Το ημερολόγιο δείχνει 9 Αυγούστου του 2022 και η είδηση που φτάνει από το Τόκυο της Ιαπωνίας γράφει: πέθανε ο σχεδιαστής Issey Miyake. Η ακριβής ημερομηνία του θανάτου του είναI 5 Αυγούστου, όπως αναφέρουν τα διεθνή πρακτορεία, ενώ ως αιτία θανάτου αναφέρεται ο καρκίνος στο συκώτι. Ο καινοτόμος Ιάπωνας σχεδιαστής, που ακόμα κι αν κάποιοι μπορεί να γνωρίζουν μέσα από τα διάσημα αρώματα του, ήταν 84 ετών.
Ο σχεδιαστής από τη Χιροσίμα
Ο Issey Miyake, που το πραγματικό του όνομα ήταν Miyake Kazumaru, γεννήθηκε στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας στις 2 Απριλίου του 1938. Ήταν μόλις 7 ετών και παρακολουθούσε μάθημα στην τάξη του όταν η ατομική βόμβα κατέστρεψε την πόλη του. Το γεγονός τον στιγμάτισε και για πολλά χρόνια μετά δεν θα έκανε καμία αναφορά στην τραυματική αυτή εμπειρία- που στοίχισε τη ζωή στη μητέρα του [σσ. πώς θα αποκαλύψει ο ίδιος, πέθανε τρία χρόνια μετά από τις παρενέργειες της έκθεσής της στη ραδιενέργεια]. Όπως θα πει αργότερα, σε μία ανοιχτή επιστολή του που δημοσιεύτηκε το 2009 στους New York Times, "δεν ήθελα να με θυμούνται ως ο σχεδιαστής που επέζησε της ατομικής βόμβας".
Ωστόσο, το τραυματικό αυτό γεγονός δεν άφησε ανεπηρέαστη τη δημιουργικού του διάθεση. Στην ίδια επιστολή, την οποία έγραψε απευθυνόμενος πρόσκληση στον τότε αμερικανό Πρόεδρο, Barrack Obama, να επισκεφτεί τη Χιροσίμα, και να προωθήσει τη οριστική απογόρευση των πυρηνικών όπλων στον πλανήτη, θα πει: "Όταν κλείνω τα μάτια μου, ακόμα βλέπω πράγματα που κανένας δεν θα έπρεπε να έχει βιώσει. Έχω προσπαθήσει, αν κι ανεπιτυχώς, να τα αφήσω πίσω μου, προτειμόντας να εστιάζω τη σκέψη μου σε πράγματα που μπορούν να δημιουργηθούν, όχι να καταστραφούν, και τα οποία φέρνουν ομορφιά και χαρά. Άρχισα να έλκομαι από τον χώρο του σχεδιασμού ρούχων, εν μέρει επειδή πρόκειται για κάτι δημιουργικό που είναι σύγχρονο και αισιόδοξο"
Στην παιδική του ηλικία, ωστόσο, ο Miyake ήθελε να γίνει χορευτής ή αθλητής. Ήταν τα περιοδικά μόδας της αδελφής του που του ξύπνησαν το ενδιαφέρον και τον έστρεψαν σ' αυτή την κατεύθυνση. Αρχικά, σπούδασε graphic design στο Tama Art University του Τόκιο, απ' όπου αποφοίτησε το 1964, και την αμέσως επόμενη χρονιά, το 1965, μετακόμισε στο Παρίσι, όπου γράφτηκε στη φημισμένη σχολή μόδας École de la Chambre Syndicale de la Couture Parisienne. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1966 δουλεύοντας στα ατελιέ των θρυλικών Γάλλων couturiers Guy Laroche και Hubert de Givenchy.
Το 1969 μετακόμισε στη Νέα Υόρκη όπου εργάστηκε για τον Αμερικανό σχεδιαστή Geoffrey Beene, ενώ το 1970 επέστρεψε στο Τόκιο όπου ίδρυσε το Miyake Design Studio και τρία χρόνια μετά, το 1973, παρουσίασε την πρώτη του ανεξάρτητη συλλογή στο Παρίσι και άρχισε να αναπτύσσει τα ντραμπέ και πλισέ που έγιναν το σήμα – κατατεθέν στις δημιουργίες του.
