα που δεν αγαπάει και δεν θέλει κανείς. Είναι πολύ κακός συνοδοιπόρος αυτός μετά για τη ζωή σου" ανέφερε ο γνωστός τραγουδιστής για το δύσκολο ξεκίνημα στην καριέρα του.
Ο Μάνος Πυροβολάκης, μάλιστα μίλησε και για τις άλλες δουλειές που έκανε μέχρι να ασχοληθεί με το τραγούδι που αγαπάει, τις οποίες όπως είπε στην δημοσιογράφο "βαριόταν πολύ οικτρά".
"Πέρα από το τραγούδι έχω κάνει διάφορες δουλειές, όλες με αποτυχία και αυτό μου έδειξε τον δρόμο. "Μόνο μουσικός μπορείς να γίνεις" οπότε παράτα όλα τα άλλα. Έχω κάνει διάφορα, έχω δουλέψει ως χρυσοχόος στο εργαστήριο ενός θείου μου, έχω δουλέψει σε οικοδομή για λίγο, έχω κάνει γεωργικές δουλειές στην Κρήτη και έχω μαζέψει ελιές του παππού μου" ανέφερε ο Μάνος Πυροβολάκης.
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης ο γνωστός τραγουδιστής μίλησε και για το τραγούδι "Το χαμόγελο σου" αποκαλύπτοντας μια άγνωστη ιστορία γι' αυτό: "Γράφτηκε το 1999 την ημέρα που είχε γίνει ένας πολύ μεγάλος σεισμός στην Αθήνα. Έχουμε βγει έξω και συναντάω εκεί στο πάρκο, στους Αγίους Αναργύρους, τον φίλο μου και η κουβέντα πάει στη μουσική. "Έχω γράψει ένα τραγουδάκι αλλά μου λείπει το ρεφρέν" του λέω. Πάμε στο σπίτι, καθόμαστε στο πιάνο και αισθάνομαι εκείνη την ώρα ότι οι γείτονες ακούν δυο τύπους ενώ είχε γίνει ο πανικός του σεισμού να τσακώνονται δυο τύποι για τα ακόρντα. Εμείς όταν έκανε σεισμό σταματάγαμε και όταν δεν έκανε σεισμό συνεχίζαμε. Μάλλον οι γείτονες μου αντιλήφθηκαν ότι εκείνα τα παιδιά δεν ήταν πολύ καλά στο μυαλό τους και είναι το τραγούδι της ημέρας του μεγάλου σεισμού".