Στο πλατό του "The 2Night Show" βρέθηκε καλεσμένη η Λένα Μαντά και μίλησε στον Γρηγόρη Αρναούτογλου σχετικά με το πρόβλημα υγείας που προέκυψε στην οικογένειά της και άλλαξε την καθημερινότητά της, την ψυχοθεραπεία που τη βοήθησε να αποτινάξει τα στερεότυπα αλλά και για την κακή σχέση που είχε με τους γονείς της.
"Ο Γιώργος δεν μπορεί πια να με συνοδεύει. Από Πέρυσι τον Μάιο παρουσίασε πνευμονική ίνωση που σημαίνει ότι έχει μόνιμο οξυγόνο 24 ώρες το 24ωρο. Κουράζεται πολύ εύκολα ακόμα και με το οξυγόνο. Του έχουμε φορητό μηχάνημα, αλλά δεν είναι για πολλά ζόρια. Γενικά τον έχουμε σαν γλόμπο στο σπίτι. Κάθεται σπίτι για να συνεχίσουμε να τον έχουμε. Έχει ένα καλώδιο για να περιφέρεται μέσα στο σπίτι. Όταν τον χάνουμε, τραβάμε το καλώδιο… Είμαστε μαζί 41 χρόνια. Πριν από 7 χρόνια είχε περάσει διαχωριστικό ανεύρυσμα, εκείνο ξεπεράστηκε βέβαια. Τώρα ήταν πιο βαριά η κατάσταση. Έχει έρθει η ζωή τούμπα και έχει αλλάξει όλη η καθημερινότητά μου. Κάνω πράγματα μόνη μου, που δεν με άφηνε ο Γιώργος να κάνω. Πηγαίναμε μαζί Super Market και τώρα πια δεν μπορεί να είναι πουθενά μαζί" σημείωσε για το ζήτημα υγείας του συζύγου της.
Μιλώντας αναλυτικότερα για την περιπέτεια υγείας του, η Λένα Μαντά τόνισε πως "Μέσα σε μια νύχτα άλλαξαν όλα. Καταρχάς αισθάνεσαι ότι γκρεμίζεται το σύμπαν γύρω σου. Ο Γιώργος έμεινε τρεις εβδομάδες μέσα στο νοσοκομείο και δεν ξέραμε αν θα κατορθώσει να βγει γιατί ήταν πάρα πολύ σοβαρά. Περάσαμε ανεκδιήγητες νύχτες γιατί ο Γιώργος είχε και παραισθήσεις… Αλλάζει το σύμπαν γιατί ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι εσύ πρέπει να τα πάρει όλα επάνω σου από έναν άνθρωπο που ήταν πάρα πολύ δραστήριος, που για εμένα ήταν η σπονδυλική μου στήλη. Δε γίνεται να πέσεις κάτω, ούτε να αρρωστήσεις" σημείωσε μεταξύ άλλων.
Σχετικά με τα βιώματά της τα τελευταία 20 χρόνια, που σημειώνει μεγάλη επιτυχία με τα βιβλία της, η δημοφιλής συγγραφέας ανέφερε πως "Έχει αλλάξει η Λένα, απομονώθηκε λίγο παραπάνω. Σε πλησιάζουν και άλλοι για λάθος λόγους και επειδή εγώ ήμουν λίγο μεγάλη και μουλάρι, αγύριστο κεφάλι, δεν μου αρέσουν οι κολακείες, τα ψέματα. Έβλεπα ανθρώπους να με πλησιάζουν για τους λάθος λόγους και σιγά-σιγά κλείστηκα λίγο παραπάνω. Πάντα είχα μία φίλη, με το ζόρι. Οι φίλοι είναι ο δωρεάν ψυχολόγος μας, δεν μπορείς να έχεις πολλούς γιατί σκορπίζεσαι. Γνωριμίες και παρέες μπορείς να έχεις, φίλος όμως ένας"
