H Ηλιάνα Μαυρομάτη παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό "Hello" και την Σόνια Μαγγίνα και αναφέρθηκε στο gender fluidity που θίγεται στο έργο, το οποίο πρωταγωνιστεί, την ελευθερία της κοινωνίας μας, αλλά και τις κοινωνικές συμβάσεις.
Ο Σαίξπηρ γράφει τη Βιόλα ως γυναίκα που υποδύεται έναν άντρα, την οποία ερωτεύεται μια γυναίκα, νομίζοντας πως είναι άντρας, και, ενώ αυτή είναι μεταμφιεσμένη σε άντρα, ερωτεύεται τον Ορσινό. Gender fluidity όπως το όριζε ο Σαίξπηρ στις αρχές του 1600, σωστά;
Προσπαθώ να καταλάβω πως δεν λογοκρίθηκε. Νομίζω πως το χιούμορ – γιατί το συγκεκριμένο έργο είναι κωμικό – είναι ένα μέσο να πεις πολύ σοβαρά πράγματα σε μια εποχή που ίσως δεν τα δέχεται αν τα εκφράσεις με διαφορετικό τρόπο. Το gender fluidity όμως υπήρχε πάντα, έστω και κεκαλυμμένο. Και ο ίδιος ο Σαίξπηρ ήταν πολύ αμφιλεγόμενη προσωπικότητα στην εποχή του και στο ζήτημα της σεξουαλικότητας του. Αυτό έχει μπολιαστεί σε όλα τα έργα του και όχι μόνο στη "Δωδέκατη νύχτα". Σε αρκετά υπάρχει το θέμα της παρενδυσίας ή της ομοφυλοφιλίας. Έχω την εντύπωση πως, σε έναν βαθμό, εκείνη την εποχή αντιμετωπιζόταν με πιο ανοιχτό μυαλό το ποιον επιτρέπεται να ερωτευτεί κάποιος και ποιον όχι. Καταλήγω να αναρωτιέμαι για αυτό από τον τρόπο με τον οποίο έγραψε ο Σαίξπηρ και την ελευθερία που είχε.
Εμείς ζούμε σήμερα σε μια ελεύθερη κοινωνία;
Δεν νιώθω πως ζούμε ελεύθερα. Από πού να ξεκινήσω, από τον πόλεμο στη Γάζα και το τι σημαίνει αυτός για ολόκληρο τον κόσμο;
Έχουμε προοδεύσει πάντως σε ό,τι αφορά τις κοινωνικές συμβάσεις που όριζαν πως θα ντυνόμασταν, σε ποια ηλικία θα παντρευόμασταν κ.ο.κ.
Θεωρώ πως τέτοια κοινωνικά στερεότυπα υπάρχουν ακόμη και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό αλλά, ευτυχώς, πλέον είναι πολλές οι φωνές που τα αμφισβητούν και, επειδή υπάρχει το περιθώριο για συζήτηση, οι άνθρωποι δεν τα ακολουθούν στα τυφλά.