Καλεσμένη στο "Στούντιο 4" βρέθηκε η Βέφα Αλεξιάδου. Η διάσημη τηλεοπτική μαγείρισσα μίλησε στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και στον Θανάση Αναγνωστόπουλο για τις σημαντικότερες στιγμές της ζωής της.
Η Βέφα Αλεξιάδου ζει πλέον μακριά από την Αθήνα: "Ζω μόνιμα στη Χαλκιδική. Έχω ένα πανέμορφο σπίτι, το μόνο που έμεινε απ' όλη μου την περιουσία, την ξόδεψα στα νοσοκομεία με τα γεγονότα που μου συνέβησαν. Ευχαριστώ τον Θεό που μου έμεινε αυτό το σπίτι γιατί περνάω τον πόνο μου και τα καλύτερα γεράματα. Είναι ένας μικρός παράδεισος. Οι εγγονές μου είναι πολύ μακριά μου. Η μία είναι στο Δουβλίνο και η άλλη στο Λονδίνο".
Τα παιδικά της χρόνια ήταν αρκετά δύσκολα: "Ήμουν 7 ετών όταν έγινε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο πατέρας μου είχε πεθάνει δύο μέρες πριν κηρυχθεί ο πόλεμος, μείναμε με τη μητέρα μου και από εκεί και πέρα, φόβος, τρομάρα, βόμβες, πείνα. Δεν είχε μείνει στην Αθήνα ούτε σκυλί ούτε γάτα, οι άνθρωποι έπεφταν κάτω από την πείνα και οι υπόλοιποι φώναζαν στους τριγύρω "δώσ' του μια μπουκιά ψωμί" για να σηκωθούν. Ήμουν στον Βόλο, ο Βόλος δεν είναι επαρχεία".
Όπως αποκάλυψε, ο πατέρας της υπήρξε κακοποιητικός απέναντι στη μητέρα της λόγω του ποτού: "Ο πατέρας μου, ο Οδυσσέας, ήταν πρώτος στο μπουζούκι αλλά, είχε ένα ελάττωμα. Έπινε. Και όταν ερχόταν στο σπίτι και το μεθύσι του ήταν κακό, έδερνε τη μητέρα μου και είχα μια πολύ δύσκολη παιδική ηλικία. Τα θυμάμαι και τα περιγράφω. Με ρωτάνε γιατί έγραψα αυτά για τον πατέρα μου, τα έγραψα γιατί ήξερα ότι ο πατέρας μου ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος, αλλά έφταιγε το ελάττωμα που είχε. Πέθανε από το κρασί στην ταβέρνα. Πέθανε την ημέρα που βγήκε το διαζύγιο από τη μητέρα μου. Εμείς φεύγαμε από το σπίτι τότε, μας έπαιρνε η μητέρα μου και πηγαίναμε και μέναμε στη θεία μου και ο πατέρας μου, έπεφτε στα γόνατα της μητέρας μου και έλεγε, "σας αγαπώ, γυρίστε σπίτι, σας θέλω”. Και γυρίζαμε. Την τρίτη φορά, η μητέρα μου είπε "τέλος, παίρνω διαζύγιο”. Και βγήκε το διαζύγιο. Τη μέρα που βγήκε το διαζύγιο, πήγε σε μια ταβέρνα και ήπιε πάρα πολύ κρασί, έπεσε και πέθανε. Δυο μέρες μετά, κηρύχτηκε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος… Ήμουν Α΄ Δημοτικού".
Σε άλλο σημείο, η Βέφα Αλεξιάδου μίλησε για την απώλεια του συζύγου της και των κοριτσιών της. "Η ζωή μου ήταν όσο ωραία και μαύρισε τόσο πολύ με τους θανάτους των παιδιών μου. Και του άντρα μου πρώτα. Πέθανε, έκλεισε τα μάτια του ερωτευμένος με μένα. Πέθανε με το όνομά μου στο στόμα του. Έπεσα σε μαύρη κατάθλιψη και όταν ήρθαν και οι άλλοι δύο θάνατοι ακόμα χειρότερα. Όμως, η πίστη στον Θεό, φυτεμένη βαθιά μέσα μου, με κρατάει στη ζωή. Ο Θεός λέει και τα καλά και τα κακά δεχούμενα".
