"Εντέλει, δεν ήμουν εγώ ούτε ο Courrèges που εφηύραμε τη μίνι φούστα. Ήταν τα κορίτσια στον δρόμο που το έκαναν" δήλωνε αφοπλιστικά η Mary Quant κάποιες δεκαετίες πριν βάζοντας τέλος στο debate που ήθελε έναν από τους δύο νικητή
στη διαμάχη για την εφεύρεσή της.
Το ρούχο που έγινε η σημαία των ’60s δεν ήταν άλλο από τη μίνι φούστα, που μαζί με τις τραπεζοειδείς σιλουέτες, τα γεωμετρικά κουρέματα και το κοριτσίστικο attitude τάραξαν το ήδη δονούμενο Λονδίνο περί το 1967. Τότε είναι που η Quant επικαλείται ασυνήθιστες μέχρι τότε πηγές έμπνευσης και δημιουργεί "fast-moving looks", όπως χαρακτηριστικά ονομάζονταν. Ευφυή, χαρούμενα, ευκολοφόρετα ρούχα, που δεν γνωρίζουν από ταξικές διαβαθμίσεις. Η "classless" μόδα έχει ανατείλει και οι μίνι φούστες το γιορτάζουν. "Η μίνι φούστα ήταν ένας τρόπος να επαναστατήσουν οι γυναίκες" θα δηλώσει η Mary Quant και έκτοτε η Γκόλντι Χόουν στο "Laugh In" το
1967, η Τζάκι Κένεντι στον γάμο της με τον Ωνάση το 1968, η Ντέμπι Χάρι στους Blondie το 1974 θα ανοίξουν τον δρόμο για τις νέες style heroines. Madonna, Τζούλια Ρόμπερτς, Πάρις Χίλτον και Britney Spears θα παραλάβουν τη σκυτάλη σε ένα μοναδικό roller coaster των mini skirts, που θα φθάσει να ρίξει και το τελευταίο οχυρό της μόδας, αυτό της υψηλής ραπτικής.
Διαβάστε Επίσης
"Πόδια, πόδια, πόδια, αυτό είναι το θέμα της couture συλλογής μου" θα δηλώσει το 2014 ο Giambattista Valli και στο εξής το δύσκολο θα είναι να εντοπίσουμε ποιοι σχεδιαστές αρνούνται να αναδείξουν τη μίνι φούστα και όχι ποιοι τη θεοποιούν. Έτος 2021 και η εμφάνιση των mini και δη των micro skirts φαίνεται σαν μια απάντηση στους περιορισμούς της πανδημίας. Η κάλυψη του προσώπου επιβάλλεται, όχι όμως και των κοιλιακών ή των ποδιών μας! Χαμηλοκάβαλα παντελόνια, crop tops, μυριάδες κορδόνια που δένουν γύρω από τη μέση είναι τα au courant της εποχής και οι σχεδιαστές είναι κάτι περισσότερο από πρόθυμοι να ενσωματώσουν στις δημιουργίες τους τον ηλεκτρισμό του έξω κόσμου.
