Το ναυάγιο στην Πύλο έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον και τη συγκίνηση της διεθνούς κοινότητας. H Αντζελίνα Τζολί ως ειδική απεσταλμένη του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες δεν μπορούσε να μην πάρει θέση. Μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό, αφού δημοσίευσε ένα βίντεο του BBC με την είδηση και έπειτα μία σειρά από story στα οποία αναφέρει μια σπαρακτική ιστορία:
"Αρρώστησα με αυτή την είδηση. Κανένας δεν ρισκάρει τη ζωή του με αυτόν τον τρόπο, εκτός και έχει άλλη επιλογή. Ήξερα κάποιον που έχασε τη γυναίκα και την κόρη του, αφού κρατούσε για ώρες τα κορμιά τους, σε μια προσπάθεια να παραμείνουν ζωντανοί. Ρώτησα γιατί να μπουν σε μια τόσο συνωστισμένη βάρκα αφού έδειχνε τόσο επικίνδυνη, και γιατί να το ρισκάρουν εξαρχής.
Μου απάντησε πως ήταν για χρόνια σε εμπόλεμη ζώνη βοηθώντας ως γιατρός. Τότε πήρε την οικογένειά του μακριά από τον πόλεμο σε μια χώρα όπου αντιμετώπισαν διακρίσεις. Δεν μπορούσαν να δουλέψουν, η κόρη τους δεν μπορούσε να πάει σχολείο. Η σύζυγος παρενοχλούνταν τακτικά και παρακαλούσε τον σύζυγό της να κανονίσει να μπουν σε βάρκα.
Έκαναν μικροδουλειές για να βρουν μετρητά να αγοράσουν εισιτήριο. Τους έβαλαν σε μία μικρή βάρκα και τους έβγαλαν στα ανοιχτά. Όταν έφτασαν σε μία μεγαλύτερη βάρκα γεμάτη άτομα, τους ζήτησαν να φύγουν. Ο διακινητής αρνήθηκε να τους οδηγήσει πίσω στην ακτή. Η βάρκα τους έβγαλε μέχρι ενός σημείο. Είπε ότι ήταν δύσκολο να αναπνεύσει. Όλοι ήταν τρομαγμένοι. Τότε ένα άλλο πλοίο εμφανίστηκε και τους εμβόλισε. Όλοι ούρλιαξαν. Η βάρκα άρχισε να βουλιάζει. Κρατούσε επί ώρες τα σώματα της συζύγου και της κόρης του. Δεν μπορούσε να τις κρατήσει να επιπλέουν, οπότε τις έχασε
Είχε αφιερώσει τη ζωή του στο να βοηθά άλλους ως γιατρός. Δεν είναι κακός άνθρωπος ή κακός γονιός. Δεν είχε επιλογές. Ένας από τους μύθους είναι ότι αυτό συμβαίνει από την επιθυμία για μία καλύτερη ζωή. Αυτό υπονομεύει την πραγματικά φρικτή καθημερινότητα που ζουν αυτοί οι άνθρωποι. Κι ότι αυτός ο δρόμος αντιπροσωπεύει μία τελευταία απέλπιδα προσπάθεια να κρατήσεις ασφαλή την οικογένειά σου.
Θα έπρεπε να εστιάσουμε στο γιατί, καταρχήν, πρόσφυγες και άλλοι άνθρωποι που βρίσκονται σε διαρκή μετακίνηση δεν έχουν τη δυνατότητα να βρεθούν στο σπίτι τους και τι θα μπορούσε να γίνει ώστε να σταθεροποιηθούν κάπου.Εμείς, στη Δύση, ανακατευόμαστε με τρόπους που αναστατώνει τις ζωές τους ενώ εκμεταλλευόμαστε τους πόρους τους, ξεγελάμε τη φτώχεια τους αγοράζοντας όλη τη γη τους. Όλα αυτά είναι κομμάτι της αδικίας και της τραγωδίας που οδηγεί τους ανθρώπους να ρισκάρουν τις ζωές τους κατά αυτό τον τρόπο".