Από τότε που θυμάται τον εαυτό της, την Ιωάννα Τριανταφυλλίδου τη μάγευε να μπαίνει σε διάφορους ρόλους, να μιμείται άλλες προσωπικότητες και να διηγείται ιστορίες. Ήταν όμως η εποχή του ροζ tutu και των πουέντ, τότε που ακόμη η μητέρα της της έδενε τα μακριά μαύρα της μαλλιά σε αυστηρό κότσο, όταν κατάλαβε πόσο οικεία και όμορφα αισθάνεται πάνω στη σκηνή και ότι εκεί ανήκει.
Ποιες είναι οι πιο έντονες αναμνήσεις που έχεις από τα παιδικά σου χρόνια στη Θεσσαλονίκη;
Θυμάμαι να μεγαλώνω μέσα σε αγάπη. Σε ένα περιβάλλον όπου η οικογένεια είχε πολύ μεγάλη σημασία και αυτό ίσως με έκανε να ψάχνω την ασφάλεια και την υγεία και στις σχέσεις με τους φίλους μου. Θυμάμαι διακοπές στο χωριό, όπου δεν έμενα λεπτό μέσα στο σπίτι. Έτρεχα, έπαιζα, έβρισκα καινούριους τρόπους να σκαρφαλώνω στην αγαπημένη μου καρυδιά. Θυμάμαι τη μυρωδιά της χωριάτικης πίτας να ψήνεται. Θυμάμαι τραγούδια, χορό. Την κλασική μουσική στη σχολή χορού αλλά και τις χορογραφίες από τα pop music videos της εποχής που προσπαθούσα να αντιγράψω. Θυμάμαι το κρυφτοκυνηγητό στο πάρκο της Χαριλάου, αλλά και την τιμωρία που έφαγα όταν ήθελα να εξερευνήσω την περιοχή, έπιασε βροχή και έλειπα ώρες από το σπίτι γιατί περίμενα να σταματήσει η βροχή στο μπαλκόνι ενός ισόγειου διαμερίσματος. Κανονικό trespassing!
Διαβάστε παρακάτω στο MadameFigaro