"Το κοινό μας αναζητά την αυθεντικότητα και συνδέεται πραγματικά με το artisanal design. Στην Chloé βάζουμε στο επίκεντρο τους χειροτέχνες και στρέφουμε την προσοχή μας σε κάθε μορφή δεξιοτεχνίας από κάθε γωνιά του πλανήτη, γιατί αυτές οι δημιουργίες δεν επηρεάζονται από τις τάσεις ή την εποχικότητα. Αυτές οι δημιουργίες είναι συλλεκτικές" εξηγεί η Gabriela Hearst επανανοηματοδοτώντας το συλλεκτικό. Πράγματι, αυτό είναι. Το νιώθεις όταν βλέπεις τις χειροτεχνίες επάνω στα ρούχα και τα αξεσουάρ τις τελευταίες σεζόν: Σύγχρονο καπιτονέ, διανθισμένο με patchwork από απομεινάρια υφασμάτων, βελονιές επάνω σε δέρμα, distressed πλεκτά ή κομψά ριμπ και πολύ, μα πολύ κροσέ. Εικόνες επηρεασμένες από παλαιότερες εποχές, από εργόχειρα των γιαγιάδων, όπως εκείνα του Jonathan Anderson, που
ήδη από το 2017 τα είχε εντάξει στις καλοκαιρινές συλλογές του. Το κεφάλαιο arts and crafts έχει βάθος.
Έπειτα από δύο σκληρά χρόνια με πανδημίες και έναν πόλεμο έχουμε ανάγκη από φροντίδα. Συναισθήματα ζεστά που αγκαλιάζουν την ψυχή ξεκινώντας από το σώμα. Είναι εντυπωσιακό το πώς ένα απλό νήμα και μερικοί περίτεχνοι κόμποι συνθέτουν μια επιφάνεια με τόσες αντιθέσεις. Άλλοτε σφιχτά και άλλοτε πιο χαλαρά, λιτά ή οργιώδη, πολύχρωμα ή ιδιόχρωμα. Πολυεπίπεδα, σαν την ίδια τη ζωή. Γι' αυτό τα κροσέ φέτος κατέκλυσαν τις πασαρέλες. Γιατί είναι διαχρονικά, κομψά, old-school και γοητευτικά. Είναι ουσιαστικά μια γιορτή αφιερωμένη στην ίδια τη ζωή. Ξεκινώντας από την Gabriela Hearst, έγινε ξεκάθαρο ότι το κροσέ δεν απευθύνεται σε ηλικιωμένες γυναίκες, αλλά σε όλες εκείνες τις γυναίκες που κρατούν ζωντανό το παιδί μέσα τους. Η Hearst βάζει όλη της την ενέργεια στα σύγχρονα κοστούμια αλλά και στο dip-dye, ειδικά όταν το τελευταίο είναι αποτέλεσμα χειροτεχνιτριών που, καλλιεργώντας αυτή την τέχνη, καλλιεργούν και τη γυναικεία ενδυνάμωση. "Το να μπορείς να δημιουργείς όμορφα κομμάτια που είναι επιθυμητά και ταυτόχρονα ενδυναμώνουν μικρές κοινότητες είναι ίσως μία από τις πιο ικανοποιητικές προσωπικές μου εμπειρίες" δηλώνει η Hearst και το πολύχρωμο column φόρεμα από βελονάκι σε λεπτό εύρος, βασισμένο σε έναν στροβιλιζόμενο αφηρημένο πίνακα ζωγραφικής που έφτιαξε η ίδια με τα παιδιά της, το επιβεβαιώνει.