Η Βέφα Αλεξιάδου συνέχισε λέγοντας: "Δεν είπα ποτέ "γιατί σε μένα;", είναι αμαρτία. Γιατί να γίνει στο παιδί του γείτονα; Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι να πεις αυτό το πράγμα. Δεν το είπα ποτέ, το κλάμα μου και ο πόνος μου είναι μέσα στην καρδιά μου. Κλαίω και πονάω μέσα στο σπίτι μου. Δεν φόρεσα ούτε μαύρα γιατί δεν το εγκρίνω. Φόρεσα και το κραγιόν γιατί η ζωή συνεχίζεται. Η βιογραφία μου λέγεται "Ήσουν πάντα εκεί" και εννοώ τον Θεό. Εάν δεν ήταν ο Θεός, δεν θα τα κατάφερνα".
Τα σχόλια του κόσμου όσον αφορά το πώς διαχειριζόταν και διαχειρίζεται το πένθος της, την αφήνουν αδιάφορη: "Δεν με ενδιαφέρει αν ο κόσμος με έκρινε αυστηρά. Με πήρε τηλέφωνο μία κυρία στο σπίτι μου. Εκείνη τη στιγμή εγώ είχα κάνει μία μεγάλη αγαθοεργία, είχα δώσει 25.οοο ευρώ σε μία κοπέλα που ο αδερφός της τράκαρε και μπήκε στο νοσοκομείο. Τα έδωσα και τα ξέχασα. Η κυρία που με πήρε τηλέφωνο σπίτι μου με πήρε για να μου πει ότι είναι ντροπή μου που δεν φόρεσα μαύρα για να τιμήσω τον άντρα μου. Της απάντησα ότι "Δεν έχει σημασία το μαύρο. Αντί του μαύρου έκανα κάτι άλλο εγώ σήμερα, που δεν θα σου το πω γιατί δεν σου αξίζει να το ακούσεις"".
Η Βέφα Αλεξιάδου αναφέρθηκε ξανά στην περιουσία που ξόδεψε στα νοσοκομεία για να βοηθήσει τις κόρες της στις δύσκολες στιγμές τους. Εκείνες, σύμφωνα με την ίδια, δεν πρόσεξαν την υγεία τους όσο θα έπρεπε: "Το τι ξόδεψα στα νοσοκομεία…400 ευρώ το βράδυ, χώρια οι γιατροί, τα φάρμακα… Η μεγάλη μου η κόρη είχε τέσσερις εγχειρήσεις. Όταν πήγε να χειρουργηθεί ήταν όλη γεμάτη από καρκίνο. Κάναμε τέσσερα χειρουργεία, δεν καταφέραμε να σωθεί. Η μικρή είχε το άσθμα. Τονίζω ότι όποιος έχει άσθμα δεν πρέπει να πίνει κρασί, να καπνίζει και πρέπει να παρακολουθείται από κάποιον γιατρό. Οι δύο κόρες μου αγαπούσαν πολύ τη δουλειά τους και το επάγγελμά τους.Έδιναν όλη τη δύναμή τους και τη σκέψη τους στη δουλειά και δεν νοιάζονταν για την υγεία τους. Φώναζα εγώ "Μην πίνεις Αλεξία", "Μην καπνίζεις". "Είναι ελαφρύ" μου απαντούσε. Κανένα τσιγάρο ή κανένα ποτό δεν είναι ελαφρύ εάν έχεις άσθμα".
Όπως μοιράστηκε στη συνέχεια, λίγο μετά τον θάνατο της οικογένειάς της επισκέφτηκε τα Ιεροσόλυμα: "Μετά τον θάνατο των κοριτσιών μου πήγα στα Ιεορσόλυμα, εκεί που περπάτησε ο Χριστός, είδα όλα τα ωραία σημεία, έκλαψα τα κορίτσια μου και τον άντρα μου, πόνεσα. Εκεί άφησα τον πόνο μου".