Για τον τρόπο γραφής της μάλιστα σχολίασε ότι έχει δει πολύ μεγάλη αλλαγή στον τρόπο γραφής της. "Ένας συγγραφέας γράφει πρώτα με την ψυχή του και μετά με το μυαλό. Η ψυχή δεν μένει αλώβητη από αυτά που σου συμβαίνουν άρα επηρεάζεσαι. Αυτό που απορρέει από την ψυχή σου είναι διαφορετικό. Παράλληλα συνεχίζεις να διαβάζεις, να ενημερώνεσαι. Αλλάζει η γραφή σου, μαλακώνουν κάποια πράγματα, γίνονται πιο έντονα και αιχμηρά. Γενικά αλλάζεις. Αλίμονο αν δεν αλλάξεις. Σε κάποια βιβλία, δικά μου, που τα ξαναδιάβασα, θα άλλαζα το τέλος τώρα"
Αναφορικά με τον τρόπο ανατροφής των παιδιών της, η Λένα Μαντά τόνισε πως είχε δώσει μεγάλη σημασία στα κοινωνικά στερεότυπα του γάμου και του σχηματισμού οικογένειας, γεγονός που κατάλαβε με την ψυχοθεραπεία ότι δεν είναι κοινό μονοπάτι για όλους τους ανθρώπους. "Έφαγα τα χαστουκάκια μου. Η κόρη μου αρραβωνιάστηκε, χώρισε, με τσάκισε και δικαίως μου τα χρέωσε. Ο γιος μου παντρεύτηκε, χώρισε και δικαίως μου τα χρέωσε… Είναι στερεότυπα που μας σφήνωσαν στο κεφάλι και δεν μας είπε ποτέ κανένας από τους γονείς μας 'παιδί μου, στη ζωή σου να γίνεις ευτυχισμένος'. Αυτό δεν ξέρω γιατί το παρέλειψαν. Εγώ στεναχώρησα τα παιδιά μου, τα παιδιά μου στεναχώρησαν με τη σειρά τους τους συντρόφους τους, γιατί δεν νομίζω να πέρασαν καλά με έναν χωρισμό. Δυστυχώς κουβάλησα τα στερεότυπα, με ξύπνησε η κόρη μου και στράφηκα στην ψυχοθεραπεία. Μου έκανε πολύ καλό, να βρω τις ισορροπίες μου, να πετάξω από πάνω μου αυτά τα ατελείωτα, ηλίθια, βλαμμένα 'πρέπει' και να μπορέσω να κοιτάξω διαφορετικά πια την κατάσταση".
Τέλος, για την απώλεια των γονιών της και τη σχέση που είχε μαζί τους, η γνωστή συγγραφέας διαμήνυσε πως "Πρώτα πέθανε ο πατέρας μου και άρχισε ένας τρομακτικός θυμός. Με την κατάλληλη θεραπεία και τις ατελείωτες συζητήσεις συμβιβάστηκα. Μπορώ να σου πω τους κατανόησα, δεν τους δικαιολόγησα για όλες τις απορρίψεις που είχα φάει σαν παιδί. Όμως με έκαναν ο,τι είμαι σήμερα, ακριβώς γιατί με χτύπησαν σαν χταπόδι και οι δύο. Αισθάνθηκα τόσο περιττή στη ζωή τους, που ανέπτυξα άλλες ιδιότητες…Καθόλου δεν με ένοιαξε που πέθανε ο πατέρας μου, γιατί δεν είχα καμία σχέση μαζί του. Εκείνος κι αν δεν προσπάθησε να έχουμε σχέση. Βλεπόμασταν μια φορά τον μήνα. Ήταν από τους ανθρώπους που έζησε χαζή ζωή, δεν μίλησε ποτέ για τα συναισθήματά του, δεν έμαθα ποτέ αν με αγαπούσε η όχι. Άρα όταν έφυγε δεν έχασα κάτι… Όταν πέθανε η μάνα μου, γιατί πέθανε στο σπίτι, τους έδιωξα όλους. Αφού την ετοιμάσαμε κάθισα δίπλα, έκανα ένα τσιγάρο μαζί της αλλά δεν είχε νόημα να της πω κάτι. Έχω μια λογική που λέει ότι δε χτυπάω πεσμένο αντίπαλο. Όταν θα μπορούσα να της μιλήσω, η μάνα μου ήταν ήδη γονατισμένη. Δε θα ήταν έντιμο από μέρους μου να της χτυπήσω πράγματα".