
Καλεσμένη της Ελένης Μενεγάκη στο πλατό της εκπομπής "Ελένη" ήταν η Λένα Μαντά. Η γνωστή συγγραφέας μίλησε στη διάσημη παρουσιάστρια του Mega για το νέο της βιβλίο αλλά και για τη ζωή της.
Η ίδια παραδέχτηκε ότι οι ιδέες της δεν τελειώνουν ποτέ: "Την κόπωση τη νιώθω κάθε φορά που ολοκληρώνω ένα βιβλίο, λέω "Θεέ μου, όχι άλλο. Του χρόνου δεν θα γράψω, θα ξεκουραστώ". Μετά έρχεται η ιδέα, έτσι…".
Περνώντας στο νέο της βιβλίο με τίτλο το "Μωρό της Σοφίτας" , η Λένα Μαντά ανέφερε ότι η ιστορία μας γυρνά πίσω στο 1960: "Η δεκαετία του ’60 έχει πολλές κοινωνικοπολιτικές αλλαγές, υπήρχε εισροή ανθρώπων από την επαρχία στα αστικά κέντρα, δημιουργήθηκαν νέες καταστάσεις. Κορίτσια έρχονταν από την επαρχία για να δουλέψουν, γιατί περίμενε μία οικογένεια πίσω με μικρότερα αδέρφια, οπότε χρειάζονταν οικονομική βοήθεια. Έφευγε η μεγάλη, ήταν τα λεγόμενα δουλικά της Αθήνας. Ανάμεσα στα καθήκοντά τους ήταν να καθαρίζουν και να φροντίζουν την οικογένεια".
Και πρόσθεσε: "Υπήρχε άλλη μία δραστηριότητα, νυχτερινή. Αυτό ήταν γιατί ο νεαρός ή ο μεγάλος κύριος του σπιτιού ορεγόταν το τρυφερούδι που ερχόταν από την επαρχία. Σε κάποια σπίτια συνέβαινε αυτό… Οι νυχτερινές αυτές επισκέψεις άφηναν και άλλους επισκέπτες πίσω, ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες…". Οι επιλογές που είχαν τα κορίτσια αυτά ήταν δύο: από τη μία πήγαιναν σε δήθεν γιατρούς για να υποβληθούν σε άμβλωση, με τη ζωή τους να τίθεται σε κίνδυνο λόγω των πρωτόγονων μεθόδων που χρησιμοποιούνταν. Από την άλλη μπορούσαν να συνεχίσουν την κύηση, ωστόσο για να μη φανεί η εγκυμοσύνη έσφιγγαν τη κοιλιά τους με πανιά. Πολλά από αυτά τα μωρά γεννήθηκαν είτε νεκρά είτε λιποβαρή".
Πολλά από τα κορίτσια γεννούσαν στη σοφίτα του σπιτιού μέσα στη σιωπή: "Ήταν τέτοιο το άγχος και η αγωνία τους να μη μαθευτεί όλο αυτό, που γεννούσαν ακόμα μουγγρίζοντας, δαγκώνοντας το μαξιλάρι για να μην ακουστούν. Όταν το μωρό γεννιόταν νεκρό το άφηναν εκεί, στη σοφίτα, και σε κάποιες σοφίτες η θερμοκρασία, το επίπεδο της υγρασίας τα έκανε μικρές μούμιες. Αυτά τα παιδιά μουμιοποιήθηκαν. Το δικό μου μωρό της σοφίτας από ιδιοτροπία της μοίρας επέζησε για να μας πει την ιστορία του. Έτσι το ήθελα, ένα από αυτά τα μωρά να ζήσει".