Καλεσμένος στο "Στούντιο 4” βρέθηκε ο Γιώργος Κωνσταντίνου. Ο διάσημος ηθοποιός παραχώρησε μία συνέντευξη στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και στον Θανάση Αναγνωστόπουλο αναφερόμενος στη μακρά πορεία του στον χώρο του θεάματος.
"Δεν κοιτάζω πίσω, δεν κοιτάζω το παρελθόν. Το παρελθόν είχε πολλά σκαμπανεβάσματα στη ζωή μου, όπως και σε πολλούς ανθρώπους. Όταν κοιτάζεις πίσω, χάνεις το μπροστά. Αν κοιτάς το παρελθόν, σε βασανίζει ή το νοσταλγείς, σίγουρα χάνεις το μέλλον. Αλίμονο αν σκεφτόμουν "τι θα έπρεπε να κάνω τότε”, δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να προχωρήσω παραπέρα” δήλωσε αρχικά.
Ο Γιώργος Κωνσταντίνου έκανε πολλά πράγματα, διαφορετικού στιλ στο θέατρο, στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Μπορεί αυτό να φάνηκε λίγο "ασυνεπές" αλλά ο κόσμος "του το έχει συγχωρήσει λόγω του χαρίσματός του".
"Προσπαθώ πολλές φορές να αναπληρώσω τα λάθη, τις παραλείψεις που μπορεί να είχα κάνει στο παρελθόν. Προσπαθώ να το κάνω δουλεύοντας και δείχνοντας στον κόσμο αυτό που νιώθω, αυτό που βλέπει ο κόσμος όσο το εκτιμάει. Επειδή είχα αυτό το χάρισμα ό,τι βγαίνει να βγαίνει μέσα από την ψυχή μου όταν παίζω στο θέατρο, αυτό είναι που μου το συγχώρεσε ο κόσμος αλλάζοντας διάφορα είδη θεάτρου. Δεν ακολούθησα μία γραμμή στο θέατρο, πολλοί ηθοποιοί το κάνουν και μπράβο τους. Εγώ δεν ήμουν έτσι, κολυμπούσα μόνιμα σε ένα πέλαγος” ανέφερε και πρόσθεσε: "Ό,τι και να έπαιζα και το πιο ευτελές θέαμα, έβγαινε από την ψυχή μου. Δεν μπορούσα ούτε να το κοροϊδέψω, ούτε να είμαι βαριεστημένος, ούτε να δείχνω ότι αυτό που κάνω δεν ήταν πολύ ωραίο”.
Σε άλλο σημείο, ο Γιώργος Κωνσταντίνου μίλησε για τη στιγμή που έμαθε ότι πέθανε η μητέρα του. Την είδηση του τη μετέφερε η Μάρθα Καραγιάννη λίγο πριν βγει στη σκηνή: "Έχασα τη μητέρα μου και εκείνη την ώρα που μου το είπαν έβγαινα στη σκηνή: "Ναι, τώρα βγαίνω όμως". Είναι ένα μαγικό πράγμα που συμβαίνει, είναι σκληρό ταυτόχρονα. Ήταν στο νοσοκομείο, ήμουν μέσα στο καμαρίνι μου. ήξερα ότι δεν είναι καλά, μέχρι την τελευταία στιγμή ελπίζεις. Παίζαμε στο θέατρο τότε με τη Μάρθα Καραγιάννη, η οποία είχε γνωρίσει τη μαμά μου και την αγαπούσε πολύ. Μπήκε στο καμαρίνι μου και κατέρρευσε. Τότε κατάλαβα και εγώ. Της είπα "Ναι αλλά τώρα εγώ πρέπει να βγω στη σκηνή". Βγήκα στη σκηνή, δεν ξέρω και εγώ τι έπαιξα".
Βλέπει τις ταινίες του; Ο ίδιος απάντησε πάνω σε αυτό: "Όταν το παρελθόν έρχεται μπροστά μου, πέφτει μία μπάρα και τελείωσε. Δεν νιώθω καμία νοσταλγία, οι εικόνες δεν με επηρεάζουν. Φυσικά έρχονται εικόνες αλλά δεν με επηρεάζουν”.
Για τη Μαίρη Χρονοπούλου η οποία έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, ο Γιώργος Κωνσταντίνου είπε: "Τη Μαίρη τη γνώρισα. Ήταν ένα κράμα μίας σαγηνευτικής γυναίκας και μίας σκληρής γυναίκας, ήταν σαν αντράκι. Είχε ένα τέτοιο ταλέντο που διαπερνούσε τα πάντα”.
Ο Γιώργος Κωνσταντίνου είναι πάνω από 60 χρόνια ηθοποιός και αγαπάει πολύ τη δουλειά του: "Είμαι βουτηγμένος μέσα σε αυτό που ζω, αυτό που λέγεται συγγραφή, αυτό που λέγεται θέατρο”.
Ποτέ δεν είπε στον εαυτό του ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει: "Το μυαλό μου πάντα ήταν βουτηγμένο στο "μπορώ”. Ποτέ δεν βρέθηκε στο "πώς θα το κάνω εγώ αυτό;”. […] Άφηνα τα πράγματα να πάνε με το ρεύμα, εκεί πάλευα, εκεί πολεμούσα, εκεί δούλευα. Έλεγα ότι "μπορώ” και το πίστευα πάντα. Έβλεπα ότι είναι δύσκολο και έλεγα ότι μπορώ να το κάνω”.
Και στην πιο δύσκολη στιγμή του πάλι είπε στον εαυτό του ότι μπορεί να ορθοποδήσει: "Έχω καταστραφεί οικονομικά σε δουλειά. Τι να κάνω; Να σηκώσω τα χέρια ψηλά και να πω "τελείωσα”;".