Πολλές φορές αισθάνομαι τόσο θετικά προδιατεθειμένος απέναντι στα τηλεοπτικά προϊόντα και επιμένω πως οι άνθρωποι πίσω από τις οθόνες μας έχουν ειλικρινείς και καλές προθέσεις. Όμως τις τελευταίες μέρες το πράγμα κάπου ξέφυγε, πάντα προς το χειρότερο, και φυσικά εδώ κάθε πρόθεση περίττευε.
Την κορδέλα για τις αμήχανες στιγμές στην tv τις τελευταίες μέρες την έκοψε η άφιξη του Βαλάντη στο αεροδρόμιο της Αθήνας. Παιδιά, πέρα από κάθε άλλο σχόλιο, να επαναλάβω πως μιλάμε για τον Βαλάντη, έναν μη επίκαιρο τραγουδιστή, που πάντα κάνει (ας πούμε) καυστικές δηλώσεις και κατά τη διάρκεια της συμμετοχής του στο Survivor έφτασε να εκνευρίζει ακόμα και τα καβούρια, όπως και να εκνευρίζεται από την παρουσία τους εκεί. Και εκεί που ο Αρτ -που τίποτα δεν έχω με τον άνθρωπο, πέρα από το ότι δεν μου αρέσει η αισθητική της δουλειάς του και όλο αυτό το "αστειάκι" με τα πάντα- προσπαθεί να πάρει μια δήλωση, του πετάνε κάτω το πλακάτ, τον σπρώχνουν και όλο αυτό on air. Προς τι τόσο μίσος και αλληλοσπαραγμός; Έχει τέτοια ανάγκη η ζωντανή, ελληνική τηλεόραση να μεταδώσει ζωντανά την άφιξη του Βαλάντη από τον Άγιο Δομίνικο που πρέπει να ποδοπατηθούν δημοσιογράφοι για να εξασφαλίσουν μια… αποκλειστικότητα;
Με λίγα λόγια, ούτε αστείο ήταν, ούτε χρήσιμο για τον τηλεθεατή και σίγουρα ήταν επίπονο για τους εργαζόμενους στα τηλεοπτικά συνεργεία γιατί κανείς φαντάζομαι δεν είπε "Πώς θα περάσω το σουκου" και έδωσε την απάντηση: "δεν πας να χτυπιέσαι στο Βενιζέλος για μια δήλωση που δεν ενδιαφέρει κανένα;". Και λίγο με αφορά αν αυτό έγινε σε μία εκπομπή που την παρουσιάζει η Καραβάτου ή η Ηλιάκη ή ο καθένας. Τουναντίον ένα μπράβο στην Κατερίνα Καραβάτου που δεν πέρασε στα ψιλά αυτό που είδε και επέμεινε στο ότι απώθησαν έτσι ατσούμπαλα τον συνεργάτη της. Βέβαια μιλάμε για κάποιον τσάμπα πεταμένο τηλεοπτικό χρόνο. Ας έκαναν συνέντευξη στο πόμολο της πόρτας, λιγότερο άβολο θα μου ήταν. Θα απαντήσει το πόμολο; Όχι. Απάντησε ο Βαλάντης; Όχι. Άρα Χ.
Και αν αυτό βέβαια δεν ήταν αρκετό, πάντα υπάρχει χώρος για κάτι χειρότερο.
Το τηλεοπτικό συνεργείο της εκπομπής "Super Κατερίνα" που παρουσιάζει η Κατερίνα Καινούργιου ακολούθησε τη σύντροφο του αδικοχαμένου Πάνου Νάτση στην πιλοτή μιας πολυκατοικίας για να αποσπάσει… κάτι. Ένα πλάνο; Μια δήλωση; Κάτι που θα γεμίσει κάποια τηλεοπτικά λεπτά με ανθρώπινο πόνο και ορισμένα fake συγκινημένα σχόλια ή μια δακρύβρεχτη δήλωση της κοπέλας που δεν έχει προλάβει όχι να θρηνήσει, αλλά ούτε και να καταλάβει τι της έχει συμβεί.
Το θέμα έπαιξε, η Κατερίνα Καινούργιου δικαίως αντέδρασε, τα έχωσε και στους συνεργάτες της επειδή ενώ ήταν αντίθετη μάλλον δεν την άκουσαν και έσπευσε να διαχωρίσει τη θέση της λέγοντας πως "την ευθύνη για την εκπομπή την έχουμε πολλοί μαζί" και άφησε να εννοηθεί πως ορισμένες φορές δεν έχει λόγο στη θεματολογία. Μάλιστα. Δεν ξέρω τι άλλο να πω και να γράψω για αυτό. Ότι ήταν λάθος που έστειλαν μια κάμερα στη δόλια την κοπέλα; Προφανώς. Ότι διαφώνησαν και η Καινούργιου διαχώρισε τη θέση της; Εντάξει, πάει κι έρχεται. Ότι τα δάκρυα της -πιθανότατα από τα νεύρα της- δεν είναι τηλεοπτικό περιεχόμενο; Προφανέστατα.
Και με αφορμή αυτό το "πολλοί μαζί" που είπε η Κατερίνα Καινούργιου για την εκπομπή της, εγώ να θυμίσω πως η εκπομπή αυτή όχι απλά έχει την ίδια ως παρουσιάστρια, αλλά φέρει και το δικό της όνομα στον τίτλο. Όποιοι "πολλοί μαζί" και αν έχουν την ευθύνη, ο κυματοθραύστης θα είναι το όνομα στη μαρκίζα. Άρα, καλό θα ήταν να μην είναι "πολλοί μαζί".
Όλο αυτό ήταν ένα αχρείαστο τετράλεπτο μιας διαφωνίας ανθρώπων που αφενός ξέρουν να κάνουν προκλητικά τηλεόραση αφετέρου διαφωνούν για το πού σταματά το πόσο χαμηλά πέφτουμε για να βγάλουμε μισό θέμα παραπάνω. Γιατί μιλάμε για μισό, δεν μιλάμε καν για μια είδηση.
Και ναι, παιδιά. Αυτού του είδους η τηλεόραση μπορεί να φέρει κάποια στιγμή πρωτιές και νούμερα αλλά σίγουρα μας κάνει πολύ δεύτερους σαν τηλεθεατές και σαν απλούς θεατές μιας πρακτικής που απλά βγάζει στα μανταλάκια τον ανθρώπινο πόνο. Θα μου πεις αυτό δεν κάνει και η Ενημέρωση; Σαφώς. Αλλά ας μην το κάνουν κι αυτοί που είναι ας πούμε προορισμένοι για να κάνουν πιο ευχάριστη την καθημερινότητά μας.
Τσάμπα τα καλοσχεδιασμένα σας πλατό και οι φαμφάρες περί καλής τηλεόρασης, αν ο άξονάς σας είναι ο πόνος μιας κοπέλας που έχασε το αγόρι της και είκοσι δημοσιογράφοι που χτυπιούνται γύρω από έναν παίκτη reality που σε ένα μήνα δεν θα ασχολείται κανείς μαζί του.
