Ο εκδημοκρατισμός της μόδας, και της υψηλής ραπτικής ειδικά, φαίνεται να εξελίσσεται σε προσωπικό στοίχημα του Pierpaolo Piccioli, καλλιτεχνικού διευθυντή του οίκου Valentino.Με την haute couture συλλογή "Anatomy of Couture" άνοιξε την πόρτα στη συμπερίληψη των διαφορετικών σωματότυπων και ηλικιών, με τη "Valentino The Beginning" έδωσε πρόσβαση σ' ένα ευρύτερο κοινό για να παρακολουθήσει από κοντά το show και τις δημιουργίες του, επιλέγοντας τον ανοιχτό χώρο της Σκαλινάτα στη Ρώμη για να προσφέρει ορατότητα στο πλήθος που ήταν συγκεντρωμένο στον περιβάλλοντα χώρο της διοργάνωσης, ενώ για την πιο πρόσφατη "Unboxing Valentino" σχεδίασε ρούχα που (τεχνικά) μπορούν να εφαρμόσουν σε διαφορετικά μεγέθη και να ταιριάζουν με κάθε τόνο της επιδερμίδας. Και τώρα έρχεται η "La Club Couture", η couture συλλογή του οίκου Valentino που βάζει στο επίκεντρο την απόλυτη ελευθερία στην αυτο- έκφραση και το στιλ.
Η έμπνευση πίσω από τη συλλογή
"Μία συνεργατική, αυθόρμητη γλώσσα εμφανίζεται κοινή στο λεξικό της Couture και τον κόσμο του nightclubbing". Έτσι ξεκινάει το σημείωμα του οίκου Valentino που συνοδεύει την haute couture συλλογή του για την Άνοιξη – Καλοκαίρι 2023 και κάνει ξεκάθαρη την πηγή έμπνευσης του Piccioli. Το σημείωμα συνεχίζει ως εξής: "Οι κοινές τους αξίες: κοινά νεύματα εξτραβαγκάντζας, η ιδέα των ρούχων ως εργαλεία μεταμόρφωσης, η τέχνη της αυτο-έκφρασης, ένα διχοτομικό ωστόσο διττό λεξιλόγιο έκθεσης και αποκάλυψης, η περφόρμανς μέσα από τη ζωή. Και πάνω απ' όλα, η ποικιλία της ομορφιάς, η ομορφιά ως ατομικότητα, μία ηρωική έκφραση της εσωτερικής αλήθειας που εξωτερικεύεται. Ντύνοντας ένα όραμα- την ευκαιρία του να γίνεις αυτό που θες".
Το statement για το τι πρεσβεύει η νέα collection συνεχίζεται με την αναφορά του οίκου στο "ακατόρθωτο της haute couture, τη λειτουργία της ως μία προέκταση της φαντασίας, ενός χώρου πέρα από τη λογική. Η Couture είναι μία σφαίρα φαντασίας και ελευθερίας, του μοναδικού και εξαιρετικού, όπου η δεξιοτεχνία, η κατασκευή, δεν αποτελεί μόνο μία φετιχιστική αντανάκλαση του κόστους, αλλά ένα μέσο και μια μεθοδολογία για να πετύχουμε το απίθανο, να προκαλέσουμε τις αντιλήψεις, να δημιουργήσουμε νέες δυναμικές πραγματικότητες". Στο ίδιο μήκος κύματος και οι δηλώσεις του Pierpaolo Piccioli στα παρασκήνια του show, το οποίο έλαβε χώρα κάτω από τη γέφυρα Pont Alexandre III στο Παρίσι. Όπως δήλωσε αυτό που λατρεύει στην haute couture είναι "η μαγεία των απίθανων προκλήσεων" που επιτρέπει, αλλά και η ελευθερία που προσφέρει στο να μπορείς να είσαι ο εαυτός σου (μ' αυτό που φοράς).
Έχοντας, λοιπόν, ως αφετηρία τις underground και queer κοινότητες που συναντούσε κανείς σε εμβληματικά clubs της δεκαετίας του 1980 στο Λονδίνο, όπως το Wag Club of Soho, με θαμώνες μεταξύ άλλων τον David Bowie, Mick Jagger, Boy George, Jean Paul Gaultier και John Galliano, το Taboo του grotesque περφόρμερ Leigh Bowery και το The Blitz που φιλοξένησε τους εκπροσώπους του κινήματος New Romantics οι οποίοι αμφισβήτησαν τους συμβιβασμούς του φύλου στο ντύσιμο και υιοθέτησαν ένα glamorous ανδρόγυνο στιλ, ο Piccioli δημιουργεί μια συλλογή που δίνει "λευκή επιταγή" στην απόλυτη ελευθερία στο styling, στον πειραματισμό, την προσωπική έκφραση και προσφέρει ιδέες για το ντύσιμο στα clubs της σύγχρονης εποχής.