Issey Miyaki: 50 χρόνια καινοτομίας
Ο "Πρίγκιπας της Πιέτας", όπως συχνά τον αποκαλούσαν, άρχισε να πειραματίζεται έντονα με την τεχνική του πλισέ στη δεκαετία του 80s, αναζητώντας νέους τρόπους ώστε οι πτυχώσεις στα ρούχα να επιτρέπουν σ' αυτό που τα φοράει τη μεγαλύτερη δυνατή ευελιξία, να είναι εύκολα και πρακτικά στη φροντίδα τους, και να μη ζαρώνουν. Στη νέα τεχνική πλισαρίσματος, ο Miyake εφάρμοζε την εξής διαδικασία: έκοβε κι έραβε πρώτα τα ρούχα, στη συνέχεια τα τύλιγε ανάμεσα σε στρώματα από χαρτί, τα περνούσε μέσα από μια ζεστή πρέσα και όταν αφαιρούσε το περίβλημα από χαρτί το ύφασμα είχε διατηρήσει τις πτυχώσεις. Άρχισε να τεστάρει τα ρούχα που δημιουργουσε με τη νέα τεχνική σε χορευτές, που η κίνησή τους απαιτεί την απόλυτη ελευθερία, και έφτασε να δημιουργήσει μία ολόκληρη σειρά, την iconic "Pleats, Please"- η οποία μάλιστα τον ενέπνευσε να χρησιμοποιεί χορευτές εν γένει για να παρουσιάζει τις συλλογές τους.
Το 2006 έγινε ο πρώτος σχεδιαστής που αναγνωρίστηκε για τα επιτεύγματά του από το Inamori Foundation της Ιαπωνίας με το βραβείο Kyoto Prize in Arts and Philosophy με τον οργανισμό να χαρακτηρίζει "επιδραστική" τη σειρά "Pleats Please", αναγνωρίζοντας εξίσου και την άλλη μεγάλη του καινοτομία την A-POC ("A Piece of Cloth”), η οποία δημιουργήθηκε από ένα μοναδικό κουβάρι νήματος με τη βοήθεια μίας μηχανής πλεξίματος προγραμματισμένη από υπολογιστή. Μάλιστα, ο Miyake επέμενε ότι επρόκειτο για ένα συνολικό κομμάτι, κι όχι μια συλλογή από κομμάτια, και το πούλησε ως ένα σύνολο από ύφασμα στο οποίο πελάτης μπορούσε στη συνέχεια να το κόψει και να του δώσει το σχήμα που επιθυμούσε.
Η παράδοση ήταν επίσης πάντα σημαντική για τον Issey Miyake. Παραδοσιακές τεχνικές της Ιαπωνίας, όπως η τεχνική κεντήματος sashiko, γιαπωνέζικα μοτίβα και παραδοσιακές ενδυμασίες, αξιοποιήθηκαν από τον σχεδιαστή για να μπολιάσουν τα σύγχρονα ενδύματα, με το πολύκαταστημα Bloomingdale στη Νέα Υόρκη να αφιερώνει ένα ολόκληρο τμήμα του στα "East meets West” looks του Miyake.
O Issey Miyake δεν σταμάτησε ποτέ να εξερευνά νέους τρόπους και τεχνικές και να πειραματίζεται με υλικά. Μάλιστα, το 2016 σε συνέντευξή του στη εφημερίδα The Guardian είχε δηλώσει την ανησυχία για όλες εκείνες τις παραδοσιακές τεχνικές που χάνονται και τα φυσικά υλικά που εκλείπουν.
Issey Miyake, o αρωματοποιός
Ο Ιάπωνας σχεδιαστής έγινε διάσημος και τη σειρά με αρώματα και κολόνιες που δημιούργησε. Το πιο διάσημο από τα αρώματα του, το L’Eau d’Issey, κυκλοφόρησε το 1992 κι έγινε αμέσως best seller. To όνομα που του έδωσε αποτελεί ένα λογοπαίγνιο, καθώς στα γαλλικά η λέξη ακούγεται ως "l'odyssée" (δηλαδή, "η Οδύσσεια") ενώ το σχήμα του μπουκαλιού, που σχεδίασε ο ίδιος, παραπέμπει στη θέα του φεγγαρίου πίσω από τον Πύργο του Άιφελ όπως την έβλεπε από το διαμέρισμά του στο Παρίσι. Το ελαφρύ άρωμά του, αντλεί την έμπνευσή του από το νερό, κι έγινε η αφορμή για να αυξηθεί η δημοφιλία των αρωμάτων που έχουν ως βάση τους ωκεανούς και τη θάλασσα. Δύο χρόνια αργότερα ακολούθησε η ανδρική εκδοχή του L’Eau d’Issey και πολλά άλλα.