Ένας φίλος μου, του χώρου, τις προάλλες μου λέει: "Άσε Κωνσταντίνε τι έπαθα! Σηκώνω το τηλέφωνο μια μέρα και ακούω μια φωνή να μου λέει "Καλησπέρα, Τατιάνα Στεφανίδου εδώ”. Κόκαλο εγώ, πέρασε η μισή μου ζωή σαν ταινία". Σε αυτήν την αγχωμένη ταινία που βλέπει κάποιος όταν ακούει αυτό το "Τατιάνα Στεφανίδου εδώ” συνοψίζεται το αδίστακτο ταλέντο της συγκεκριμένης γυναίκας.
Η Στεφανίδου θα έλεγε κανείς πως είναι η Μενεγάκη της Ενημέρωσης. Κακά τα ψέματα, ακόμα και όταν έκανε gossip -γιατί ψυχαγωγία ποτέ δεν έκανε- το έκανε με όρους δημοσιογραφικούς. Ποτέ η Τατιάνα δεν κρύφτηκε πίσω από εύκολα κλεισμένες συνεντεύξεις, ομιλικούς καλεσμένους και καναπεδάτους χαριεντισμούς. Ακόμα και όταν σε κάθιζε στον καναπέ του "Αξίζει να το δεις/ Αξίζει να το ζεις" -γιατί σε κάθιζε, ποτέ δεν πήγαινες ελαφρά τη καρδία- είχε λόγο, ειδησεογραφικό. Είναι γλυκανάλατη και στερεοτυπική όταν κάνει την καλή. Αλλά έχει τα δικά της χαρακτηριστικά, όταν κοιτάει την κάμερα κατάματα. Ειδησεογραφικός λόγος είναι και τα σκάνδαλα που ακολουθούσαν κάποτε την Αγγελική Ηλιάδη ή την Άντζυ Σαμίου, μην πάτε να βρείτε… Πάτρες πάντα και παντού.
Όχι ότι η Στεφανίδου δεν έχει κάνει εγκλήματα στην τηλεόραση. Αλλά την εποχή που τα έκανε, ο κόσμος τα σήκωνε. Ναι, το 2022 ότι μεταμορφώθηκε κάποτε σε παχύσαρκη σε ένα πλαίσιο "πρώτα ζούμε και μετά γράφουμε" σκεπτικού και τηλεοπτικής καφρίλας είναι απολύτως πολιτικά ανορθόδοξο. Αλλά τώρα. Τότε, σιγά! Τότε βέβαια και το κατά τα άλλα πολυσυζητημένο σχόλιο του Λιάγκα με τη φοιτήτρια θα πέρναγε στο ντούκου. Δεν φταίνε οι παρουσιαστές για αυτά που έκαναν τότε, η εποχή άλλαξε και κάποιες στιγμές τους ξεφεύγει το έργο.
Από την άλλη, η Τατιάνα Στεφανίδου στον Alpha προσπάθησε να κάνει το ακατόρθωτο. Να μην κάνει την εκπομπή που έφερε στην Ελλάδα εκείνη και προσπάθησαν να την αντιγράψουν χίλιες φορές. Δικαιούται μετά από τόσο κακή μεταχείριση από τον ΣΚΑΪ να προσπαθήσει να κάνει αυτό που πραγματικά πιστεύει στην τηλεόραση, απλή πληροφορία. Τα λόγια αυτού του κειμένου δεν σημαίνουν πως υιοθετώ ό,τι λέει, παρόλο που σε πολλές συντηρητικές απόψεις της εγώ είμαι σύμφωνος. Μην κοιτάτε που μάθαμε στο twitter το ηθικό να ταυτίζεται με το σωστό. Το σωστό είναι το αληθές και το λογικό. Αυτό που θέλουμε να ακούσουμε να λέγεται είναι κάτι άλλο, μπορεί και μυθοπλαστικό.
Και τώρα τη βλέπεις απέναντι από τη Μενεγάκη και όλη τη μεσημεριανή ψυχαγωγία να κάνει καλά νούμερα, να έχει φανατικό κοινό, να ποντάρει στην πληροφορία και έτσι ήσυχα να έχει αποκαλύψει και τη μεγαλύτερη είδηση της σεζόν. Μη ξεχνάμε πως εκείνη είπε πρώτη πως συλλαμβάνεται ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος για τη δολοφονία της Καρολάιν. Μπορεί οι "βαριές” ειδήσεις να αρέσει να αποδίδονται σε άλλους, πιο σοβαρούς, αλλά την ειδησάρα η Τατιάνα την έβγαλε.
Μη σας τα πολυλογώ, με τα δεκάδες λάθη της και τα πολλά σωστά της, η Τατιάνα Στεφανίδου επιβιώνει και φέτος με στεντόρεια φωνή. Με μια εκπομπή που δεν χρειάστηκε ούτε τις στουντιάρες που είχε στο Epsilon, ούτε τις τεράστιες ομάδες που κάποτε έκαναν ουρά για σχηματιστούν. Και αυτό που της παραδέχομαι περισσότερο είναι πως δεν έκανε ποτέ βήμα πίσω. Είναι απορίας άξιο πώς δεν έκανε πίσω βήματα στιγμή με τόσα που της έχουν σούρει τόσα χρόνια…
Έχει κάνει και λάθη επαγγελματικά, παραμένοντας τόσο εμμονικά κολλημένη σε αυτό που ήθελε να κάνει εκείνη από την εποχή του "Οπρικού" απογευματινού. Είχε ευκαιρίες και τις πέταξε. Θα μπορούσε να ηγείται μιας ζώνης που δεν θα την έβγαζε εκτός ποτέ και θα τη γλίτωνε από πολλές περιπέτειες. Αλλά τελικά τι έχει σημασία; Τα λάθη ή το αποτέλεσμα; Ονειρεύτηκε ένα… Κοσιωνικό μέλλον με τη μεταγραφή στον ΣΚΑΪ αλλά εκείνη η ζώνη τελικά μάλλον είναι τόσο άτυχη που παίρνει στον λαιμό της όποιον μπει επικεφαλής της. Είναι αυτό το "απέναντι στη Ζήνα" που τα λέει όλα και απαντά μόνο του σε όλα τα προβλήματα. Τι να πεις…
Επανέρχομαι στην αρχική μου σκέψη: αυτό το "Τατιάνα Στεφανίδου εδώ” ηχεί στα αυτιά μου ακόμα τόσο απειλητικό, ακόμα και ως περιγραφή, που σίγουρα είναι ένας λόγος να την παραδεχθώ. Και στις δυόμιση δεκαετίες στην τηλεόραση καταλαβαίνεις τι σημαίνει πως "η τηλεόραση δεν είναι κατοστάρι, είναι μαραθώνιος". Να έχεις εξαφανίσει τη μισή τηλεοπτική dream team και εσύ να είσαι εκεί, στις πανάκριβες γόβες σου, να λες τα δικά σου.