Τι είδαμε στη συλλογή;
Το αναπολογητικό party feeling και η αδιάκοπη χαρά που προσφέρουν μια βραδινή έξοδος για χορό και κοινωνικοποίηση, είναι κυρίαρχα στην "La Club Couture" από την πρώτη στιγμή. Συχνά, μάλιστα, υπονομεύοντας την οποιαδήποτε ιδέα κομψότητας που μπορεί να συντροφεύει ένα flamboyant, στα όρια του εκκεντρικού, στιλ.
Τα συστατικά στοιχεία του party dressing, δηλαδή οι πούλιες (ενιότε σε μέγεθος υπερβολής), τα λαμπερά στρας, οι αποκαλυπτικές διαφάνειες, τα φτερά, οι γυαλιστερές υφές, τα εντυπωσιακά φραμπαλά και τα βολάν, τα τολμηρά cutouts, οι ντελικάτες δαντέλες, δίνουν δυναμικό παρόν μέσα από ένα σχεδόν χαοτικό πλουραλισμό σχεδίων και μία πανδαισία χρωμάτων που μοιάζει να μην αφήνει εκτός κανένα δημοφιλές στη μόδα χρώμα – και κυρίως τα signature του οίκου, το Pink PP και το Red Valentino.
Οι φιόγκοι αποτελούν ένα ακόμα χαρακτηριστικό στοιχείο αυτής της συλλογής και στην πιο ενδιαφέρουσα – και προβοκατόρικη εκδοχή τους – έρχονται να καλύψουν επίμαχα σημεία όπως το εφήβαιο ή το στήθος, όπως και τα βολάν που διακοσμούν τα jabot κολάρα σε μπλούζες και φορέματα από διαφάνειες. To έξυπνο peekaboo με τη σάρκα των σωμάτων συνεχίζεται με δαντέλες και φλοράλ απλικέ ή φτερά που κρύβουν εξίσου όσο αποκαλύπτουν, με cutouts που παίρνουν το σχήμα του πουά και necklines που φτάνουν οριακά στο να αποκαλύψουν αυτό που (θεωρητικά) δεν πρέπει (τελικά, το αποκαλύπτουν), ενώ η ογκώδης φούστα σ' ένα εντυπωσιακό ball gown σε κόκκινο χρώμα σταματά λίγο κάτω από τη λεκάνη και μοιάζει να κρέμεται οριακά από τον κορμό ένα φιόγκο.
Τα μίνι της συλλογής, φούστες και φορέματα, έρχονται υπερβολικά μίνι, όπως τα hot pants εξαντλούν την έννοια του hot, τα χρωματιστά καλσόν φοριούνται ως κολάν με διάφανα τοπ – ενίοτε και μ' ένα στρινγκ διακοσμημένο με στρας φορεμένα από πάνω, ενώ το ντεκολτέ σ' ένα μάξι μαύρο φόρεμα φτάνει κάτω από τον αφαλό. Τα σκισίματα, επίσης, παίζουν ρόλο σε φορέματα και φούστες της συλλογής, και γενικά το παιχνίδι του sexiness αποκτά ενδιαφέρον αφού έχει σταθερή παρουσία στη συλλογή αλλά χωρίς να θέλει να κλέψει την παράσταση από τη διάχυτη αίσθηση χαράς και ελευθερίας που αποσκοπούν στο να υπηρετήσουν τα looks.
Εν τέλει, τι είδαμε στη συλλογή "La Club Couture" του οίκου Valentino; Μία διάθεση πειραματισμού, ελευθερίας και επενοχωποιημένου – από haute couture προσδοκίες για κομψή θηλυκότητα- playful style. Προφανώς και ο Piccioli δεν πρόδωσε τους fans της ballgown και red carpet αισθητικής, που εξυπηρετεί πολλές και από τις διάσημες πελάτισσές του, αλλά η πρότασή του είναι τολμηρή, σχεδόν καταιγιστική, σαν μία απάντηση στο χαμηλό attention span που έχει δημιουργήσει στις νεότερες γενιάς η κουλτούρα των social media και της αθρόας πληροφόρησης. Το κάθε look είναι κάτι άλλο, και κάτι άλλο, που δεν σ' αφήνει να βαρεθείς, που σε προκαλεί να κάνεις thumbs up ή thumbs down, αλλά κυρίως σου υπενθυμίζει ότι η ζωή είναι (επίσης) ένα party και είναι κρίμα να μην την απολαμβάνεις αναζητώντας κάθε φορά το κατάλληλο στιλ για να ταιριάξεις κάπου. Ο εκδημοκρατισμός της couture που οραματίζεται ο Pierpaolo Piccioli έχει και αυτή την προϋπόθεση, μοιάζει να λέει: να ντύνεται κανείς μ' αυτό που θα αναδείξει καλύτερα το μέσα του. Και κάπως έτσι προφανώς η συμπερίληψη και η αποδοχή θα γίνουν μια αδιαπραγμάτευτη συνθήκη.