Ο Ηλίας Βαλάσης ήταν καλεσμένος της Νάνσυς Ζαμπέτογλου και του Θανάση Αναγνωστόπουλου στο "Στούντιο 4" της Τρίτης.
Μεταξύ άλλων ο γνωστός ηθοποιός μίλησε στους παρουσιαστές της ΕΡΤ για την περίοδο που βρισκόταν στον στρατό αλλά και για την απώλεια του καλύτερού του φίλου.
Ο Ηλίας Βαλάσης αποφάσισε να μπει στον στρατό γιατί του έλειπαν οι συντροφικές ανθρώπινες σχέσεις: "Ο στρατός ήρθε στη ζωή μου τελείως τυχαία. Όταν ήμουν ναυαγοσώστης, ο άνθρωπος που ήταν δίπλα μου ήταν πολύ σκληρός, δεν του έπαιρνες κουβέντα, καλή του ώρα. Είναι η αιτία που έγινα βατραχάνθρωπος. Αυτός ο άνθρωπος ήταν δίπλα μου και δεν έδειχνε ποτέ συναίσθημα. Τον πλησιάζει μία κοπέλα για να του κάνει πλάκα, γυρνάει αυτός και τελικά ήταν το ζευγάρι του στη στρατιωτική μονάδα. Τον παίρνει αγκαλιά και εκείνος έβαλε τα κλάματα. "Ο Σάββας; Αυτό το σκληρό άτομο; Πώς διαλύθηκε έτσι η ψυχή του μέσα σε δευτερόλεπτα;" σκέφτηκα. Έπαθα πλάκα. Χάθηκαν μέσα στα νερά. Όταν βγήκαν από τα νερά τον ρώτησα τι έπαθε πριν. Ήταν η πρώτη φορά που μου μίλησε σοβαρά, τόσα χρόνια ήμασταν συνάδελφοι. "Ηλία, θα μπεις εκεί μέσα και θα βρεις αυτό που σου λείπει". Έτσι πήγα στον στρατό […] Είχα συντροφικές σχέσεις πριν τον στρατό αλλά ήταν παιδιάστικες, δεν ήταν κάτι δυνατό. Ο Σάββας μου το είπε αυτό επειδή το έβλεπε, φαινόταν".
Όλα ήταν πολύ ωραία μέχρι να αρχίσουν οι πρώτες μεγάλες απώλειες: "Η στρατιωτική εμπειρία ήταν συγκλονιστική εμπειρία μέχρι που ήρθε ο πρώτος θάνατος συναδέλφου, μετά ήρθε ο δεύτερος, μετά ήρθε η μία αναπηρία, μετά η δεύτερη. Στον πρώτο θάνατο σκοτώθηκε ο κολλητός μου, στα χέρια μου ξεψύχησε. Σκοτώθηκε από λάθος χειρισμού αλεξίπτωτου, μπροστά στα μάτια όλων μας. Ωραία είναι που το παίζουμε σκληροί και λέμε "είμαστε βατράχια" μέχρι ο θάνατος να έρθει να σου θυμίσει ότι είσαι ένα τίποτα. Εκεί άρχισε η αντίστροφη μέτρηση μέσα μου. Ερχόταν το ένα μετά το άλλο και δεν μπορούσα άλλο. Όταν είσαι στους βατραχανθρώπους νιώθεις όχι απλά άτρωτος, νιώθεις ότι είσαι superman, νιώθεις ότι είσαι βιονικός, νιώθεις ότι είσαι πάνω απ' όλους".
Η συμμετοχή του στο "Survivor" ήταν κομβικό σημείο της ζωής του: "Ήταν ένα παιχνίδι που δεν με ενδιέφερε ποτέ και ταυτόχρονα με ενδιέφερε και πολύ. Δεν με αφορούσε με την έννοια της υπεροψίας, μου άρεσε το ότι όλος ο κόσμος με αγκάλιαζε γιατί τότε δεν υπήρχαν τα social media, υπήρχε όλο το υπόλοιπο. Και όλο αυτό το υπόλοιπο έπεσε πάνω μου να με πλακώσει. Στο παιχνίδι απλά υπήρξα εντάξει με τους άλλους, τίποτα παραπάνω. Όλοι οι άλλοι δεν ήταν εντάξει μαζί μου και αυτό έφερε μία αντίθεση που την αγκάλιασε ο κόσμος. Μου άρεσε που με αγκάλιασε η Ελλάδα αλλά όλο αυτό το παραμύθι με την αναγνωρισιμότητα με επηρέασε. Την άκουσα, το έχασα το παιχνίδι, όλα ήταν για μένα πολύ… Το είχα καταλάβει τότε, αλλά το διασκέδαζα".
Σε άλλο σημείο, ο Ηλίας Βαλάσης μίλησε για τη στενή σχέση του με τη θρησκεία αλλά και για τη μεταφυσική εμπειρία που βίωσε.
"Ήταν κάτι που έζησα μόνος μου, στο σπίτι μου. Ένιωσα κάτι υπερφυσικό, μεταφυσικό. Το ένιωσα, δεν θέλω να πω κάτι παραπάνω γι' αυτό. Αλλά ήταν σαν κάποιος να μου λέει "είμαι δίπλα σου". Αν το πεις σε κάποιον θα σου πει "τι βλακείες είναι αυτές". Άντε να εξηγήσεις. Πριν από εκείνη την ημέρα δεν υπήρχε τίποτα, δεν ήμουν θρήσκος. Ήταν η πιο δύσκολη, η πιο μοναχική στιγμή της ζωής μου. Ήταν η στιγμή που ένα παιδί μπορεί να κάνει το απόλυτο καλό και το απόλυτο κακό, ήρθε αυτός εκεί και μου είπε "αδερφέ ξέχνα το". Ήμουν να κάνω το έκτροπο, βρέθηκα στην άκρη του γκρεμού. Ο Θεός είναι τα πάντα για μένα, όποιος λέει κάτι άλλο δεν με πειράζει. Πεθαίνω μέσα μου που δεν μπορούν και οι άλλοι αυτό το πράγμα. Κάποιοι το απορρίπτουν ενώ δεν ξέρουν καν τι χρώμα έχει. Είναι ένα φαγητό που δεν έχουν δοκιμάσει και το απορρίπτουν" δήλωσε ο Ηλίας Βαλάσης.