Όταν οι περισσότεροι οίκοι μόδας και τα νεόκοπα brands πολυτελείας έχουν πάρει ήδη τη στροφή στο μονοπάτι που έχει χαράξει η Gen Z για το πώς επιθυμεί να ντύνεται, ακόμα και εικονικά, ο οίκος Saint Laurent μοιάζει να βρίσκεται ακόμα στην αρχή αυτού του δρόμου. Ή μάλλον, μοιάζει – προς ώρας- να μην του δίνει καμία σημασία. Ο οίκος επιμένει στην Παριζιάνικης élégance και τη μόδα που απογειώνει τη γυναικεία θηλυκότητα προτάσσοντας διαχρονικές σιλουέτες και σχέδια, συχνά βγαλμένες μέσα από την πλούσια κληρονομιά του. Στον δε Anthony Vaccarello, που ανέλαβε τον ρόλο του creative director το 2016, φαίνεται ότι έχει βρει τον ιδανικό συνοδοιπόρο και συνεχιστή της αισθητικής του. Κι η SS'23 συλλογή Saint Laurent έρχεται, μία ακόμα σεζόν, να επιβεβαιώσει ότι η ultra-chic κομψότητα έχει γίνει (σχεδόν) αποκλειστική του υπόθεση.
Το show στο Παρίσι και η έμπνευση από τη Martha Graham
Το show του Saint Laurent φιλοξενήθηκε στην Πλατεία του Τροκαντερό (Palais de Chaillot) στο Παρίσι, η οποία βεβαίως προσφέρει θέα στον Πύργο του Άιφελ, ο οποίος πρωταγωνιστεί σταθερά στις open-air επιδείξεις του οίκου. Για τις ανάγκες του show είχε στηθεί ένα ονειρεμένο Παριζιάνικο σκηνικό που φρόντισε να συμπεριλάβει ένα συντριβάνι, σκάλες και πλακόστρωτο, το χρυσό άγαλμα με το λογότυπο YSL, προβολείς που εστίαζαν αποκλειστικά στην πασαρέλα (ενώ ο φωτισμός παρέμενε χαμηλός πάνω από τις θέσεις των θεατών) και ορχηστρική μουσική. Πόσο Γαλλικό, και πόσο Saint Laurent!
Στο μεταξύ, ο Anthony Vaccarello αποκάλυψε στα παρασκήνια του show ότι πηγή έμπνευσης για τη συλλογή του στάθηκε η πρωτοπόρος χορεύτρια και χορογράφος του σύγχρονου χορού, η Μάρθα Γκράχαμ, και συγκεκριμένα η solo χορογραφία της "Lamentation" του 1930. Αν μάλιστα μπείτε στον κόπο να παρακολουθήσετε το βίντεο με τη περφόρμανς της Γκράχαμ πολύ σύντομα θα διαπιστώσετε την ομοιότητα ανάμεσα στα κοστούμια της χορογράφου [ σ.σ.: στην πραγματικότητα πρόκειται ένα ελαστικό κομμάτι υφάσματος σε κυλινδρικό σχήμα, το οποίο χρησιμοποιούσε η Γκράχαμ γιατί έδινε ακόμα μεγαλύτερη έμφαση στη σβελτάδα των κινήσεων και την ευκινησία του σώματός της] και τα εφαρμοστά φορέματα της νέας συλλογής Saint Laurent– ακόμα και στα χρώματα. Ο Vaccarello, μάλιστα, αναφερόμενος στο "Lamentation" ως την αφετηρία για τη δημιουργική σκέψη της κολεξιόν του, τόνισε ότι " αυτό είχε μία ριζική επιρροή στην οπτική κουλτούρα και τη μόδα, που ξεπερνά το πλαίσιο του χώρου του χορού, αλλά και τον χρόνο".
Η συλλογή
Πέρα όμως από την εμφανή επιρροή της "στολής" της Γκράχαμ στα tube dresses της κολεξιόν, ο Vaccarello φρόντισε πρωτίστως να κρατήσει ζεστή τη σχέση των looks του με την κληρονομία του οίκου με αναφορές στα διάφανα φορέματα της συλλογής του 1969, τα πουά της συλλογής Άνοιξη 1992 (που συναντάμε εδώ σ' ένα μεταξωτό σατέν pajama set), αλλά και μέσα από τα signature του Yves Saint Laurent φορέματα με κουκούλες, συνήθως ντραμπέ, τα οποία συναντάμε σε διάφορες παλαιότερες συλλογές του οίκου- όπως αυτά στην Couture συλλογή Άνοιξη – Καλοκαίρι 1985 ή στην Couture Άνοιξη- Καλοκαίρι 2002 .
Τα παλτό – δερμάτινα, μάλλινα, tweed– και τα φορέματα – μεταξωτά knit και ζέρσεϊ– της συλλογής έχουν αποκλειστικά μάξι μήκη, σχεδόν αγγίζουν το έδαφος, ενώ οι ώμοι σε παλτό και blouson τζάκετ είναι αρκετά τονισμένοι. Η χρωματική παλέτα ακολουθεί αυστηρά το ίδιο πρωτόκολλο, της καθαρής κομψότητας και του σικ μιμιναλισμού: απαλά καφέ, καραμελένιοι τόνοι, μοβ και βουργουνδί αποχρώσεις, λαδί και navy blue, μαζί με τα διαχρονικά μαύρο και λευκό, προσφέρονται σε μονοχρωμίες, tone-sur-tone και χαμηλών εντάσεων στιλιστικούς συνδυασμούς. Τα bold χρυσά κοσμήματα, όπως οι χρυσές χειροπέδες και τα statement clip-on σκουλαρίκια– επίσης αναφορές από το παρελθόν- έρχονται να βάλουν την τελική πινελιά φινέτσας, μαζί με τις μυτερές σατέν γόβες και τα μίνιμαλ strappy πέδιλα.
Αναπολογητική και αμετανόητη η υπέρτατη κομψότητα που προσφέρουν οι συλλογές Saint Laurent, με τη σφραγίδα του Anthony Vaccarello, θέτει τη βάση για ένα στιλ που εξελίσσεται μεν, παραμένει πιστό στις αξίες του δε: την ακαταμάχητη γυναικεία γοητεία και την απερίσπαστη, αδιαπέραστη σικ αισθητική.