Στην Chloé, από την άλλη, η ίδια γυναίκα δημιουργεί το πιο exclusive επίπεδο πολυτέλειας λανσάροντας την Chloé Craft, ένα σύνολο προϊόντων με ένα σπιράλ λογότυπο που υπενθυμίζει κάτι που η Hearst τονίζει συνεχώς, ότι μόνο ένα ανθρώπινο χέρι μπορεί να δημιουργήσει τέτοιους είδους κομμάτια. Σαν το πολυεπίπεδο κροσέ φόρεμα με τα χειροποίητα "πέταλα" ή τα περίπλοκα λουριά από λωρίδες υφάσματος προηγούμενων συλλογών, τεχνικές που δημιουργήθηκαν από τον Akanjo, έναν οργανισμό κοινωνικής επιχείρησης στη Μαδαγασκάρη. Τα χοντρά κολιέ με κοχύλια και μακραμέ καθώς και τα καλάθια που φέρουν το όνομα του ατόμου που τα έπλεξε μας κάνουν να αναρωτιόμαστε πώς τα καλοκαίρια μας μέχρι τώρα δεν έμοιαζαν ελλιπή δίχως όλα αυτά τα εργόχειρα. Κάπου εδώ να σημειώσουμε ότι, προτού η Miu Miu εμφανίσει τα κροσέ slides φέτος, δεν είχαμε σκεφτεί πως θα τα χρειαζόμαστε τόσο απεγνωσμένα. Όπως, επίσης, δεν είχαμε φανταστεί το πόσο θα εξουσιάσει τα όνειρά μας αυτό το open-knit, κροσέ πουκάμισο του Tibi με τα φαρδιά ’90s
μανίκια που φοριέται ήδη από γυναίκες και άνδρες σε κάθε πιθανή χρωματική
παραλλαγή. Αυτούσιες ρετρό τεχνικές, ειδωμένες στο σήμερα αλλά με τη διάθεση αναπόλησης του χθες. Ακριβώς όπως παρουσιάστηκε στα tie-dye Joseph Altuzarra, στις εκλεκτές δημιουργίες με μια εσάνς απόδρασης, όπως τις χαρακτήρισε ο ίδιος. Για τους κλασικούς, οι επιλογές στους Etro, Missoni και Emilio Pucci δεν απογοήτευσαν ποτέ. Συλλογές φορτισμένες με θετικά, σχεδόν ζεν, συναισθήματα, γεμάτα νοσταλγία για έναν κόσμο ειρηνικό, πλούσιο σε χρώμα, φυσικά υλικά και τεχνικές που βάζουν το πνεύμα σε μια διαδικασία διαλογισμού.
Στη forward εκδοχή, το εργόχειρο δε φοριέται σε total looks. Σε γιλέκα πάνω από φορέματα, ως λεπτομέρεια επάνω σε κάλτσες φορεμένες μέσα από σανδάλια ή σε "ζουμερές" τσάντες δεν είναι σαν η τάση να έρχεται από το βιώσιμο μέλλον; Η Anna Sui το φαντάστηκε κάπως έτσι και η συλλογή της το πραγμάτωσε ιδανικά. Στην όχθη του κλασικού, οι δημιουργίες των Loro Piana και Tod’s πατάνε επάνω σε διαχρονικές σιλουέτες, όπως εκείνη ενός column, αμάνικου, ριγέ φορέματος στον Piana και ενός τραπέζιου mini dress στον Tod’s. Και στις δυο περιπτώσεις η διάθεση των σχεδιαστών για την αναγέννηση του casual wear αποτυπώνεται υπέροχα σε φορέματα που ανεβάζουν την τεχνική του μακραμέ σε νέο επίπεδο, εκείνο του high fashion.
Τέλος, καλοδουλεμένα εργόχειρα, πολύπλοκα τόσο ώστε να φέρνουν αέρα υψηλής ραπτικής, παρουσίασαν οι οίκοι Givenchy και Alberta Ferretti σε μια προσπάθεια αναγέννησης και επαναφοράς του dressing up. Μακραμέ και κροσέ, φυσικά σύμβολα μιας προσωπικής σύνδεσης που όλοι έχουμε ανάγκη ύστερα απ' όσα ζήσαμε. Στην περίπτωση της Ferretti δε, με το μακραμέ να πλέκεται με μεταξωτές κλωστές και το κροσέ να δημιουργείται από φιόγκους οργάντζας, τα εργόχειρα φαίνεται πως παίρνουν πια μια αιθέρια, ανεπιτήδευτα κολακευτική αίσθηση που ευχόμαστε να
ήρθε για να μείνει.