Για την Α/Κ 2022 η κλασική μίνι φούστα, εκείνη που σταματά μόλις λίγα εκατοστά πάνω από το γόνατο, ενθαρρύνει τη micro να βγει μπροστά και να της κλέψει για λίγο τη δόξα. Το μίνι μήκος της εποχής είναι πιο δομημένο, στέκεται χαμηλά ή και ψηλά στη μέση, είναι περισσότερο στενό παρά flared και, κυρίως, δεν απαρνείται το εκτυφλωτικό χρώμα. Αν τότε, πίσω στον χρόνο, το "καυτό" μήκος πήγαινε χέρι χέρι με τις διαμαρτυρίες και τις συζητήσεις που περιστρέφονταν γύρω από την κουλτούρα των νέων και τον φεμινισμό, σήμερα συνδέεται με ένα νέο αισιόδοξο μήνυμα, αυτό της συμπερίληψης – και κάπου εδώ ας συμφωνήσουμε πως το κεφάλαιο αυτό δεν αφορά μόνο τον σεξουαλικό προσανατολισμό, αλλά καθετί προφανές που χάθηκε μέσα στον ιλουστρασιόν κόσμο των προηγούμενων δεκαετιών. Διαφορετικοί σωματότυποι, ποικίλα ύψη, δερματικές παθήσεις, ενδυματολογικοί κώδικες προσαρμοσμένοι στις κοινωνικές περιστάσεις. Αλήθεια, σε έναν κόσμο που καταρρέει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα πόσο σχετική φαντάζει η προσκόλληση σε μήκη και χρώματα ρούχων;
Έτσι, το iconic tweed της Chanel δεν είναι πλέον μονάχα προνόμιο των knee-length κομματιών, αλλά στέκεται κάλλιστα και σε ένα micro μήκος, συνδυασμένο με ένα bra. Το ίδιο και το καθωσπρέπει deux-pièces του Dior στο εκτυφλωτικό μανταρινί χρώμα. Στο ίδιο κλίμα προσαρμόζονται και οι φούστες στον Etro, που συνδυάστηκαν με τοπ πλήρους, αλλά ψυχεδελικής κάλυψης. Η ισορροπία ήταν προφανέστατα η πλέον κατάλληλη απάντηση στην ενηλικιωμένη εκδοχή των μίνι στις φετινές συλλογές. Από την άλλη, στην Prada η κυρία της μόδας επανανοηματοδότησε την αυστηρή κομψότητα του "σαλονιού". Ναι, μια φούστα γυαλιστερού πολυτελούς υφάσματος μπορεί να είναι σούπερ μίνι και, ναι, το σκουρόχρωμο polo έχει θέση και εκτός των γηπέδων του γκολφ.
Παρατηρώντας κανείς τις γραμμές, τις υφές και το κρυφτό κάλυψης-αποκάλυψης, διαπιστώνει ότι το μίνι σήμερα δε δείχνει προσκολλημένο στη μετάδοση μηνυμάτων σεξουαλικής απελευθέρωσης. Αντίθετα, αυτή τη φορά είναι στιβαρό, μεταφέρει μια αίσθηση δύναμης και πλήρους κατανόησης των όσων μας αντιπροσωπεύουν ως γυναίκες. Όχι, αυτή τη φορά δε συνδέεται με τα ισχνά σώματα των ’00s. Αυτή τη φορά είναι ένα νεύμα προς την αυτοπεποίθηση. Και καλύτερη απάντηση σε όλα αυτά δε θα μπορούσε να δοθεί παρά από τη Μiu Miu, με τις micro φούστες, εκείνες που θα χρησίμευαν και ως φαρδιές ζώνες, να συνδυάζονται με αυστηρά, κλειστά πουκάμισα ή και με barely-there tops, που όμως φωνάζουν: "Με αποδέχομαι, δεν έχω τίποτα να κρύψω".
Παραμένοντας στην κλίμακα των γοητευτικών και θηλυκών μικροδιαστάσεων, οι συναρπαστικές δημιουργίες των Missoni, Fendi by Versace και Magda Butrym παίζουν κυριολεκτικά χωρίς αντίπαλο, όσο στην daywear εκδοχή τους οι μίνι φούστες των Khaite, The Attico, Courrèges και Sandy Liang υπογραμμίζουν την άνεση ή και –γιατί όχι;– υποσυνείδητα την αειφόρα λογική με τη χρήση λιγότερου υφάσματος.
Τέλος, δεν ήταν λίγοι οι σχεδιαστές που στον χορό της αποδοχής του εαυτού αλλά και του σώματός μας εισήγαγαν και τα εσώρουχα, όπως στη Max Mara, στον Valentino και τον Michael Kors, όπου τα bandeau tops πήραν με μεγάλη άνεση τη θέση των κλασικών τοπ. Μήπως ήρθε η στιγμή να ανεβάσουμε στα ύψη τα επίπεδα της βιταμίνης D; Εμπρός, λοιπόν, αποκαλυφθείτε, έξω, αλλά κυρίως εκ των έσω.
