Καλεσμένη στο "Στούντιο 4” βρέθηκε το μεσημέρι της Πέμπτης η Κατερίνα Γερονικολού. Η γνωστή ηθοποιός συνάντησε τη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο στο ψυχαγωγικό μαγκαζίνο της ΕΡΤ1 και παραχώρησε μια συνέντευξη εφ' όλης της ύλης.
Για τη ληστεία στο σπίτι της το καλοκαίρι εκμυστηρεύτηκε: "Αυτή τη χρονιά μας συνέβησαν πολλές ατυχίες […] Σου δημιουργείται αυτό που εγώ τουλάχιστον δεν το είχα. Δεν είχα μέσα μου τη λέξη: φόβος! Δεν τρόμαζα εύκολα. Αυτό μπαίνει λίγο στο παιχνίδι. Φυσικά κάναμε πράγματα για να νιώσουμε ότι είμαστε ασφαλείς και καλά κάναμε γιατί οι πληγές λίγο επουλώνονται. Το δικό μου μότο είναι πως σε κάθε ατυχία βρες ποια είναι η ευκαιρία και για εμένα η ευκαιρία σε αυτό είναι ότι δεν θέλω πια να δένομαι με αντικείμενα. Ήρθαν πέρασαν από τη ζωή μου, έφυγαν. Δεν θα στεναχωρηθώ για αυτά, παρά μόνο για τα πιο σημαντικά […] Είχα τις χρυσές βέρες των γονιών μου που τις κρατούσα και μετά λες 'είμαι ηλίθια πού τις είχα βάλει;'. Όταν δεν ζεις τον τρόμο… Ήμουν αφελής. Τα είχα στο κομοδίνο. Ήταν πολύ εύκολη λεία”.
"Μου αρέσει η αίσθηση ότι απελευθερώνεσαι από αντικείμενα ακόμα και αν δεν είναι της υλικής αξίας αλλά της συναισθηματικής. Καλό είναι να μην είσαι τόσο δεμένος αλλά έχω πράγματα που αγαπάω” πρόσθεσε και συνέχισε: "Από τον μπαμπά μου έχω κρατήσει χειρόγραφα και κυρίως τέτοια πράγματα πιο οικογενειακά. Έχουν περάσει πολλά χρόνια και σαν σήμερα έφυγε. Πριν πολλά χρόνια, περίπου 25. Σίγουρα ο χρόνος είναι υπέρ μας προφανώς, αλλά για μένα είναι δεδομένο και ζητούμενο να μιλάμε για αυτούς για να μην τους ξεχνάμε. Δεν την περνάω κάπως αυτή τη μέρα. Δεν σκέφτηκα σήμερα πως δεν θα έρθω εδώ. Απλά είναι για μένα… Πως είναι τα γενέθλια μου που ξέρω ότι κάθε 1η Σεπτέμβρη έχω γενέθλια και 25 Νοεμβρίου είναι η γιορτή μου; Έτσι είναι και αυτή η μέρα. Είναι μια μέρα που ουσιαστικά είναι ένα τέλος και αντίστοιχα μια αρχή. Δεν υπάρχει περίπτωση να τον ξεχάσω”.
Για την απόφασή της φέτος να απέχει κάνοντας ένα διάλειμμα δήλωσε: "Θέλω να αλλάξω τους ρυθμούς. Είναι κάποιοι ρυθμοί που έχουν γίνει για δώδεκα συναπτά έτη και θέλω να τους αλλάξω. Θέλω να υπάρχουν στιγμές που δεν έχω καθήκοντα […] Δεν υπήρχε χαλαρό δευτερόλεπτο. Ένιωσα την ανάγκη. Κάθε χρόνος είναι έτσι. Πιστεύω αν υπήρχε κάποια πρόταση που θα ερωτευόμουν πάλι θα έπεφτα στο ίδιο τρυπάκι”.
Για την απώλεια του μπαμπά της εξομολογήθηκε με αφορμή ότι σήμερα κλείνει 25 χρόνια που έχει φύγει από τη ζωή: "Στη ζωή μου υπάρχει ένα πριν και μετά […] Άφησα αρκετή αθωότητα πίσω όταν έχασα τον μπαμπά. Όχι ότι μετά πονηρεύτηκα απλά πρέπει να συγχωρείς τη ζωή για αυτά που σου δίνει […] Δεν έγινα πονηρή αλλά έχασα την αθωότητα ότι όλα είναι ροζ. Ήμουν στην παιδική, κοριτσίστικη, αφελή, γλυκιά, αθώα ύπαρξη και ξαφνικά κατάλαβα ότι η ζωή δεν είναι ρόδινη αλλά άδικη”.